PW-260_61-2011 - Polacy we Florencji

Recommendations

Info

Promocja książki we Włoskim Instytucie Kultury w Warszawie: tłumacz L. Kazana, Marco Patricelli, Adam Hanzelewicz obozu zagłady Auschwitz–Oświęcim, gdzie organizował ruch oporu, i skąd zbiegł, by przekazać polskiemu podziemiu raporty o obozie. Uczestnik Powstania Warszawskiego. Przez władze komunistyczne Polski Ludowej został skazany na karę śmierci i stracony w 1948 roku. Bezpośrednią inspiracją do podjęcia tego tematu przez Patricellego był album Jacka Pawłowicza (IPN) Rotmistrz Witold Pilecki 1901–1948, prezentujący zdjęcia i pamiątki z kolekcji rodzinnej Pileckiego. Autor albumu był na warszawskiej promocji Ochotnika. Podkreślił, że Marco Patricelli, jako człowiek z „innego świata”, umiał przedstawić Pileckiego ciepło i z wyczuciem historii Polski, ale bez patosu. Marco Patricelli, pytany, jak narodziła się książka o rotmistrzu Pileckim Patricelli, opowiadał: „Podczas pobytu w Warszawie przypadkiem dowiedziałem się, że taka postać w ogóle istniała. I powolutku, z małym słownikiem polsko–włoskim, zacząłem odkrywać coraz więcej szczegółów. I odkrywając te szczegóły, nie mogłem uwierzyć, że coś takiego Wszystkie krytyczne uwagi, jakie kiedykolwiek zgłaszano pod adresem badań naukowych w Polsce, przylegają idealnie do studiów nad dziejami emigracji polskiej XX wieku. 68 POLONIA WŁOSKA NR 1-2 (62/63)/2012 naprawdę miało miejsce. Jak to, ochotnik w Oświęcimiu? Który potem walczył w Powstaniu Warszawskim, a potem został skazany w procesie za to wszystko? To, co się stało, cała ta historia, była dla mnie gotowym scenariuszem filmowym.(...) Sam zawsze przedstawiam tę historię jako paradoks i dodaję właśnie swoje westchnienie: ech, nawet gdybym tak był scenarzystą w Hollywood, to nie miałbym w ogóle szans, żeby przepchnąć taki projekt w środowisku. Po prostu nikt nie uwierzyłby w taką opowieść”. Podczas warszawskiej promocji Marco Patricelli powiedział: „Bądźcie z rotmistrza Pileckiego dumni. Jako Włoch dziękuję wam, że mieliście takich Polaków!” We wstępie do książki autor napisał: „Witold Pilecki jest bohaterem Europy i ludzkości, może symbolizować walkę z totalitaryzmem pod każdą szerokością geograficzną. (...) Nie można też pozwolić, aby postaci, takie jak Witold Pilecki, nie zostały zaliczone do ideowego dziedzictwa Europy, która – wykrwawiona w dwóch wojnach o władanie nad światem, skuta lodem i podzielona na dwa bloki zimną wojną – wybrała w końcu, świadomie i zgodnie, jedność i utożsamia się w pełni z takimi wartościami jak wolność, demokracja, poszanowanie innych, braterstwo i solidarność, a więc z wartościami, dla których Pilecki dał się uwięzić w Auschwitz, walczył w Warszawie i poniósł śmierć”. E.P. Archiwum Emigracji – nowe możliwości badań kultury polskiej na emigracji Przez ostatnie dwadzieścia lat brak finansowania podstawowych badań nad tą najbardziej zaniedbaną przestrzenią polskiej kultury narodowej był zagadnieniem wstydliwym i przemilczanym. Polskie i włoskie wydanie książek o W. Pileckim Poniżej: Witold Pilecki w Rzymie w towarzystwie ppor. Mariana Szyszko-Bohusza i Marii Szelągowskiej (1945) Mirosław Supruniuk W ciągu 17 lat swego istnienia (od 1995) Archiwum Emigracji w Toruniu wydało 60 książek, 15 tomów czasopism, zrealizowało 50 wystaw, przyznało 40 nagród i wyróżnień. Jakie są dalsze plany tej placówki, którą kieruję? Nie liczymy krótkiego i bardzo niefrasobliwego okresu entuzjazmu wydawniczego, tuż po roku 1990, gdy marnowano wielkie sumy pieniędzy na przedruki, w solidnych nakładach, pub-
