Farmakologia dla Ratowników Medycznych - Wyższa Szkoła ...

Farmakologia dla Ratowników Medycznych – dr Krzysztof Burak
Działania niepożądane.
Amiodaron należy do leków o wysokiej toksyczności i należy go stosować wyłącznie
w przypadku zaistnienia bezwzględnych wskazań. Najgroźniejszym działaniem niepożądanym
jest uszkadzanie tkanki płucnej, prowadzące do śródmiąższowego zapalenia
płuc i zwłóknienia tkanki płucnej. Poza tym obserwuje się objawy neurologiczne: złe
samopoczucie, drżenie kończyn, ruchy mimowolne, polineuropatia obwodowa oraz
objawy ze strony przewodu pokarmowego: brak łaknienia, nudności, wymioty i zaparcia.
Rzadziej obserwuje się nasilanie istniejących zaburzeń rytmu serca, objawy dermatologiczne
i zaburzenia czynności tarczycy (zaleca się kontrolę czynności tarczycy
podczas leczenia amiodaronem).
Interakcje.
Podany z innymi lekami przeciwarytmicznymi (beta-blokery i blokery kanału
wapniowego) może nasilać ich działanie kardiodepresyjne i zwiększać ujemny efekt
chronotropowy. Jego stężenie w surowicy krwi wzrasta pod wpływem cimetydyny, indinawiru
oraz soku z grejpfruta. Podany wraz z digoksyną podwyższa jej stężenie w surowicy
krwi. Nasila działania leków przeciwzakrzepowych np. pochodnych warfaryny,
co może być powodem powikłań krwotocznych.
Dawkowanie.
Dożylnie we wlewie w roztworze 5% glukozy w czasie 20-120 min. w ilości 5 mg/
kg masy ciała/dobę (maksymalnie 1,2 g/dobę) pod kontrolą EKG.
Preparaty handlowe.
• Amiokordin amp. 3 ml (1 ml zaw. 50 mg), tabl. 200 mg;
• Cordarone amp. 3 ml (1 ml zaw. 50 mg), tabl. 200 mg;
• Sedacoron amp. 3 ml (1 ml zaw. 50 mg), tabl. 200 mg;
• Opacorden tabl. 200 mg.
3. Atropinum sulfuricum.
Siarczan atropiny jest rozpuszczalną w wodzie solą naturalnego alkaloidu – atropiny.
Lek wchłania się dobrze z przewodu pokarmowego, łatwo pokonuje barierę
krew-mózg. Atropina jest lekiem parasympatykolitycznym, blokującym receptory
muskarynowe (pozazwojowe receptory cholinergiczne) i tym samym jest antagonistą
acetylocholiny. Blokuje selektywnie receptory rozmieszczone w mięśniu sercowym,
w ośrodkowym układzie nerwowym, w gruczołach ślinowych i w mięśniach gładkich
różnych układów. Nie blokuje receptorów nikotynowych, również pobudzanych przez
acetylocholinę. Wynikiem działania atropiny jest tachykardia, niekiedy po podaniu pojawia
się przejściowo bradykardia, po czym następuje przyspieszenie pracy serca. Poza
tym zmniejsza wytwarzanie śliny, potu i substancji śluzowych w oskrzelach, a także
wydzieliny z nosa, łez i kwasu solnego w żołądku. Zmniejsza też perystaltykę przewodu
pokarmowego i wstrzymuje mikcję. Wpływa na częstość pracy serca – po podaniu dożylnym
po 2-4 min. wpływa na szybkość przewodnictwa między przedsionkami i komorami
oraz przyspiesza rytm zatokowy. Po podaniu domięśniowym maksymalne stę-
16 © Wyższa Szkoła Medyczna w Legnicy 2012