Θέατρο Θεσσαλονίκης - Καθημερινή

Συνέεια απ την 13η σελίδα
στην αθηναϊκή πρωτυλία τυ
Kυν. Eει εασαλίσει μάλιστα και
τη συνεργασία τυ Γιάννη Tσαρύη
και η δραστηριτητά τυ αυτή μιά-
ει σαν αντίπαλ δές στ Θέατρ
Tένης. Πρώτη παράσταση ι «Hρακλείδες»
στ θέατρ τυ Λευκύ
Πύργυ (Bασιλικ), σκηνικά και κστύμια
τυ Tσαρύη και σκηνθεσία
δική τυ. Mια δεύτερη παράσταση
τν επμεν ρν με τις «Nεέλες»
τυ Aριστάνη σε μετάραση,
μυσική και σκηνθεσία δική τυ και
με σκηνικά και κστύμια τυ Γιάννη
Σρώνυ. T 1945 γράει τη μυσική
για τις «Xηρες» τυ Aισύλυ
στ Θέατρ Tένης. Mεσλαεί μια
τετραετία αδράνειας με τα δύ ρνια
να τα έει απρρήσει η στράτευσή
τυ. Eίναι απγητευμένς.
Oι αντικειμενικές πρϋπθέσεις δεν
τν ενθαρρύνυν. Mέσα στα ρνια
της κατής έησε μια δημιυργική
έαρση. H ειρήνη και η απελευθέρωση
δεν έεραν για τν Zή αυτά
πυ πρσδκύσε, αντίθετα ενέτειναν
τα αδιέδά τυ. Πλησιάει άλλωστε
τα 40 και αύ ι πρπτικές
τυ εδώ στενεύυν απασίει να
ρίει «μαύρη πέτρα». Eτσι τ 1951
εύγει για τη Bραιλία.
Στη Λατινική Aμερική
Δεν είναι πλλά πράγματα γνωστά
για τα πέντε ρνια πυ έμεινε στη
Λατινική Aμερική. O ίδις δεν μιλύσε
συνά και με λεπτμέρειες για τη
ωή τυ εκεί, παρά μν ταν ρεια-
ταν να αναερθεί στα θεατρικά
τυ πεπραγμένα. Eγκαταστάθηκε
στ Σά Πάλ και σκηνθέτησε στ
«Tεάτρ Eσπεριμεντάλ ντ Nέγκρ».
Eκτς αυτύ ίδρυσε και διηύθυνε τ
«Tέατρ ντε Aρτε». (τ Θέατρ Tέ-
νης τυ Kάρλυ Kυν τν ακλυθεί)
στ πί και ήταν απκλειστικς
σκηνθέτης. Σε μια συνέντευή
τυ αναέρει πως στ διάστημα πυ
έμεινε στη Bραιλία ανέασε έργα
τυ Aισύλυ, τυ Mπέρναρ Σ, τυ
Στρίντμπεργκ, τυ Γκγκλ και τυ
Πλαύτυ. Mπρύμε να υπθέσυμε
πως τ καλλιτενικ κατεστημέν
της κινωνίας τυ Σά Πάλ δεν
τν αμίωσε ή τι η νσταλγία της
πατρίδας και της ικγένειάς τυ
τν έεραν πίσω. Iσως, πάλι να θεωρύσε
πως ώρς της δικαίωσής
τυ ρισκταν εδώ. Oπια κι αν ήταν
η αιτία, Zής άησε τη Bραιλία
και γύρισε στη Θεσσαλνίκη για να
συνείσει την πρσρά τυ στην
πλη πυ τν ανάθρεψε.
Στρή στυς νέυς
Tα σήματα με τα πία συνεργάστηκε
στη Bραιλία Xαρατσάρης ήταν
μάδες νεανικές, ιτητών κυρίως.
Mε τυς νέυς ένιωθε άνετα,
δεν αισθανταν να αμισητείται, πως
ταν πως θα γινταν αν έμπλεκε
με επαγγελματίες. Kάτι τέτι
επιδίωε να δημιυργήσει και
στη Θεσσαλνίκη επιστρέντας. H
επή τ ευνύσε. Kαημς για
πνευματικές και ιδελγικές διαυγές
κρυκαιγε στα στέκια των ιτητών,
παλμς γινταν αισθητς
στα λγτενικά περιδικά και στις
συητήσεις, εμύλις είε αήσει
πλλά θέματα ανιτά πυ ητύσαν
απαντήσεις. H πίηση, η λγτενία,
14 H KAΘHMEPINH - KYPIAKH 21 ΣEΠTEMBPIOY 1997
Σκηνή απ τ έργ τυ Xάρλντ Πίντερ «Eνας ασήμαντς πνς», με τυς
Kυριαή Xαρατσάρη και την Πέρη Πράυ.
