Farmakologia dla Ratowników Medycznych - Wyższa Szkoła ...

Farmakologia dla Ratowników Medycznych – dr Krzysztof Burak
Ciąża.
Stosuje się wyłącznie w sytuacji gdy przewidywane korzyści dla matki przewyższają
ryzyko dla płodu (kat. C).
Interakcje.
Wzmaga toksyczne działanie antybiotyków aminoglikozydowych, cefalosporyn,
glikozydów nasercowych i soli litu. Leki przeciwbólowe i przeciwzapalne o budowie
niesteroidowej (NLPZ) oraz sukralfat obniżają aktywność moczopędną furosemidu.
Lek osłabia działanie insuliny i doustnych leków przeciwcukrzycowych, natomiast
nasila aktywność pochodnych kumarynowych o działaniu przeciwzakrzepowym. Leki
obniżające ilość lipidów we krwi (np. Kolestipol) obniżają biodostępność furosemidu.
Działania niepożądane.
Zasadowica metaboliczna, hipowolemia (zmniejszenie objętości krwi w łożysku
naczyniowym), zapaść, skłonność do tworzenia się zakrzepów, uszkodzenie nerwu słuchowego,
napady dny moczanowej, suchość błony śluzowej jamy ustnej, nudności,
wymioty, uczucie zmęczenia i zawroty głowy.
Dawkowanie.
Dożylnie lub domięśniowo początkowo 20-40 mg, a następnie co 2 godz. kolejne
20 mg, aż do uzyskania efektu moczopędnego. Przy podaniu dożylnym nie należy przekraczać
dawki 4,0 mg/min. Przy podaniu doustnym 20-40 mg, do 80 mg dziennie.
Dzieci doustnie 2 mg/kg masy ciała, maksymalnie 40 mg dziennie.
Preparaty handlowe.
• Furosemidum (sól sodowa) amp. 20 mg/2 ml; tabletki 40 mg;
• Furosemide Kabi roztwór do wstrzyknięć 20 mg/2 ml (5 lub 50 amp. 2 ml).
9. Glucagon hydrochlride.
Glukagon jest hormonem peptydowym, produkowanym przez komórki trzustki,
zwane wysepkami Langerhansa typu α. Posiada silne działanie hiperglikemizujące
(podwyższa poziom glukozy we krwi), uwalniając ją z glikogenu (polimeru zapasowego,
magazynowanego w wątrobie). Nie wpływa natomiast na glikogen występujący
w mięśniach szkieletowych. Poza uwalnianiem glukozy lek podwyższa poziom amin
katecholowych i zmniejsza napięcie i hamuje czynności motoryczne mięśni gładkich
przewodu pokarmowego, uwalnia zwiększone ilości kwasów tłuszczowych i pozwala na
szybsze ich utlenianie, a także podwyższa diurezę. Po podaniu dożylnym rozpoczyna
działanie farmakologiczne już po 1 min., okres półtrwania leku wynosi ok. 6 min.,
a jego aktywność utrzymuje się do ok. 20 min. w zależności od dawki. Po podaniu domięśniowym
początek działania leku obserwuje się po ok. 15 min., a jego czas działania
wynosi do 40 min. Glukagon podlega metabolizmowi – głównie w wątrobie i w nerkach.
24 © Wyższa Szkoła Medyczna w Legnicy 2012