on üçüncü fəsil - Azərbaycan Tarixi Portalı

dirhəm verməlidirlər.
3) Adlı – sanlı əyan və çar nəslindən olan şəxs ömrü boyu öz
əliylə öz canı üçün bir yəhərli – qayışlı at və ya nə bacarsa
verməlidirlər. Əgər həmən şəxs bunu ömrü boyu verməzsə, o,
öləndən sonra bunu onun ailəsi etməlidir.
4) Xalq tərəfindən keşişə gətirilən torpağın bəhrəsi aşağıdakı
qaydada verilməlidir: varlı adam 147 dörd cərib 148 buğda, altı cərib
arpa və on altı bardaq şirin çaxır. Kasıb varlı verən taxılın yarısını,
çaxırdan isə bacardığı qədər. Kiminki nə bağı var, nə də əkin yeri –
ondan heç bir şey alınmasın. Kim ki, öz canının Cəhənnəmdən xilas
olunması üçün artıq verər halal xoşu olsun. Havari Pavel dediyi kimi:
“ İnsan nə əkərsə onu biçər”. 1 Kimin təsərrüfatında qoyun varsa – bir
qoyun, üç qoyunun yununu və bir parça pendir verməlidir. Atı olan
bir dayça, iribuynuzlu heyvanı olan isə buzov verməlidir.
5)Heç bir əsilzadə (azad), kəndli və ya başqa bir adam
ölənlərin xatirəsini yad etmək üçün ildə bir dəfə özünə layiq nəzirini
verməyi unutmamalıdır. Onlar öz gəlirlərindən ölənlər üçün pay
ayırmalıdırlar. Əgər rəhmətə gedən şəxsin atları var idisə, onlardan
kilsə payı olaraq istədiyi bir at, əgər iribuynuzlu mal – qarası var
idisə istədiyi bir öküzü verməlidirlər.
6) Əgər rahiblik edən və ya rahib vəngdən( monastırdan) bir
şey oğurlayar və bu əhvalat açılarsa, həmən adam mühakimə
olunmalı və öz yerindən qovulmalıdır, ona ayrılan torpaq payı isə
1 İncil. Havari Pavelin Qalatalara risaləsi, VI, 7.
121