likacji emigracyjnych, leżących jeszcze w magazynach w Londynie czy Paryżu. Egzemplarze te można było później kupić w tanich księgarniach. Ponadto przeznaczano horrendalnie wysokie granty na tworzenie różnego rodzaju, więcej lub mniej udanych, leksykonów, słowników i encyklopedii emigracyjnych, powielających bezkrytycznie wiedzę gazetową, których wartość jest dzisiaj już niewielka. Rzadko, a piszący te słowa sam występował wielokrotnie o różne granty, z bardzo różnym skutkiem, decydenci pochylali się nad wnioskiem. Był taki moment, że brak finansów wydawał się barierą nie do pokonania. Myśleliśmy nawet o apelu do społeczeństwa emigracyjnego i Polonii o datki na utrzymanie i zachowanie zgromadzonego w Archiwum Emigracji i Muzeum Uniwersyteckim dziedzictwa. Szczęśliwie udało się tego uniknąć, choć pomoc finansowa emigrantów wspierała naszą działalność przez lata dobrowolnymi i drobnymi kwotami. Wśród wielu przejawów takiej pomocy jedną trzeba tu wyraźnie wymienić – wielką donację Jana Winczakiewicza z Francji, która pozwala nam od kilku lat przyznawać stypendia dla studentów na pobyt w Paryżu. Tworzenie Archiwum Emigracji związane było z przeświadczeniem, że wolne i niepodległe państwo polskie oraz jego instytucje powinny były po 1990 roku przejąć obowiązek opieki i ochrony dziedzictwa kulturowego emigracji polskiej. Nie tylko dlatego, że związane to jest z wielkimi wydatkami, które przez 50 lat ponosiła społeczność wychodźcza, nie domagając się od nikogo pomocy, ale przede wszystkim z tego względu, że zachowanie spuścizny emigracji jest obowiązkiem państwa i wyspecjalizowanych instytucji, mogących zapewnić zarówno ochronę, konserwację, jak studia naukowe. Przez dziesiątki lat, w archiwach i bibliotekach zagranicznych oraz w stworzonych na obczyźnie polskich instytucjach i kolekcjach prywatnych gromadzone były zbiory druków, ręko- Archiwum Emigracji w Toruniu pisów, sztuki, pamiątek i innych materiałów polskich lub związanych z Polską. Wrogi stosunek wobec PRL powodował, że przed 1990 r. rokiem wychodźstwo nie dzieliło się z państwem komunistycznym swoim dziedzictwem. Żelazna kurtyna była przyczyną, że wiele cennych kolekcji, bardzo ważnych dla kultury polskiej, emigracyjnych spuścizn literackich znalazło się w instytucjach niepolskich, głównie amerykańskich. Dla przykładu można tu tylko wymienić zdeponowane w Beinecke Library na Yale University rękopisy Witolda Gombrowicza, Aleksandra Wata, Konstantego A. Jeleńskiego i Czesława Miłosza. Archiwum Emigracji nie powstało w próżni naukowej; Uniwersytet Toruński od wielu lat prowadził badania poświęcone literaturze emigracyjnej. Nie byłoby jednak Archiwum Emigracji bez przychylności władz Uniwersytetu, jego rektorów. Niezwykłą pomoc okazało też wielu wybitnych przedstawicieli polskiego wychodźstwa, których bezinteresowne zaufanie i pierwsze cenne dary umożliwiły start i w szybkim czasie rozwój nowego centrum archiwalno–badawczego. Nie sposób nie wspomnieć dwojga największych przyjaciół i dobroczyńców Archiwum: Stefanii Kossowskiej i Jerzego Giedroycia; dzięki nim Archiwum Emigracji pozyskało ponad 350 różnej wielkości kolekcji archiwalnych, bibliotecznych i artystycznych z całego „polskiego” świata. Archiwum Emigracji nie tylko gromadzi archiwalne, artystyczne i biblioteczne zbiory emigracyjne i dotyczące emigracji, dokumentuje relacje i wspomnienia, gromadzi też informacje o emigracyjnych zbiorach w kraju i za granicą oraz informacje o realizowanych pracach badawczych nad emigracją, a ponadto prowadzi własną działalność wydawniczą. To, obok organizowanych wystaw, seminariów naukowych, konferencji również sposób na popularyzowanie problemów związanych z emigracją polską. Największą kolekcją w Archiwum Emigracji jest archiwum tygodnika literackiego „Wiadomości” (Londyn – red. nacz. Mieczysław Grydzewski, po 1970 roku – Michał Chmielowiec, od 1973 Stefania Kossowska), liczące kilkadziesiąt tysięcy listów i rękopisów (ale też meble, pamiątki po redaktorach i dzieła sztuki). Jest to dar Stefanii Kossowskiej. Najważniejszy ilościowo zbiór Archiwum