Revistë mujore për fëmijë, të rinjë, prindër dhe mësues, shtator 2007 ...

Dituria,- Revistë mujore për fëmijë, të rinjë dhe prindër , shtator 2007–faqe 13
Nga Viron KONA
Tregim humoristik
Më qartë se kaq, s`kam se si t`i shpjegoj gjërat
-Bubulino, fillo mësimet dhe bëj detyrat se, kështu siç e ke nisur, mësuesi ka për të t`i
futur “të dyja këmbët në një këpucë”, - i tha i ati.
-Në të majtën apo në të djathtën, o ba?
-Bubulino! - i thirri me zë qortues babai dhe shtoi:- Kam thënë unë, “budallai s`ka brirë”.
-Po të mençurit, kanë brirë?
-Bubulino, mos m`u hiq sikur nuk më kupton se ç`po të them, se këto “i di edhe bufi”.
-Pse, kush ia ka mësuar, o ba?
-Dëgjo këtu ti, mistrec. Mos më bëj numra mua, se t`i jap veshët në dorë! - Dhe, duke iu
kthyer mamit të Bubulinos, ai i tha: - Kam kaq ditë që po i kërkoj ata të zyrës së kthimit
të pronave, “derr jam bërë”...
-I egër, o ba?
-Bubulino! - bërtiti babai i nervozuar, dhe si heshti një çast iu drejtua përsëri së shoqes:
- Sot mora vesh se më në fund ata “i kanë sjellë kokat në zyrë”.
-Pse, pa koka qëndronin ata? - pyeti i habitur Bubulinoja.
-Po më ngre nervat, Bubulino! – thërriti përsëri i ati, por duke menduar për taktin dhe
durimin me të vegjlit, vijoi me zë më të qetë: - Me që ti Bubulino je kureshtar për çdo
gjë që dëgjon, po përpiqem të t`i shpjegoj gjërat thjesht dhe qartë. Ja, dëgjomë: Ai
burokrati i zyrës së kthimit të pronave, që është një ujk i vërtetë dhe ajo teknokratja, që
është një dhelpër dinake, premtuan se do të na ndihmonin që të merrnim pronën që na
takon, por “i hëngrën fjalët”.
-Pse, i kishte marrë uria?
-Jo mor, jo! Akoma s`po më kupton. Dua të them se unë po punoj dhe po lodhem
shumë, po hyjë e dalë sa nga njëra zyrë në tjetrën, por nuk po fitoj gjë. “Unë djeg duart,
të tjerët i hanë gështenjat”.
-Po ty, nuk të japin asnjë kokërr?
-Bubulino, më plase!
-Si tullumbace, o ba ?
Babai mbajti me vështirësi veten dhe nisi të lëviz i nervozuar poshtë e lart nëpër shtëpi.
-Po hë, o burrë ç`merresh me Bubulinon! Më thuaj, i shkove në zyrë kryetarit, që t`i
ankoheshe për sorollatjet që po të bëjnë?
-Po, shkova te kryetari, por sapo hyra në zyrë, ai “më priti me këmbët e para.”
-Pse, ka dhe këmbë të prapme kryetari yt, o ba?
-E di ç`ke ti Bubulino, merru me detyrat dhe “mos i fut hundët” në punët tona, - e
kërcënoi i ati dhe, duke iu kthyer përsëri së shoqes, vijoi: - Sot me kryetarin nuk flitej,
“ishte bërë xhind” dhe “i nxirrte koka tym”.
-Nga veshët, o babi?
-Ore, llafazan, do ta mbyllësh gojën apo jo?