BEACON MAY 2020

ANMA
ANMA
Sevgi Sanlı (’45)
Değerli mezunumuz Sevgi Sanlı’yı
12 Ağustos 2019’da kaybettik.
ACI’dan mezun olduktan sonra
İstanbul Üniversitesi İngiliz Dili
Ve Edebiyatı’nı bitirdi. Sevgi Sanlı
ilk kadın oyun çevirmeni olarak
biliniyor. Devlet Tiyatroları’na
atanan ilk dramaturgdu. Yıllarca
Devlet Tiyatroları’nda başdramaturg
olarak çalıştı. (1956-1976) Aynı
zamanda oyun yazarı olan Sevgi
Sanlı eleştirmen kimliğiyle de
tanınıyor. Yazdığı ilk oyun “Dilsizlerin
Dili” (1950) adını taşıyordu.
“Meneviş Yaprağından İncinen
Kız” (1967) adlı oyunu da çok
beğenildi. Devlet Tiyatroları’ndan
emekli olduktan sonra Cumhuriyet
gazetesinde tiyatro eleştirileri
yazan Sanlı, “Bilimsel İnsancılık”
adlı denemesiyle 1963 Cumhuriyet
Gazetesi Deneme Ödülü’nü aldı.
Çoğunluğun yabancı dil bilmediği
bir zamanda o çok değerli oyunları
tiyatro repertuvarımıza kazandırdı.
Tiyatronun dili oldu. Türkçe’ye
kazandırdığı oyunlar arasında Küçük
Tilkiler (Lillian Hellmann), Pygmalion
(Bernard Shaw), My Fair Lady
(Bernard Shaw’dan uyarlanan ünlü
müzikal), Sevgili Doktor (Çehov’dan
N. Simon), Şeytan Çelmesi (Vaclav
Havel), Rita gibi defalarca sahneye
konan pek çok ünlü tiyatro eseri
Gülseren Borovalı
Adıgüzel (’54)
Sevgili Gülseren sosyal sorumluluk
projelerini destekleyen, etrafında
sevgi yumağı oluşturmayı başarmış
bir kişiliktir. Nurlar içinde yat canım
arkadaşım.
vardır. Halide Edip Adıvar’ın “Sinekli
Bakkal” oyununu tiyatroya
uyarlamıştır. Birçok ödül kazanan
Sevgi Sanlı, Türkçe’yi ustalıkla
kullanan yaratıcı bir çevirmendi.
2016’da açılan Devlet Tiyatroları
Oyun Arşivi’ne “Sevgi Sanlı Oyun
Arşivi” adı verilmesi anlamlı bir vefa
borcu oldu. Sevgi Sanlı’nın büyük
kızı Ayşe Batur Domeniconi, hazırlık
ve Orta 1 sınıflarını ACI’da ‘71
mezunlarıyla birlikte okudu.
Ben de oyun çevirmeye
başlarken Sevgi Sanlı’dan örnek
aldım. İzmir AKM’deki bir tiyatro
sempozyumunda oyun çevirmenliği
üzerine yaptığı etkileyici konuşmayı
hala hatırlıyorum. Çevirdiği
oyunlarla sahnelerde yaşamaya
devam edecek.
Şükran Kuduğ Yücel (’71)
Ayla Fenari Aytalan (’57)
Sevgili Aylamızı 23 Ocak 2020
günü ebediyete uğurladık. Arkadaş
canlısı akıllı ve çalışkan Aylamız
liseden sonra Ankara Üniversitesi
Siyasal Bilgiler Fakültesi’ne girdi.
Ancak sınıf arkadaşı olan eşi ile
nişanlanınca babasının isteği
üzerine SBF’deki öğrenimini
yarım bırakarak üniversiteden
ayrıldı. Daha sonra İstanbul Çapa
Eğitim Enstitüsü’nden İngilizce
öğretmenlik sertifikasını alarak bir
müddet İngilizce öğretmenliği yaptı.
