You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Kessl.), zresztą- nie różni się od normalnej postaci Leuciscus bipunctatus<br />
i L. Baldneri Yal.<br />
Rybka ta w różnych okolicach kraju pod różnemi znana nazwami,<br />
jak Szweja, Uszwiejka, Bystrzanka, Wierzchowódka,<br />
w Warszawie najczęściej bywa zwana Suro wiatką. Przebywa<br />
w rzekach zwykle na miejscach naj bystrzej szych, pędzi życie tułacze;<br />
podczas puszczania lodów i w czasie wezbrań jest w ruchu<br />
i wtedy łatwa do złowienia; przy niskiej wodzie, wcale się widzieć<br />
nie daje.<br />
4. A. DELINEATUS (Leucaspius abruptus et Sąualius deli- 3G.<br />
neatus Heck. Aspius Owsianka Czernaj. Owsianka Czernaj i Dybowski),<br />
Uklćj drobniutki, Owsianka. Kształt ± wysmukły, usta<br />
bardzo ukośne o bródce mocno wystającej, linia naboczna tylko<br />
na pierwszych 8—12 łuskach widoczna, płetwy A początek<br />
wprost końca płetwy D.<br />
111 8 —; Sau. transy. 12, Iong. 44—47; Lg. 3"—3'/2"-<br />
A. III 11—13' H ' ° ' °<br />
Najmniejszy ten gatunek Ukleja zdaje się że na całej przestrzeni<br />
kraju się znajduje, (z Warty nie otrzymano dotąd żadnej<br />
o nim wiadomości). Żyje zarówno w rzekach i rzeczkach,<br />
jak w stawach i jeziorach; od młodych Uklei daje się łatwo odróżnić<br />
nie tylko brakiem linii nabocznej, lecz wyraźniejszą<br />
u brzegów łusk siatką pigmentową, tak na bokach ciała jak na<br />
grzbiecie. Zęby gardłowe w tym gatunku najczęściej bywają:<br />
1. l p. lecz także jak u Szwei 1. % p. Powody dla których<br />
nienależy wyłączać Owsianki z rodzaju Alburnus, wyłożone są<br />
w artykule: Materyały do fauny iclit. Polski, III Przegląd nazw<br />
pod Owsianką (Bibl. Warsz. Grud. 1863, p. 544.).<br />
XIV. Pelecus Agas. Cały spód brzucha od podgardla do<br />
początku ogona ściśniony w krawędź ostrą; otwór ust zwrócony<br />
zupełnie w górę, przecięcie ust prawie pionowe, szczęka dolna<br />
ustawiona od przodu ciała o bródce zadartej; z. g. dwuszeregowe<br />
g—5 haczykowate o krawędzi głęboko karbowanej (z. chwytne).<br />
Płetwy P bardzo długie pałaszowate, pł. D bardzo mała,<br />
daleko na tył ciała cofnięta, początek jej nad początkiem płetwy<br />
A, płetwa C głęboko wycięta, płat dolny dłuższy; łuska<br />
delikatna, słabo osadzona, perłowa jak u Ukleja.<br />
http://rcin.org.pl