RYB KRAJOWYCH

cym srebrzystym połyskiem, często bywa różnie srokaty, podlega
licznym indywidualnym odmianom i potworności, jak brakowi
pł. D lub pł. V, rozdwojeniu pł. O i t. p.
Barbini. Brzany.
Obie płetwy szczytowe (pł. I) i pł. A) nielicznopromienne,
obu podstawa krótka; usta dolne lub przodowe, wąsików jedną lub
dwoma parami opatrzone.
III. B a r b u s Cuv. Usta dolne, wargami mięsistemi miękkiemi
otoczone; wąsików 4, z tych 2 u wargi górnej, 2 przy
kątach ust; z. g. trój szeregowe 2,3,5—5,3,2, szczupłe, korony
ich przed haczykowatym końcem podługowatą jamką wyżłobione
(zęby łyżeczkowate); w pł. I) promień przodowy + skostniały.
Głowa podłużna, około dwa razy dłuższa niż wysoka,
łuska podłużna, jćj brzeg tylny dwoma łukami pod kątem schodzącymi
się zamknięty.
1. B. FLUVIATIUS Agas. Brzana. W pł. D kolec prawie do 11.
wierzchołka skostniały, mocno nasiekany, nad samą prawie nasadą
pł. V stojący; płetwa A nie wyższa od płetwy D, przygięta
nie sięga końcem nasady pł. C.
Squ. 58—60; Lg. 2' i więcej. Pd. 5—10 f. i więcej.
Kolor ciała w ogólności szary, grzbiet płowy, brzuch biały,
boki z połyskiem szaro ołowiastym lub blado mosiężnym
słabym, płetwy spodu ciała pomarańczowo czerwonawe, pł. I)
i pł. O ciemne.
Brzana przebywa w rzekach wielkich, jako ryba trzymająca się dna
wody jest trudna do złowienia, a pomimo okazałej wielkości niewiele ceniona;
w zimie wcale się nie poławia i zdaje się, że jak Kleń kryje się na
sen zimowy. O rozmieszczeniu gatunku tego wiadomo tylko, iż znajduje
się w Wiśle (czy i w jej niższym biegu?) w Warcie, Dnieprze i Dniestrze,
z innych rzek wiadomości niema. Prócz nazwy Brzana, rybacy dają
jeszcze gatunkowi temu nazwy Barwana, niekiedy Śliż i Mrzana, po
Dnieprze i jego przy tokach Marena i Miron, nazwy Boleń w znaczeniu
Brzany, rybacy nigdzie nie używają (stosując ją miejscami do Rapia).
http://rcin.org.pl