Əlibala Hacızadə. Təyyarə kölgəsi (roman)
Əlibala Hacızadə “Təyyarə kölgəsi” romanını 1974-cü ildə yazıb. Onun Azərbaycan ədəbiyyatına gətirdiyi yeni mövzulardan biri elmi mühitin təsviridir. O, bu romanla elm adamlarının bir növ qapalı olan həyatını geniş oxucu kütləsinə çatdırır. Əsərdə həm də o dövrün ailə-məişət məsələləri, insanlar arasındakı münasibətlərdə dərin psixoloji məqamlar çox ustalıqla işlənib. “Təyyarə kölgəsi” romanının qaldırdığı bir çox mənəvi və psixoloji problemlər bu gün də aktualdır.
Əlibala Hacızadə “Təyyarə kölgəsi” romanını 1974-cü ildə yazıb.
Onun Azərbaycan ədəbiyyatına gətirdiyi yeni mövzulardan biri elmi mühitin
təsviridir. O, bu romanla elm adamlarının bir növ qapalı olan həyatını geniş oxucu kütləsinə çatdırır. Əsərdə həm də o dövrün ailə-məişət məsələləri, insanlar arasındakı münasibətlərdə dərin psixoloji məqamlar çox ustalıqla işlənib.
“Təyyarə kölgəsi” romanının qaldırdığı bir çox mənəvi və psixoloji problemlər bu gün də aktualdır.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Qapı ağzında dayanan adamın dodaqları təbəssümdən<br />
aralandı, ürək çırpıntısı ilə cavab verdi:<br />
– Mənəm, Gülü, aç!<br />
– Əqdəm? Sənsən?!<br />
Qapının zəncirli cəftəsi şaqqıldadı. Cəmi bircə saniyə<br />
keçməmiş əyninə qısaqol xələt geymiş Gülmirə bu gözlənilməz<br />
gəlişdən nə edəcəyini bilməyərək boynunu azca<br />
yana əyib, özünü itirmiş halda astanada görünəndə Əqdəmin<br />
iki ay çətinliklə dözdüyü əzablı ayrılığın ağrı-acısı<br />
ürküdülmüş sığırçın kimi harasa uçub getdi... Ayrılıq təkcə<br />
əzab vermirmiş, ayrılıq həm də ürəkdəki məhəbbətdən<br />
şölələri ərşə dirənən bir məşəl yandırırmış. Bu həqiqəti<br />
ayrılıq günlərində hiss edən, burda qapının ağzında dərindən-dərinə<br />
dərk eləyən Əqdəm ömür-gün yoldaşının<br />
qumral saçlarına, uşaq gözləri kimi saf və məsum gözlərinə,<br />
nazik dodaqları arasından görünən yaraşıqlı dişlərinə,<br />
xələtindən seçilməyən qar kimi qollarına, dolu mütənasib<br />
bədəninə baxa-baxa yerindəcə donaraq, elə bil evə<br />
girməyi unutmuşdu.<br />
– Gəl içəri, yoxsa yenə qapıdan qayıdıb gedəcəksən?<br />
Keçən dəfəki kimi...<br />
Gülmirə kənara çəkilib yol verdi. Nəfəsləri bir-birinə<br />
toxunanda ürkək-ürkək baxışdılar. Sonra doluxsunmuş<br />
Gülmirə başını ərinin enli sinəsinə qoyub ona sığındı. Əqdəm<br />
Gülmirənin saçlarından öpdü...<br />
... Gülmirəgil o vaxt üzbəüzdəki binada yaşayırdı.<br />
Əqdəmin otağından onların evinin içi aydın görünürdü.<br />
Onda Əqdəm bu evi təzə kirayələmişdi. Tək olurdu. Özü<br />
də az-az gəlib gedirdi. Bir də görürdün üç-dörd ay yoxdu.<br />
Gəlirdi, iyirmi gün, bir ay qalırdı. O vaxt universitetin<br />
dördüncü kursunda oxuyan Gülmirə tül pərdəli pəncərə<br />
qabağında dərslərinə hazırlaşarkən cavan təyyarəçi oğlana<br />
gözucu fikir verirdi. Əvvəlcə bu adicə maraqdı, xüsusi<br />
geyiminə, sünbül haşiyəli papağına, ulduzlu poqonları-<br />
6
Change language