Emigracji stanowią archiwa prywatne, naukowe, polityczne i literackie pisarzy, dziennikarzy, publicystów, artystów, ludzi teatru i wybitnych osobistości życia społeczno–kulturalnego wychodźstwa polskiego w XX wieku oraz badaczy emigracji z Polski. To one przyciągają rocznie do Torunia ponad stu badaczy z całej Polski. Wśród nich także nieliczne archiwa, zbiory sztuki i dokumentów z Italii*. Wraz z archiwami i cennymi księgozbiorami historycznymi, Archiwum pozyskuje prace graficzne i malarskie, a nawet rzeźbiarskie. Dla opieki nad dziełami sztuki utworzono Muzeum Uniwersyteckie, a w 2009 roku powołano na UMJK jedyną w Polsce Katedrę Historii Sztuki Polskiej na Emigracji. Wśród zgromadzonych prawie 10 tys. dzieł są prace polskich artystów z całego świata, głównie z Wysp Brytyjskich i Francji, lecz także z USA, Kanady, Australii, Ameryki Południowej, Izraela i niemal wszystkich krajów Europy. Archiwum Emigracji prowadzi badania naukowe samodzielnie oraz wspólnie z innymi ośrodkami w Polsce i na świecie. Od 1995 roku wydaje serię opracowań pn. „Archiwum Emigracji. Źródła i materiały do dziejów emigracji polskiej po 1939 roku”. Nakładem Wydawnictwa Uniwersy- * Są to: listy, rękopisy i publikacje Ryszarda Demela, Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, Aliny Kalczyńskiej, Mariana Kościałkowskiego, Wojciecha Osęki-Nowickiego (Gianni Novischi), Józefa Natansona, Stanisława L. Janikowskiego, rzymskiego okresu Instytutu Literackiego oraz dokumenty żołnierzy 2. Korpusu Polskiego, w tym unikatowe i niepublikowane rysunki spod Monte Cassino Zygmunta Turkiewicza i M. Kościałkowskiego. POLONIA WŁOSKA NR 1-2 (62/63)/2012 69
Page 1 and 2:
POLONIA WLOSKA BIULETYN INFORMACYJN
Page 3 and 4:
POLONIA WLOSKA BIULETYN INFORMACYJN
Page 5 and 6:
do budowy Centrum sumę. Andrzej Ku
Page 7 and 8:
dwojona objętość poszczególnych
Page 9 and 10:
dzialne jest za przygotowanie pola
Page 11 and 12:
moje doświadczenie zawodowe i życ
Page 13 and 14:
Z zespołem pracowników Konsulatu
Page 15 and 16:
Książę Adam żył bardzo długo,
Page 17 and 18: potrafili uzyskać pewien wpływ na
Page 19 and 20: Tablica upamiętniająca powstanie
Page 21 and 22: DRUGI KORPUS Obchody 70. rocznicy u
Page 23 and 24: DRUGI KORPUS Ułuda i rzeczywistoś
Page 25 and 26: przyszłych kandydatów wywiadu ame
Page 27 and 28: Bolonię. Składają się na nią n
Page 29 and 30: Księga jubileuszowa ku czci prof.
Page 31 and 32: Roman Biliński Messa al campo (194
Page 33 and 34: Wspomnienie o Matce Zurodzenia był
Page 35 and 36: Jedna z nielicznych fotografii Wand
Page 37 and 38: Pierwsze spotkanie, pełne emocji i
Page 39 and 40: widoków Rzymu znalazłyby się wid
Page 41 and 42: ZAFASCYNOWANI WŁOCHAMI Zapomnianeg
Page 43 and 44: Podczas tej - już drugiej - podró
Page 45 and 46: Warto chyba przytoczyć fragment te
Page 47 and 48: giem, albo… jeszcze nie wiadomo k
Page 49 and 50: ODESZLI Jerzy Kluger (1921-2011) gr
Page 51 and 52: minutą ciszy i rozdaniem zdjęcia
Page 53 and 54: 22 stycznia 2012 r. - uczestniczyli
Page 55 and 56: Podkreślona została także rola e
Page 57 and 58: wego kryzysu - oto obraz Polski, kt
Page 59 and 60: ponieważ w przeciwnym razie rząd
Page 61 and 62: późnego baroku w Katanii, jednak
Page 63 and 64: AKTUALNOŚCI - WYSTAWY - NAGRODY No
Page 65 and 66: i demokracji. Andrzej K. Kunert z e
Page 67: W przepełnionej sali Muzeum Archeo
Page 71 and 72: Krzyż Komandorski Orderu Odrodzeni
Page 73 and 74: wypłaty zasiłków rodzinnych oraz
Page 75 and 76: ŻONGOŁŁOWICZ, Bogumiła : Jego b
Page 77 and 78: BOLLETTINO D’INFORMAZIONE DEI POL
Page 79 and 80: all’autunno 1946, il loro risenti
Page 81 and 82: Ma i temi trattati son sempre gli s
Page 83 and 84: famiglia si parlava solo polacco, t
show all

PW-260_61-2011 - Polacy we Florencji

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?