Strona domowa Autora : http://popko.pl/ SKANOWAŁ DLA DOBRA ...

54
wpływają na nasze postępowanie. Pamiętajmy, że cytaty wypłynęły wprost spod ręki
osoby uważającej się za uduchowioną, która w mniejszym lub większym stopniu zdaje
sobie sprawę z metod, jakimi posługuje się szatan.
Kiedy Andrzej zastaje swoją żonę z kochankiem in flagranti, wybucha typowym dla
zdradzanego człowieka gniewem i reaguje dość obcesowo - w mieszkaniu żony tłucze
Tadeusza na kwaśne jabłko. Zwyczajna męska reakcja rogacza. Jednak przybyła na
ratunek do siostry Beata upatruje w tym wyłącznie opętanie: Andrzej jest nosicielem
szatana! Teraz obie siostry mają koronny dowód na to, że Andrzej się nie zmieni, że jest
skończony, że jego słowa o duchowej przemianie to pusta gadka. Obity Tadeusz urasta
do rangi symbolu cierpiętnictwa, a ośmieszony i oficjalnie zdradzony Andrzej staje się
osobą niepożądaną. Od tej chwili za nieszczęsnym kochankiem staje także teściowa.
Andrzej wpada w rozpacz. Wie, że nie powinien atakować kochanka żony, wie, że i
tak miał małe notowania i że teraz sięgnęły one dna. Wie, że może to oznaczać koniec
starań o odzyskanie córek i rodziny. Po tym incydencie miłość żony do Tadeusza nagle
tryska wszystkimi kolorami tęczy. Pogrążony w żalu, niechętny chwilowo całemu światu,
Andrzej zabija rozpacz długimi wędrówkami po pobliskim lesie, nie widząc szans na
uratowanie związku.
Nie wiadomo kiedy ani jak, może dlatego, że Andrzej gorąco się modli, prosząc Boga
o łaskę i szczęście dla wszystkich, nie wyłączając z tego kochanka żony, wiadomo jednak,
że stał się kolejny cud: bezwarunkowa miłość rozrywa mu ciało - cała pierś trzęsie się,
podryguje i płonie niesamowitym żarem. Zrywany oddech utyka w płucach. Wokół
tułowia wytwarza się coś na wzór gorącej obręczy, pulsującej jaskrawym białym
światłem, a w środku jej na wysokości łopatek, w miejscu Chrystusowego serca, pojawia
się eteryczny obraz żony, do którego Andrzej słyszy komentarz Matki Boskiej: „Dopóki
będziesz chronił żonę światłem miłości, dopóty będę ratować waszą przyszłość".
Ogromna, niewyobrażalnie ogromna ulga zwala cierpiącego z miłości człowieka na leśną
drogę i rzewny płacz wypełnia leśne ostoje. Andrzej nie może uwierzyć, że jego
zdrówaśmaryjki, które od dłuższego czasu błagalnie szeptał do Matki Boskiej, mogły
przynieść taki skutek.
Pocieszycielka Rodzin ofiarowała mu też osobliwy dar: wystarczyło, by Andrzej
zatopił się w modlitwie, powierzając się jej opiece, a otwierały się przed nim serca
wszystkich mu znanych ludzi, tych, z którymi miał fizyczny kontakt. Widział barwne
pasma oplatające ich serca i głowy oraz potrafił je właściwie zinterpretować. Czytał w
nich jak we własnej księdze życia podczas wizyty anioła przebaczenia. Z rozpaczą patrzył
teraz, jak serce Oliwii przychylniej bije do kochanka niż do niego. Jak Oliwia miota się w
swoich uczuciach, obdarzając męża to falą miłości, to huraganem nienawiści. To go
wcale nie dziwiło, bo swego czasu i on przechodził podobne sensacje. Zaskoczyło go coś
zupełnie innego, coś czego nigdy by się nie domyślił: Beata podkochiwała się w
Tadeuszu. Obdarzała go uczuciem większym od tego, jakie było przeznaczone dla jej
oficjalnego wybranka, z którym potajemnie wzięła ślub po dziesięciu latach znajomości,
wtedy gdy była stuprocentowo pewna, że potrafi go całkowicie kontrolować.
Zrozumiałym stało się, że chociażby z tej przyczyny zawsze będzie orędowniczką
pojednania siostry