Kıymetli eşi Özkan’ın ifadesine
göre üniversiteyi yarım bırakmasına
hep üzülmüş. Bu arada iki güzel kız
evladı yetiştirdi. Esra ve Ebru . Esra
Aytaylan Cox (’80), Ebru Aytanlan
Kesim (’85) mezunu. Ne yazık ki
iki kötü hastalık Ayla’yı bizlerden
ayırdı. Sevgili Aylamızı her zaman
sevgi ve özlemle anacağız.
Zeren Aydın Köymen (’58)
(Mine Aydın Özbaşlı’nın (’62) ablası)
Bir varmış bir yokmuş diye bir laf
vardır ya; aramızdasın yaşıyorsun.
Sonra bir telefon ve acı haber; işte
yoksun artık. Kendimi birden öksüz
kalmış gibi hissettim. Çok sevdiğim
değer verdiğim ACI’lı arkadaşlarım
oldu ama aralarında yer alan
Zeren’di Bristol’da yatakhaneyi,
yemekhanede aynı sofrayı
senelerce paylaştığım. Sonrasında
da hep geldili gittili gece kalmalı
birlikteliklerimiz oldu. Kendisine has
bir insandı.
Pek sosyal değildi ama kalbi insan
sevgisiyle doluydu. Acar sayılmazdı
ama asildi. Kendini kalabalıklara
değil tabiata salar, çiçek böcek,
çakıl taşları biriktirirdi. Aslanlar gibi
üç evlat yetiştirdi.
Gittiğin yerde huzur içinde yat.
Allahın rahmeti üstünde olsun. Seni
çok özleyeceğiz.
Sevin Yıldırım Dalyan (’58)
Nuran Çentoğlu Ayanoğlu (’54)
Ümit Tarakçı (’59)
Nezahat Sağıroğlu
Şenocak (’46)
16 Aralık 2019’da kaybettiğimiz
yardımsever ve arkadaş canlısı
sevgili annem, çevresinde çok
sevilen, aranılan bir insandı.
Annesinin zamansız ölümü
nedeniyle, (’46) mezunu olacakken
okulu bitiremeden ayrılmış. Geçmişe
dönüp baktığımda, sanırım bu
nedenle benim ACI’ya girmemi çok
istediğini hatırlıyorum. Bugün ACI
mezunu olduğum için ve hayatıma
tüm katıkıların için sana sonsuz
teşekkürler sevgili annem… Işıklar
içinde uyu…
Füsun Şenocak (’72)
Mehpare Tüzgen
Barkay (’54)
Mehpare was brilliant, full of life
and with a great sense of humor.
She was above all a wonderfull,
unreplaceable friend. God bless her
soul.
Diktam Sencer Aktay (’52)
Ümitciğim,
Bir Assembly öncesi Auditorium’da
yanıma gelip, “Ben Ümit Tarakçı”
demiştin.
Hiç tanışmamıştık ama ben seni
çok iyi tanıyordum. O gün başlayan
dostluğumuz geçen Temmuz ayında
bizden ayrılana dek sürdü. Bu dostluğun
bana ne çok şey kattığını bilemezsin.
Benim ayaklı kütüphanemdin. Senden
öğrendiklerimin yanında öğreneceğim
daha neler vardı kimbilir. Biraz erken
olmadı mı?
ACI’da İngilizce Bölüm Başkan’ı
olarak geçirdiğin o kısacık dönemde
öğrencilerin seni ne çok sevdiler. Oya
Hanım, sen ve ben ortak boş saatimizde
ülkeyi ve dünyayı kurtarmak için nasıl
tartışırdık.
Emekli olduktan sonra sabah seansına
sinemaya gidişlerimiz hep anılarımda
olacak.
Bir Woody Allen hayranı olarak onun
filmleri geleceği zaman ayrı bir heyecan
duyardın.
Sabahları 7.30’daki telefon
konuşmalarımıza o kadar alışmışım ki
bazen seni aramaya kalkıyorum tam o
saatte. Her görüş ayrılığımızın sonunda
sana hak verişimi gülümseyerek
anımsıyorum.
Senin yokluğunda çok ender
toplanabildiğimiz Blake House’taki öğle
yemeklerimiz ise ayrı bir keyifti.
Herşey için teşekkürler SEVGİLİ
ARKADAŞIM.
Yasemin İşman (’69)
118 The Beacon
The Beacon 119