andrzej kanicki, jerzy kozłowski stacje ... - ssdservice.pl

A. Kanicki, J. Kozłowski: STACJE ELEKTROENERGETYCZNE
3. ROZWIĄZANIA KONSTRUKCYJNE STACJI
3.1. UWAGI OGÓLNE
Wymagania w zakresie projektowania i budowy jak również zapewnienia bezpiecznego
i prawidłowego działania stacji elektroenergetycznych ujmuje obecnie norma PN-E-05115: 2002
Instalacje elektroenergetyczne prądu przemiennego o napięciu wyższym od l kV [62]. Pod
względem konstrukcyjnym stacje (a w zasadzie rozdzielnie) dzielą się przede wszystkim na
napowietrzne i wnętrzowe. Wymagania ogólne, wspólne dla konstrukcji napowietrznych
i wnętrzowych dotyczą:
• doboru właściwej izolacji rozdzielni i zachowania bezpiecznych odległości pomiędzy
częściami znajdującymi się pod napięciem oraz tymi częściami i uziemionymi
konstrukcjami,
• dostosowania rozdzielni do warunków zwarciowych,
• sprawdzenia warunków mechanicznych rozdzielni,
• sprawdzenia warunków klimatycznych i środowiskowych,
• bezpiecznej i wygodnej obsługi,
• instalacji uziemiających,
• ochrony przed działaniem łuku elektrycznego,
• instalacji pomocniczych.
Każde urządzenie techniczne znajduje się w środowisku, które na nie oddziaływuje. W środowisku
naturalnym zjawiska, poprzez które środowisko, oddziaływuje na urządzenia wynikają przede
wszystkim z warunków klimatycznych. Jeżeli obok czynników środowiska naturalnego występują
czynniki wynikające z obecności i działania urządzeń technicznych, wówczas mamy do czynienia
z środowiskiem technicznym. Czynniki pochodzące od środowiska i oddziaływujące ujemnie na
urządzenia nazywa się narażeniami środowiskowymi. Urządzenia powinny działać poprawnie
mimo narażeń środowiskowych, czyli powinny być odporne na narażenia środowiskowe.
Odporność urządzeń na narażenia środowiskowe jest sprawdzana dla określonego środowiska
umownego. W środowisku umownym zjawiska są ściśle określone i stałe lub zmieniają się według
określonego programu. Urządzenia można zastosować w środowisku rzeczywistym, jeżeli będą one
sprawdzone w środowisku umownym na narażenia o natężeniu nie mniejszym niż występujące
w środowisku rzeczywistym. Na ogół dopuszcza się możliwość występowania w środowisku
rzeczywistym narażeń o natężeniu większym niż w środowisku umownym z pewnym niewielkim
prawdopodobieństwem.
Eksploatacja urządzeń zlokalizowanych na wolnym powietrzu odbywa się w trudniejszych
warunkach niż urządzeń wnętrzowych, ze względu na niekorzystne działanie czynników
atmosferycznych takich jak deszcz, wiatr, śnieg, sadź, mgły czy słońce. Roczne wahania
temperatury w naszych warunkach klimatycznych wynoszą 60÷70°C. Osady soli przy dużej
wilgotności powietrza doprowadzają do pogorszenia izolacji urządzeń. Narażenie tego rodzaju
może występować w strefie nadmorskiej. W niektórych warunkach klimatycznych, jak np. przy
bardzo obfitych opadach (w strefie tropikalnej) przy znacznych wysokościach nad poziomem morza
(w strefie wysokogórskiej) nie lokalizuje się urządzeń rozdzielczych na wolnym powietrzu. Bardzo
niekorzystny wpływ na pracę rozdzielni napowietrznych, poza naturalnymi czynnikami
atmosferycznymi, ma zabrudzenie atmosfery spowodowane zapyleniem terenu i zanieczyszczenia
silnie agresywnymi związkami gazowymi np. związkami siarki.
Urządzenia elektroenergetyczne nie tylko powinny być odporne na narażenia środowiskowe,
ale również nie powinny zagrażać środowisku, a przede wszystkim człowiekowi. Stacje nie
powinny powodować:
Strona 37 z 302