Θέατρο Θεσσαλονίκης - Καθημερινή

Θεατρικ Eργαστήρι Θεσσαλνίκης
Mια πρωτπριακή μάδα πυ έδρασε θεατρικά μέσα στη δικτατρία και λίγα ρνια μετά τη μεταπλίτευση...
Tης Eλένης Γερασιμίδυ
Hθπιύ
1969: MAΘHTPIA στη Σλή Kυριαή
Xαρατσάρη στη Θεσ/νίκη. O αέαστς
«Zίς μας» έει μια Σλή ανιτή
λ τ εικσιτετράωρ.
Aργά τη νύτα μετά τη μπυάτ ή
τα πάρτυ τ ως στη γωνία Φιλικής
Eταιρείας και Tσιμισκή είναι αναμμέν.
O δάσκαλς δυλεύει κι εμείς
τυ τυπάμε την πρτα. Συμμαθητές
μυ Tάσς Mπαντής, Nικλας
Aσιμς, Kώστας Xαλκιάς, Mιάλης
Γύναρης, Γιάννης Kακλέας
–για ένα διάστημα– Στράτς Tρίπκς
κι άλλι κι άλλι εαίρετι πυ
δεν ακλύθησαν τ επάγγελμα.
Eίμαστε ίλι, γιρτάυμε μαί,
Zίς παίει ρεμπέτικα σ’ ένα αρμνι
πυ έει στ σπίτι–Σλή.
Στις γιρτές εμανίνται παλιί
τυ μαθητές. Kιτάω με δές μια
Πρωτρνιά την ψηλλιγνη Eλένη
Mακίσγλυ και απ τ τρακ της
ρέω τ ωραί πλετ ρεμα με
ερμύτ. N’ ανίει η γη να με καταπιεί.
H Eλένη μερικά ρνια μετά θα δεθεί
μαί μυ με ανείτηλη ιλία πυ
κρατάει παρά τις απστάσεις.
Eκεί έρεται και η ωραία ανθή
–ττε– υμερή και νευρώδης Pύλα
Πατεράκη.
Tα πρσωπα αυτά είναι τ αντικείμεν
τυ θαυμασμύ μας. Παίυν
στ νεσυσταθέν «Θεατρικ Eργαστήρι
της Tένης» της καλλιτενικής
εταιρείας της Θεσσαλνίκης
πυ έλαε την ιστρική απαση να
εντάει στις δραστηριτητές της τ
θέατρ.
Oι πρώτες παραστάσεις
Eτιμάυν τ «Φαντ και Λι»
τυ Aραμπάλ σε μετάραση–σκηνθεσία
τυ Στέλιυ Γύτη και σκηνικά
τυ Nίκυ Παραλή.
Eγώ τν Nίκ Παραλή τν έρω απ
τα λεωρεία. Mένει στ Aμερικανικ
Kλέγι πυ διδάσκει ωγραική
σπυδαίς πατέρας τυ
Γιώργς Παραλής πυ αγιγράησε
και την εκκλησία τυ ωριύ μυ.
O Nίκς είναι ωραίς και μας αίνεται
απρσιτς ταν μπαίνει στ
λεωρεί τυ Πανράματς. Στέλις
Γύτης, Eλένη Mακίσγλυ,
Pύλα Πατεράκη, Λευτέρης και Θανάσης
Παπαδημητρίυ, Bύρων Tσαμπύλας,
Kώστας Γακίδης, πρσωπα
μαγικά, ηθπιί πυ ανεάυν
Aραμπάλ και Πρεέρ και Mπρετ
αλλά και Mάρι Πντίκα και Mπστ
και Aριστάνη. Hθπιί πυ συνεργάνται
με τν Mάν Λΐ και
τν Λυκιαν Kηλαηδνη, τν
Γιώργ Eμιρά.
Hθπιί πυ κριτικί γνωστί
έρνται απ την Aθήνα να δυν
τις παραστάσεις τυς και να τυς υμνήσυν.
Hθπιί πυ δυλεύυν
ωρίς μισθ και κατεάυν ιλιθήκες
και μεταράυν και σκην-
32 H KAΘHMEPINH - KYPIAKH 21 ΣEΠTEMBPIOY 1997
Σκηνή απ την «Aπεργία» τυ Γιώργυ Σκύρτη πυ παίτηκε τ 1975 απ τ Θεατρικ Eργαστήρι Θεσσαλνίκης.
θετύν μαδικά και σκτώννται
και αγαπιύνται. Πυ τυς κυνηγά η
δικτατρία κι έυν μνιμ τν λγκριτή
ασαλίτη στην πλατεία.
Πυ τυς συλλαμάνυν και καθυστερύν
την έναρη της παράστασης
για να τυς πτήσυν. Eμείς
ττε διαάυμε τ «Θέατρ» τυ
Nίτσυ και κάνυμε παραστάσεις
και πιητικές ραδιές στις μπυάτ:
O Kώστας Xαλκιάς, Λάαρς
Aνδρέυ, Bαγγέλης Pικύδης, εγώ
πυ γυρνάω –για ιγύρα– με
τυς «Πρσανατλισμύς» τυ
Eλύτη παραμάσαλα. Θέλω κάτι νάμαι
κι εγώ.
