Strona domowa Autora : http://popko.pl/ SKANOWAŁ DLA DOBRA ...

18
dalekie od ideału. Ten, kto odrzucił już balast zginania kolan przed figurkami, może się
cieszyć pełniejszym wglądem w rzeczywistość, lecz i przed nim widać ledwie zarysowany
horyzont zbawienia. Tym bardziej nie powinien on wzgardzać czcicielami ceglanych
murów, a wręcz przeciwnie, rozumiejąc to, co przychodzi im z oporami, z pokorą
przekazy wać pozostałym w formie jak najbardziej tolerancyjnej i przystępnej. Wszystko
celem wzmocnienia duchowej zalążni. W tym kontekście każdą formę napastliwości i
odrzucenia Kościoła jako cegły Watykańskiej należy przyjąć za odpowiednik
niedojrzałości duchowej. I wówczas zagubiony smakosz religijnego zwierzchnictwa w
życiu społecznym, jeśli tylko uzbraja się w cierpliwość i nasyca serce szlachetnymi
czynami, lepiej zdaje egzamin z życia niż zadufani w sobie intelektualiści. Sednem
poznania jest bowiem połączenie z wewnętrznym światłem, a nie nasilanie
międzyludzkich animozji. Oznacza to również prawo do bycia sobą i wyrażania własnych
opinii, do nauki poprzez samodzielne kreślenie siebie we własnym działaniu.
Chyba dlatego, czytając o papieżu Aleksandrze VI, Bonifacym VIII i Urbanie VIII, miast
porównywać ich życie i dwór z Sodomą i Gomorą widzieliśmy tylko ludzkie jednostki
uwikłane w spory i namiętności tamtych czasów, w konflikty emocjonalne i intelektualne
przerastające ich siły, a nie świętych mężów kierowanych Boską Opatrznością. I takimi
trzeba ich widzieć na tle historycznym.
Czy wypada się więc modlić do uświęconego w 1623 roku kardynała R. Bellarmino?
Ja się nie modlę, ale nikomu nie wzbraniam, choć czasami lubię przypomnieć, iż był on
zwykłym rozpustnikiem, zaprzedajłąi mordercą. Bo przecież i ja jestem życiowym
niedołęgą: miast pogrążać się w szlachetnej medytacji, torującej drogę do
nieograniczonej wiedzy, korzystałem z mind-machine i medytacji cygańskiej opartej o
płyty św. Graala, czytam o Einsteinie i aferach gospodarczych, chodzę do kina oraz
podziwiam uroki kobiecego ciała, zwyczajnie tracąc czas na hołubienie ludzkich słabości.
Ale to przecież owe przypadłości tworzą naszą tarczę i osobowość, nasze niepowtarzalne
osobowe człowieczeństwo, nasze odbicie Boga. Nauczmy się tylko wyrażać to w sposób
nieskrępowany, wolnomyślny i cudownie spokojny. Wtedy nie przestaniemy dostrzegać
Chrystusa w drugim człowieku. Wtedy zniknie problem Kosowa, Husajna, afgańskich
Talibów, umierania Matki Ziemi i wypchanych głów zwierząt w pałacowych salonach.
Tego nauczyli nas przyjaciele stamtąd.
Miast się zajmować wcale nie przebrzmiałą współpracą NKWD ze Stolicą Piotrową
miast podziwiać metody zwalczania przez „Radio Maryja" i tygodnik „Niedziela"
dobroczynnej działalności Sorosa, miast porównywać politykę papieża Klemensa VII,
oficjalnie popierającego niewolnictwo i czerpiącego z tego zyski, z polityką obecnej
głowy Kościoła Katolickiego, także niezakulisowo optującego na rzecz dyktatur i
reżimów, czyli po staremu manipulującego przy mechanizmie zniewalającym człowieka,
miast tego całego chłamu poruszyliśmy skarby duchowej wiedzy, jaka przekazami
mistrzów i wielkich tego świata trwa w niemym krzyku, wabiąc prostotą i wzniosłością
przemyśleń każdego chętnego, gotowego do jej poznania podróżnika.