Izvod iz knjige „ Filozofski aspekti modernog olimpizma ... - Ponude.biz

Stroga forma postaje simbolično vraćanje na božansko izvorište života i napajanje helenske
rase izvornom životnom (kosmičkom) snagom - koja se obnavlja na olimpijskim igrama.
Slično je sa Kubertenom: kod njega je (idealizovana) "prošlost" izvorište "pravog" života
koji dobija mitsku masku i postaje sredstvo za izgradnju kulta postojećeg života. "Besmrtni
duh antike" postaje nadljudska (nadistorijska) sila koja nanovo dovodi čoveka do izvornog
antičkog životnog vrela.
Olimpizam i Eros
Helensko društvo bilo je par excellence erotska zajednica. Erotska bliskost između
muškaraca predstavljala je jednu od najvažnijih integrativnih spona helenskog društva, a
muško telo u borilačkom naponu najviši erotski izazov. Olimpijske igre bile su
prvorazredna erotska manifestacija. Sudar golih tela u krvavoj žestini, sa provokativnim
položajima i pokretima, bila je dramatična erotska predstava i izuzetni erotski stimulans.
Borbe golih dečaka (efebi) predstavljale su posebnu poslasticu za publiku: olimpijske igre
bile su festival pederastije. Budući da su olimpijski bogovi bili antropomorfni i da su
predstavljali obogotvorenje osobenosti i sklonosti Helena, može se pretpostaviti da su
olimpijske igre bile vrhunska erotska predstava i kao takve svojevrsno "zavođenje" bogova.
Put u besmrtnost, putem pobedničke "slave", bio je popločan strasnim erotskim nabojem.
Veličajući helensko društvo kao nedostižni uzor modernom dobu Kuberten, poput
mnogih drugih građanskih helenista, zaobilazi homoseksualne i pedofiličarske "detalje" iz
antičkog nasleđa da ne bi pokvarili sliku idealizovanog sveta u kome (malo)građanin treba
da pronađe najviše domete ljudskog i duhovno pribežište. Na antičkim olimpijskim igrama,
kao i u gimnazijama i palestrama, pulsirao je neskriveni erotski naboj (koji je bio izvanredna
provokacija za seksualnu fantaziju) sa kojim Kuberten, putem njegove muskularne
pedagogije (rukovodeći se jezuitizmom i progresizmom), po svaku cenu nastoji da se
obračuna i da na taj način steriliše životnu snagu helenskog društva. U antici telesne vežbe
nisu bile oblik sputavanja i obračuna sa erosom, već njegovo neprestano podsticanje i
oplemenjivanje. Arete gymnastike podrazumeva gospodarenje nad instinktima, ali ne i
obračun s erotskom prirodom čoveka, kao što je to slučaj u Kubertenovoj "utilitarnoj
pedagogiji". U gimnazijama, stecištu aristokratije, stari su se udvarali mladima koji su ih
zavodili svojim telima. Radi se o telesnom vežbanju kao svojevrsnoj ljubavnoj predigri i
najvišem obliku aristokratskog telesnog agon-a. Kuberten tvrdi da su u helenskom društvu
"i stari i mladi živeli u bratskoj zajednici" - što ga ne sprečava da stav da je "bratstvo za
anđele, a ne za ljude" proglasi za jedan od najvažnijh principa njegove olimpijske doktrine -
ali ne govori ništa o prirodi tih odnosa. Uprkos tome što je u opravdavanju pedofiličarskih
odnosa u antici prisutna hipokrizija, bitno je da se ljubavno zadovoljstvo stavlja u kontekst
razvoja širih ("prijateljskih") međuljudskih odnosa. "Ljubavni odnosi" između pripadnika
aristokratije pojavljuju se kao najviši oblik rasne i klasne integracije, odnosno, kao
najneposredniji oblik stvaranja organskog jedinstva zajednice. Od izuzetnog značaja je to
što se, shodno antičkoj kulturi, erotski odnosi ne zasnivaju na sirovoj, već na
produhovljenoj seksualnosti. To se ogleda u vladajućem modelu tela i pokreta koji su
ovekovečeni u kipovima, na reljefima i slikama. Uprkos tome što telesnoj snazi daju
prvorezredni značaj, gipkost udova i tela (ono najvažnije po čemu se razlikuje telo Helena
od tela roba - koje je kruto i nezgrapno) predstavlja osnov ritmike erotskog pokreta:
131