Aleje 3 - Biblioteka Publiczna w Częstochowie

OD REDAKCJI
Dwumiesięcznik Kulturalny Częstochowy
Pismo finansowane
przez Urząd Miasta Częstochowy
Wydawca
Biblioteka Publiczna
im. dra Wł. Biegańskiego
w Częstochowie
Al. Najświętszej Maryi Panny 22
42-200 Częstochowa
Tel. 034/ 360 56 28
www.biblioteka.czest.pl
Redakcja
Aleja NMP 22
42-200 Częstochowa
Tel. 034/ 360 56 28
e-mail: aleje3@poczta.onet.pl
Teksty niezamówione nie będą
zwracane. Zastrzegamy sobie
możliwość opracowania i skracania
przysłanych materiałów.
Poglądy Autorów nie zawsze
odzwierciedlają poglądy Redakcji.
Red. Naczelny
Marian P. Rawinis
Tel. 0505 666 486
e-mail: mprawinis@poczta.onet.pl
Oprac. graf. numeru
Marian Panek
Skład i łamanie
Krzysztof Król
Druk
Drukarnia “TEXMET”
Nasz kwartalnik ponownie staje się dwumiesięcznikiem. Sprawiła
to niezwykła łaskawość Władz Samorządowych, częściowo być
może zainspirowanych pozytywnymi opiniami odotychczasowej
zawartości kwartalniku. Pochwalne głosy Czytelników docierarły
do nas już od jakiegoś czasu, więc teraz wprost pęczniejemy
z dumy i zadowolenia.
Bardzo Wszystkim Państwu dziękujemy – Czytelnikom, Autorom,
Współpracownikom. Władzom i Decydentom. Postaramy się sprostać
nowym wyzwaniom. Wszystkich zapraszamy do dalszej współpracy.
Teatr to świat – powiadają. Inni mówią, że wszystko jest teatrem.
Nic dziwnego zatem, że o teatrze sprecyzowane opinie mają wszyscy.
Niektórzy dlatego, że ich głos decyduje w sprawach kultury naszego
miasta, inni ponieważ jako mieszkańcy Częstochowy utrzymują teatr
z własnych kieszeni. Oczywiście, wszyscy mają prawo się
wypowiadać. I skrupulatnie z tego prawa korzystają. Zarówno ci,
co z powodów zawodowych oceniają kondycję kultury w mieście,
jak i ci, którzy są tylko kultury odbiorcami. I ci, co znają literaturę
dramatyczną i ci, którzy upierają się, że teatr to firma, w której
produkuje się stearynę (oraz placki kukurydziane, eksportowane
do Turcji).
Kultura w ogóle jest sprawą zbyt poważną, żeby zostawiać ją
tylko w rękach ludzi kultury. Przyłączamy się zatem do głosów
mieszkańców Częstochowy. Model teatru w mieście powiatowym,
zresztą i niejednym wojewódzkim, wydaje się nam bardzo prosty.
Powinien to być teatr dla wszystkich. Dla konseserów, dla łaknących
zabawy albo i wyższych przeżyć. Ale także dla tych, którzy dopiero
noszą tornistry. Gdzie nauczą się teatru, jeśli nie w swoim mieście?
Gdzie uczeń szkoły podstawowej, gimnazjum czy liceum ma się
dowiedzieć, jak wyglądał teatr w swojej historii? Gdzie ma zobaczyć,
co to jest teatr antyczny, renesansowy, romantyczny, awangardowy?
Jak ma się orientować, czym różni się jeden od drugiego? Jak może
teatr polubić, skoro ma tak niewielkie szanse go odwiedzać
i poznawać? Czy teatr stacjonary nie jest dla takiej edukacji
najlepszym miejscem? W dużych miastach bywają rozmaite sceny,
można wybierać repertuar, styl, reżysera, sztukę. W małym mieście
teatr powinien być wszystkim i dla wszystkich. Ponieważ uczniowie
– przyszli widzowie i miłośnicy – z reguły nie jeżdżą do innych
miast po nauki kulturalne. O teatrze dowiadują się w szkole, dokąd
przybywają z Polski mini-zespoły przedstawiające fragmenty
lektur szkolnych. Nie można tego zobaczyć i nauczyć się w teatrze
stacjonarnym. Bo co? Uczenie młodzieży jest poniżej godności
stacjonarnego artysty? Jest takie powiedzenie, odnoszące się
do literatury dziecięcej: dla dzieci trzeba pisać tak samo jak dla
dorosłych, tylko lepiej. Jesteśmy przekonani, że dotyczy to także
innych dziedzin sztuki, i nie tylko sztuki zresztą.
Jesteśmy oczywiście tylko małym pisemkiem, które jak może
i jak umie stara się wspierać instytucje i przedsięwzięcia kulturalne
naszego miasta. Pytamy: czemu nie sięgnąć do prostych, zrozumiałych
wzorów? Ktoś powie, że to zadanie niewdzięczne i trudne.
Nie twierdzimy, że jest łatwe. Mówimy, że jest konieczne.
Marian P. Rawinis
aleje III 3 I-II 2006