RYB KRAJOWYCH

żarłoczny, połyka drobne ryby, żaby, myszy. Na zimę się kryje
i nie poławia. Mięsisty, lecz mało ceniony.
2. S. BOKYSTHENICUS Kessler. Kleniek. Wzrost drobny, cia- 24
ło ściśnione, wysokie, długość głowy znacznie mniejsza niż wysokość
ciała, łuska stosunkowo duża (w linii nabocznćj liczba
łusk mniejsza niż w innych gatunkach tego rodzaju), początek
pł. D nad 15—16 łuską linii, płetwy A krawędź lekko wypukła:
D II8 g t_ 37 L 4,
A. III 9—10 3 S
Z kształtu podobny do dalmackiego S. ukliva Heck.,
z wielkości łusk bliższy S. albus Bonap.; lecz większą wysokością
ciała, krótszą głową, szczuplejszym pyszczkiem bardzo od
niego różny.
Gatunek niedawno odkryty na dolnym Dnieprze przez proff.
Kesslera. Gab. Warsz. posiada okazy.
3. S. yCJLGARIS Cuv. (Cypr. leuciscus L.) Jelec. Ciało po- 25
dłużno wrzecionowate, z boków ściśnione, głowa z boków ściśniona,
w czole wazka, w pyszczku szczupła; usta nie głęboko
przecięte ± dolne (rzadzej prawie przodowe), nos ± wystający
± garbaty, płetwa A blada, krawędź jej wklęsło wykrojona:
D - 111 7 _; Squ. §=» 48-52; Lg. 6"-10".
A. III 8—(9) ' 4—5
Połysk na bokach ciała srebrzysty, ołowiasty lub żelazny,
siatka śniada w bardzo różnym stopniu wyraźna, płetwy
w ogólności blade, tylko płetwy V niekiedy płowo ceglaste,
lub tylko żółtawe, płetwy D początek nad 19—-20 łuską linii.
Gatunek pospolity i obszernie rozprzestrzeniony, przedstawia
wielką rozmaitość pod względem wzrostu, kształtu i ubarwienia;
odmiany te przez niektórych ichtyologów są uważane za
oddzielne gatunki, tymczasem nie mają one nawet znaczenia ras
geograficznych, bo wszędzie się powtarzają i są wynikiem wpływów
miejscowych. Mimo braku dostatecznego materyału do porównań,
Jelce z doliny Wisły przynajmniej, dają się sprowadzić
do dwóch typów, związanych jednak pośredniemi przechodowemi
formami:
Odm. a. Jelec grubonosy, żeiazisty, S. yulg. yar. robustior 26
s. nasutus. Ma wzrost większy, połysk żelazny, siatkę pig-
http://rcin.org.pl