Aytek Sever - Profusiòn

www.isaretatesi.com
FİTİL
Bir adım atıyorsun: ufukta ateşin özü. Az önceden
şimdiye, bu bir köprü. Her hamle bir öncekinin ardından
armonik. Bir bütün ortaya çıkıyor – bir örgü. Ezberden
kesintisiz geçen mırıldama. Ve onun ucunda, manyetik bir
yıldız. Güm: hipodrom kadar geniş! Bulut halıları… Ve sıra
sıra deneyimler derin madenlerde patlıyor. Merdiven altlarının
beş yaş uğultusu gibi çınlıyor bozkırların ötesine akşamleyin
tıkılan kutlu pamuk. En yaman düşüncenin kaçınılmaz zehri
salyada nane gibi… Gece göğü elektronikleşirken, gönderlerde
arı bir dehşet! Ve geçiş ânında kış başı kokarken hava, ağlamak
için bir sır – ve bir uçak pisti geliyor: birinci piyano
konçertosundaki Liszt’i haklı çıkaran! Düşüncelerin tropik
alevlenişiyle, velfecir okuyan gözlerle tarıyorum manzarayı;
etrafa tutku saçıyorum, aşk saçıyorum.
Parlak kıvılcımlarla cızır cızır yanan bir fitildir bu! O
yanarak ateşler saçtıkça, ölümsüz bir şuruptur sızan buraya,
benden yayılan halkalara… Varsın bu fitilin sonunda bir
infilak olsun, – fitilde ateş kıvılcımlar saçarak ilerlediği ve
buraya ölümsüz şurup sızdığı sürece, düşünmüyorum bile
bunu, – ateşe ve şuruba tapıyorum!
24