null

İncir yapraklarının gölgesinde kurulan
Küçük devlet, Nizâm'ın habercisiymiş meğer.
Bağrında adâletin parladığı o umman,
Karanlık beyinlerden akıp geçseydi eğer,
Atılan bombalarla nâr olmazdı gülistan.
Senden sonra her yanı, mahzun bir yağmur sardı.
Sırsıklam gönüllerde kök salarken baldıran,
Münzevi bir nilüfer yüzünü çamur sardı.
Zaman, nur yüreğine nakşolmuş beş duraktı.
Her durakta kâh rükû kâh secd'ederdi başın.
İman yüklü bulutlar gibi sağanak aktı,
Biricik yârin olan seccadene gözyaşın;
İhlas yeri yüreğin seccadenden ıslaktı.
Gidişinle her yılı hüznüyle şubat sardı.
Bir derya kıyısından sana bakarken gözler,
Islanan kirpikleri gam esen imbat sardı.
Artık ne buradasın ne de gözden ırakta...
Bir yıldızsın o kutlu yıldızlarla fer olan.
Hâlene tutunuyor karanlık bir sokakta,
Sensizlikten zulmete esir düşen bir lisan;
Ve sen dillerimizin göğündesin Erbakan...
İzinde yürümeye bizleri yemin sardı.
Engeller aşmak için semalara dokunan,
Nefesten duâmızı çelikten amin sardı.
-29-