Πρς τ παρν πάω στη Σλή και
δεν έρω τι μυ γίνεται. Δεν έει αρ-
ίσει ακμη να συμαίνει τίπτα μέσα
μυ. Eω μν ανάγκη να τυς
μιάσω να με πύνε και μένα μια μέρα
ηθπι, να κάνω παρέα μαί
τυς. T 1973 πυ τελειώνω τη Σλή
κλλάω στην πρτα ένα αρτί με
τ νμά μυ και απ κάτω
HΘOΠOIOΣ με κεαλαία τεράστια
γράμματα.
Πλατεία Nαυαρίνυ, νικιασμέν
διαμέρισμα για νάμαι κντά στ θέατρ
«Eλλήσπντς» πυ πρωτπαί-
ω στην παράσταση τυ Δημήτρη
Bρρέ «Φυτ–μπλ περα».
Θέατρ και πλιτική
Eκεί λιπν με λέπυν κάπιι
τυ Eργαστηρίυ και έρεται η απίστευτη
πρταση. Mε θέλυν! Eνδιάμεσα
Δημήτρης Πτπυλς πυ
με τη γυναίκα τυ είμαστε ίλες και
συμμαθήτριες στη Σλή, και η καθδηγήτριά
μυ στην πρδικτατρι-
κή Nελαία Λαμπράκη και η ωραία
Kαίτη Σακέτα.
Eνας πρσθετς λγς πυ με θέλυν.
Eίμαι αριστερή και δεν θα με
πτήσυν ι απειλές της Aσάλειας.
Aυτί εν τω μεταύ έυν θριαμ-
εύσει με παραστάσεις, πως «Σπεκτάκλ»
τυ Πρεέρ, «O άντρας είναι
άντρας» τυ Mπρετ με πρωταγωνιστή
τν Φύλη Mπυντύργλυ,
κάνυν πιέννες με τη «Φαύστα» τυ
Mπστ κι έυν αρίσει τις ντρές
τυς περιπέτειες με την Aσάλεια
παίντας τ «Tρμπνι» τυ Mάρι-
υ Πντίκα.
Στην πρεμιέρα τυ «Bιτσεκ» συλλαμάνυν
τν Στέλι Γύτη και τν
κρατύν ώρες –μετά υλδαρμύ
εαίως– καθυστερώντας την παράσταση.
Στην μάδα έυν πρστεθεί η
Λιάνα Oικνμυ, θαυμάσι Pιτσάκι
στη «Φαύστα» και η Σία Φιλιππίδυ
αεπέραστη Mαριάνθη στ ίδι
έργ.
O Aθανάσις Συντυλίδης, μετέπειτα
γνωστς σκηνγράς πυ
άθηκε νωρίς, έει επίσης ενταθεί
ως ηθπις καθώς και άλλι άιι
και μη εαιρετέι ηθπιί συνεργά-
νται κατά καιρύς.
Aρίω πρα στη «Bεγγέρα» τυ
Kαπετανάκη, έργ πυ δεν ανέηκε
πτέ απ τ «Θεατρικ Eργαστήρι»
γιατί έκψε η λγκρισία τα καλύτερα
σημεία τυ, θεωρήσασα τι θίγυν
τ καθεστώς.
Oμως, η μεταπλίτευση είναι κντά.
Aνεάυμε τυς «Iππής» τυ
Aριστάνη σε σκηνθεσία Bύρωνα
Tσαμπύλα. Tην παράσταση γράει
και σκηνθετεί η Pύλα Πατεράκη.
Eνα δείγμα γραής σπάνι.
Παίυμε Παύλς Kντγιαννίδης
κι εγώ.
Λατάρα για τ θέατρ
Aρίω να καταλααίνω τι θα πει
να δυλεύει κανείς στ θέατρ. Eίμαι
έω απ τ «AMAΛIA δύ ώρες
πριν. Δεν είναι κανείς να μυ ανίει.
M’ αρέσει πυ με κυτάνε κρυά πίσω
απ’ τις κυρτίνες στη γειτνιά. Θα
καταλααίνυν πως περιμένω τυς
άλλυς, πως είμαι κι εγώ ηθπις.
Eάλλυ, ράω κι εγώ τιν και
στρατιωτικ πυκάμισ κι έω κρεμασμέν
στν ώμ στρατιωτικ σακίδι
πυ ρήκα στ Mπιτ–παάρ. Aυτά
είναι σήματα κατατεθέντα τυ Eργαστηριύ.
Kάπτε με παίρνει αμπάρι η Mακίσγλυ
πυ μένει απ πάνω και με
καλεί για καέ, μέρι ν’ αρίσει η
πρα. Λατάρα για την πρα, λα-
τάρα για τ θέατρ.
T καθαρίυμε μέρι τ ταάνι
και μετράμε τα ψιλά απ τ κκκιν
τηλέων για να πληρωθεί τ νίκι.
Eπιρηγήσεις δεν υπάρυν ύτε
κρατικές, ύτε ιδιωτικές. Oι σπνσρες
είναι πλύ μακριά και ι επιτήδειι
των διαδρμων τυ υπυργεί-
υ Πλιτισμύ είναι επίσης μακριά
απ’ τη δική μας ιλσία. Θεέ μυ,
πσ τυς ευαριστώ λυς. Mαγικά,
θαυμαστικά κι αγαπημένα με άλανε
στ θέατρ τυς.
Γλυκά και υσικά τ ένιωσα δικ
μυ καθαρίντάς τ, κάνντας ταμεί
και εύγντας μεσ’ τη ρή να
διασίσω πανευτυής την πλη, την
ωραία, τη Θεσσαλνίκη.