κινηματγράς και κυρίως τ Θέατρ
έδιναν υπσέσεις, αύ η πια
πλιτική δράση ήταν ανέικτη.
T νεανικ αίτημα στη Θεσσαλνίκη
είναι πι έντν γιατί είναι περισστερ
πιεσμέν. Oι θεατρικές αππειρες
της Tριανταυλλίδη και τυ Zαρύκα
πυ σημειώννται ττε εκεί,
μιάυν σαν πρσπάθειες εκτνωσης
αλλά δεν είναι. Eυν ιλδ-
ίες καλλιτενικές, αλλά τάνυν ως
τις διαστάσεις των εμπνευστών
τυς. Yπήρε έαια και η τένη, αλλά
δεν είε ακμα ττε θεατρικ
πρσανατλισμ. O Xαρατσάρης διέθετε
ένα ντ πυ έδινε στυς νέ-
υς εγγυήσεις. Oι πρπλεμικές τυ
πρσπάθειες, ι κατικές τυ παραστάσεις
και πι πλύ η συνεργασία
τυ με τν Kυν, πυ για τν ιτητκσμ
της Θεσσαλνίκης είε έναν
μύθ, η θεατρική τυ εμπειρία
στη Bραιλία αναδείκνυαν τν ήλ
σε πλ έλης. O Xαρατσάρης και ι
ιτητές συνάντησαν αλλήλυς και
τ Φιτητικ Θέατρ, έκανε την εμ-
άνισή τυ. H διένεη τυ εμπνευστή
της ιτητικής θεατρικής μάδας
με τν καθηγητή Συμεωνίδη περιρισε
τη διάρκεια της συνεργασίας
ιτητών και Xαρατσάρη στα δύ
μν ρνια, παρ’ λα αυτά η σημασία
της έστω σύντμης αυτής περιδυ
ήταν σημαντική για την εέλιη
τυ θεάτρυ στη Θεσσαλνίκη. Mε
τα έι έργα πυ ανέασε τ ιτητικ
θέατρ (Mλιέρς, Πλαύτς, Ππε,
Mπέρκενμαν, Kνπ και Φιγκεϊρέντ),
έδωσε ένα στίγμα θεατρικύ
πρληματισμύ πυ η πρωτεύυσα
τυ Bρρά δεν είε λάει ώς ττε.
Oι επισκέψεις των αθηναϊκών θιάσων
διαμρωναν τη θεατρική ωή
της πλης. Kαι ι μνες «ανεασμένες»
ώρες ήταν ι παραστάσεις πυ
έδινε τ Θέατρ Tένης, ταν τα καλκαίρια
ανέαινε στη Θεσσαλνίκη.
H ώθηση πυ έδωσε τ Φιτητικ
Θέατρ τ 1958 είε και επιρρές και
συνέεια. Kαι μν αυτή τη διετία αν
είε πρσέρει Xαρατσάρης στην
πλη πυ τν ανέθρεψε, η συμλή
τυ στη θεατρική της ανάπτυη είναι
μεγάλη. Πρέπει σ’ αυτ τ σημεί να
αναέρυμε τν πυρήνα των ιτητών
πυ συγκεντρώθηκαν γύρω απ
τν Zή, γιατί ωρίς τ πάθς και
την ασίωσή τυς τ Φιτητικ Θέατρ
δεν θα είε δημιυργηθεί. O
πρωρα αμένς πιητής Γιώργς
Σεερτής, η Σύυ Nεράτη, η Eρση
Mαλικέντυ, Xρήστς Γέσις,
Bασίλης Σμυρνής, Γιάννης Nικλπυλς,
η Πέρη Πράυ, η Pύλα
Πατεράκη, Δημητριάδης, Σωτήρης
Tεελέκς, η Nίκη Tσιγκάλυ,
Hλίας Kαπετανίδης, κ.ά., ήταν ι συνεργάτες
τυ στ ιτητικ θέατρ
και στην επμενη αππειρά τυ. Tν
Xαρατσάρη διαδέθηκε στ Φιτητικ
Θέατρ Kανέλλς Aπστλυ
πυ είε την υπστήριη τυ Σωκράτη
Kαραντινύ – στ μεταύ είε ιδρυθεί
τ Kρατικ Θέατρ Bρείυ
Eλλάδς.
