RYB KRAJOWYCH

— Ul —
towej naj większćj i najwyższćj, leżąca przed nią potyliczna
strzałko wata, podstawą ściśle z nią spojona, przedłużonym wierzchołkiem
głęboko między ciemieniowe wchodząca; tarcze boczne
drobne zbliżone, brzucho we bardzo małe, z wiekiem mianowicie
tylne, wcale niewyraźne.
Gatunek bardzo rzadki i mało znany, dokładnie opisany
w dziele Heckla, prof. Kessler wcale go nie zamieszcza w swej
faunie kijowskiej. Gab. Zool. Warsz. nie posiada okazu. Rzeki
morza Czarnego, wielkość 3—5', waga 20—50 f.
2. Wąsy taśmowato płaskie, nie rzęsow r ane, warga dolna ze
znaczną przerwą pośrodku, tarcze pokrywające ciało
w ogólności małe, grzbietowe z wyniosłością po środku
długości, t. boczne małe, rozsunione lecz liczne (40—50).
4. A. Huso L. Wiz lub Wyz. Ryj krótki, szeroki, stożko- S0.
waty, głowa krótka wysoka, gęba bardzo obszerna pod całą szerokością
ryja, wąsy długie, sięgają dalej niż do brzegu gęby;
oczy prawie na ciemieniu zwrócone ku górze; wszystkie tarcze
wierzchu głowy mało rozrosłe, pierwsza grzbietowa mała, od
potylicznej daleko odsuniona. Ciało grube, dla małości tarcz
prawie obłe. Płetwa I) niska a długa (dwa razy dłuższa niż wysoka).
Gatunek największy w całej rodzinie, a zarazem największa
ryba wód słodkich (lubo wędrowna); dorasta 15'—20' długości
i 800 — 1600 f. wagi, ikry miewa f. 300 i więcej. Żyje
w wodach systemu morza Czarnego i dalój na Wschodzie; w geograficznem
rozmieszczeniu to jest szczególnćm, że przeciwnie od
Sterleta, wielkie sybirskie rzeki do morza Lodowatego płynące,
wcale nie mają Wiza, znowu się zaś zjawia w rzekach daurskich
Szyłce, Amurze. Gdzie jest, poławia się obficie, mało jednak ze
smaku ceniony, zwłaszcza indywidua zbyt stare, mają mięso łykowate
niesmaczne. Okaz Gab. Z. W. wypchany z młodego.
3. Wąsy gładkie, warga dolna tylko przy kątach ust wyraźna,
tarcze grzbietowe ze szczytem na środku długości, krawędź
przełamania zniża się ku przodowi i ku tyłowi, t. boczne
spore, rozsunione (30—40).
http://rcin.org.pl