2. Njësia e Gjyqtarëve të EULEX-it

e dënoi atë me dyzetë (40) vjet burgim.
Gjykata e shkallës së parë konstatoi se Florim Ejupi ishte përgjegjës në bashkëkryerje me persona tjerë të
panjohur për vendosjen dhe shpërthimin e një mjeti shpërthyes të poseduar ilegalisht më 16 shkurt 2001
në afërsi të Fshatit Livadicë, Komuna Podujevë. Eksplozivi ishte vendosur në një kanal përgjatë rrugës së një
kolone me autobusë që bartnin udhëtarë të etnisë Serbe nga Nishi i Serbisë për në Graçanicë në Kosovë.
Rreth orës 11:15 paradite autobusi i parë i kolonës që bartte 57 udhëtarë u godit nga një shpërthim masiv
që ngriti autobusin nga toka, shkatërroi pjesën e parme të tij dhe vrau në vend shoferin dhe udhëtarët e
ulur në atë pjesë. Udhëtarët tjerë u lënduan rëndë, disa prej tyre vdiqën më vonë, gjersa u jepej ndihma
mjekësore. Ky akt i dhunës krijoji një ndjenjë të pasigurisë personale tek grupi i qytetarëve të etnisë Serbe,
rrezikoi jetën dhe trupin e njerëzve në një vend ku një numër i madh i njerëzve ishin mbledhur dhe rezultoi
me vdekjen e 11 personave dhe lëndimin e rëndë të 10 personave. Në bazë të etnisë së tyre serbe, të
drejtat dhe liritë themelore të njeriut të palëve të dëmtuara të njohura nga bashkësia ndërkombëtare ishin
shkelur.
I pandehuri Florim Ejupi paraqiti ankesë përmes avokatit të tij mbrojtës kundër aktgjykimit. Shkresat e
lëndës ishin dorëzuar te Gjyqtarët e EULEX-it nga UNMIK-u më 20 janar 2009 dhe me vendim të Kryetares
së Asamblesë së Gjyqtarëve të EULEX-it kjo lëndë është përzgjedhur për Gjyqtarët e EULX-it më 21 janar
2009.
Kolegji pesë-gjyqtarësh i Gjykatës Supreme të Kosovës i përbërë nga tre Gjyqtarë të EULEX-it dhe dy
Gjyqtarë të Gjykatës Supreme mbajti një seancë për të dëgjuar ankesën dhe argumentet e Zyrës së
Prokurorit të Shtetit/Zyrës së Prokurorit Publik më 10 mars 2009. Pas këshillimit të mbajtur më 10 dhe
12 mars 2009, Gjykata Supreme pranoi ankesën e të pandehurit, ndryshoi aktgjykimin e shkallës së parë,
dhe liroi Florim Ejupin nga të gjitha akuzat për shkak të pamjaftueshmërisë së dëshmive të administruara
gjatë procedurës penale. Më saktësisht, kolegji konstatoi se gjurmët e ADN-së të gjetura në një bisht
cigareje që lidh të pandehurin me vendin e krimit, për shkak të trajtimit jo të duhur dhe mungesës së
informatave rreth kohës kur është vendosur ai bisht cigareje në vendngjarje, janë të pamjaftueshme për
të mbështetur fajësinë e Ejupit. Përveç kësaj, kolegji po ashtu konstatoi se dëshmia e dëshmitarit Alfa nuk
është e besueshme; prandaj dënimi i Ejupit mbeti pa asnjë mbështetje të dokumentuar.
Prokuroria Speciale e Republikës së Kosovës (PSRK) paraqiti mjet të jashtëzakonshëm juridik brenda afatit
ligjor, një kërkesë për mbrojtje të ligjshmërisë kundër Aktgjykimit të Gjykatës Supreme, në dëm të të
akuzuarit, për shkak të shkeljeve esenciale të dispozitave të kodit të procedurës, për shkak të përjashtimit
të pohuar të kryetarit të kolegjit të Gjykatës Supreme, interpretimit të gabuar të statusit të dëshmitarit Alfa;
dhe vlerësimit të dëshmisë vërtetuese të ADN-së.
Kolegji i Gjykatës Supreme, Kosovës i përbërë nga një Gjyqtar i EULEX-it si kryetar i kolegjit dhe katër
Gjyqtarë të Gjykatës Supreme njëri prej tyre si Gjyqtar raportues dhe tjerët si anëtarë të kolegjit më 10
nëntor 2009, refuzoi kërkesën e PSRK-së si të pabazuar.
Miroslav Vucković
Lënda penale kundër të pandehurit Serb kosovar Miroslav Vucković përfshin pretendimet për shkatërrime
14