Gökay Tarih Sayı 5 - Şubat 2021

33
Bize kafayı yedirten savaşlar, bizi kendimize hapsetmiş o insanlar…
Hepimizin hayatında gerçekleşen Hiroşimalar, kendimizi kendimizle
yüzleştiren anlar… Filmde, bambaşka diyarlarda yaşayan, adlarını bile
bilmeyen iki insanın birbirlerine olan açlığını görüyoruz. Sanki bu tanışmayı
beklemişler içlerini dökmek için, sanki kendilerini bu yüzden kapatmışlar
dünyaya. Oysaki bu sadece tek gecelik bir ilişki değil miydi?
Peki unutmak?
Acılarımızı unutmalı
mıyız, yoksa içimize atıp
kimseye anlatmamalı
mıyız? Unutmak, bu
büyük acılarımızı
umursamadığımızın bir
göstergesi midir?
Hatırlamak mı daha kolay
yoksa unutmak mı? “Seni
daha az hatırlamaya
başlıyorum. Unutmaya
başlıyorum seni.
Ürperiyorum bunca sevgiyi
unuttuğumu düşündükçe.
Ellerini bile doğru dürüst hatırlamıyorum. Acıyı hala hatırlıyorum biraz. Bu gece
hatırlıyorum. Ama bir gün hatırlamayacağım, hiçbir şeyi.”