Eλεύθερ Θέατρ
H Δραματική Σλή τυ Xαρατσάρη
συνέισε ωστσ να λειτυργεί,
πως συνέισε να πνέει και τ ρεύμα
εμπιστσύνης και πρσδκίας
για τ πρσωπ τυ. H απμάκρυνσή
τυ απ τν ιτητικ ώρ συσπείρωσε
πλλύς γύρω τυ. Eτσι,
η ίδρυση τυ «Eλεύθερυ Θεάτρυ
Θεσσαλνίκης» υπήρε σεδν αυτματη.
T 1961 λειτύργησε στη
μρή τυ Θεάτσυ Tσέπης. Σ’ ένα
υπγει διαμέρισμα, στην δ Mητρπλεως,
πυ ήταν έκθεση ψυγείων,
δημιύργησε τ νέ τυ
σήμα πυ ήταν και τ πρώτ θέατρ
Tσέπης. Σε καρέκλες και πάγκυς
γύρω–γύρω και σκηνικ ώρ
τη μέση τυ δωματίυ, θεατές
και ηθπιί δκίμααν κάθε ράδυ
μια ασυνήθιστη μυσταγωγία. T
Eλεύθερ Θέατρ Θεσσαλνίκης
συνέισε και σε άλλυς ώρυς.
Στ Γαλλικ Iνστιτύτ (Amical) και
τακτικτερα στ Θέατρ «Θυμέλη»
Xαρατσάρης έγραψε μια πυκνή
και σημαντική σελίδα στην ιστρία
τυ θεάτρυ της Θεσσαλνίκης.
Xρνλγικά τα έργα τυ παρυσίασε
τ «EΘΘ» ήταν τα εής:
1960–61: «O Mάρτυρας» και «Aίτηση
σε Γάμ» τυ Tσέω, «O Παρίας»,
«H πι δυνατή» τυ Στρίνμπεργκ,
«T γκρί πυλερ» τυ
T. Σαλαπασίδη και τ «Eνα δράμα
τιμής» τυ Nτ. Tαιάρη. T
1961–62: στ Γαλλικ Λύκει τα έργα
«Πριν απ’ τ πργευμα» τυ O’
Nιλ, «Kρίτσια για παντρειά» τυ Iνέσκ,
«Περιμένντας τν Tίμι»
τυ Nτ. Tαιάρη, «Aδέσμευτη» τυ
T. Oυίλιαμς, «Oι λαερές συνέπειες
τυ καπνύ» τυ Tσέω, «Tμή
σε ωικ κύκλ» της K. Mητρπύλυ,
«O άνθρωπς με τ λυλύδι
στ στμα» τυ Πιραντέλ, «O αρ-
ηγς» τυ Iνέσκ, «T δωμάτι»
τυ Πίντερ, η «Aρκύδα» τυ Tσέ-
ω και τ «Πδσαιρ» τυ Nτ.
Tαιάρη. 1962–63: στη Θυμέλη τυ
«Δανειστή» τυ Στρίντμπεργκ,
«Aμιτρίωνα» τυ Πλαύτυ, την
«Ωρα για γεύμα» τυ Mρτιμερ,
«Eνας ασήμαντς πνς» τυ Πίντερ
και τ «Γέρικ ηλιτρπι»
της Mητρπύλυ. 1963–64: «Γιατρς
με τ στανι» τυ Mλιέρυ
και τ 1964–65: τ «Tέλς τυ παιγνιδιύ»
τυ Mπέκετ. Eνα υσιαστικ
ρεπερτρι με έργα ιδιτυπα και
πρωτπριακά ανίγματα πρς νέες
σκηνικές και δραματυργικές αντιλήψεις.
Eπιστρή
στην Aθήνα
T 1966 Xαρατσάρης κάνει ένα
τλμηρ ήμα. Eει, αίνεται ανι-
τύς λγαριασμύς με την Aθήνα.
Xρωστάει απαντήσεις σε παλιύς
συνεργάτες και ίσως γι’ αυτ μετα-
έρεται στην πρωτεύυσα και εγκαθιστά
εδώ τη σλή τυ και τις ιλδίες
τυ. Δεν ευδώννται. Kαι τ
1968 επιστρέει για τρίτη ρά στη
Θεσσαλνίκη.
Σκηνθέτης
στ Kρατικ
Στ μεταύ, διευθυντής στ KΘBE
έει γίνει Γιώργς Kιτσπυλς.
Tν καλεί να σκηνθετήσει στην
Kρατική Σκηνή. O N. Mπακλας σημειώνει
σετικά. «Iσως Xαρατσά-