ÙÙØ±Ø³Øª ÙØ·Ø§ÙØ¨ ÙÙØ±Ø³Øª ÙØ·Ø§ÙØ¨ - ketab farsi

More documents

Recommendations

Info

17 ماهنامۀ روشنگر . شماره شصت وپنج دسامبر 2012 آیا عشق ورزیدن هنر است؟ يادداشتي بر چگونگي عشق ورزیدن از اریک فروم برگردان:‏ پوری سلطانی 16 آن که هیچ نمیداند،‏ به چیزی عشق نمیورزد.‏ آن که از عهده هیچ کاری بر نمیآید،‏ هیچ نمیفهمد.‏ آن که هیچ نمیفهمد،‏ بی ارزش است.‏ ولی آن که میفهمد؛ بی گمان عشق میورزد،‏ مشاهده میکند،‏ میبیند....‏ هرچه بیشتر دانش آدمیدر چیزی ذاتی باشد،‏ عشق بدان بزرگتر است...‏ هرکه فکر کند همه میوه ها در همان وقت میرسند که توت فرنگی،‏ از انگور چیزی نمیداند.‏ پاراسلسوس آیا بر،‏ هنر ایت؟ اگر هنر باشد،‏ آیا به دانش و کوشش نیازمند ایت؟ آیا بر،‏ احسایی مطروک ایت که درز آن بستری به بخت آدمیدارد،‏ یعنی چیزا ایت که اگر بخت یارا کند،‏ آدمیبدان ‏»گرفتار«‏ میشود؟ مراحث ای کتا کوچم مرتنی بر پریش اول ایت،‏ درصورتی که امروز بدون شک اکثر مردم به تعریر دوم بیرتر معت دند . ای بدان معنی نیست که مردم بر،‏ را مهم ن یانرارند؛ مردم ترنه بر ند؛ فیل هایی که مردم دربارد دایتانهاا باش انه شاد یا زم انریز میبینند،‏ بیر ار ایت.‏ مردم به صدها آواز مرتذل باش انه گوک میدهند-‏ باوجود ای به ندرت کسی ای اندیره را به دل راد میدهد که در بر،‏ نیاز به آموخت نکته ها و چیزها دارد.‏ ایاس ای رویه بجیب م دماتی چند دارد که هر یک،‏ به تنهایی یا ه ری مرترکاً‏ آن را تایید میکنند.‏ مرکل بسیارا از مردم در وهله نخست ای ایت که دویتران بدارند،‏ نه اینکه خود دویت بدارند یا ایتعداد مهر ورزیدن داشته باشند.‏ بدی ترتیب،‏ مسئله مهم براا آنان ای ایت که چه یان دویتران بدارند و چرونه دویت داشتنی باشند.‏ پس راههایی چند برمیکزینند تا به ای هدف بریند.‏ از ج له میکوشند،‏ تا به اقتضاا موقعیت اجت ابیران،‏ مردمانی موف،،‏ صاحب قدرت و ثروت باشند-‏ و ای درمورد مردان بیرتر صادق ایت.‏ زنان بیرتر میکوشند تا با پرورک ت ، جامه برازندد و زیرد آرایته و جالب بن ایند.‏ هردو گرود یعی میکنند با رفتارا خوشایند و یخنانی دل انریز و با فروتنی و یارا به دیرران و خوددارا از رنجاندن آنان،‏ خود را در دل مردم جاا دهند.‏ زنان و مردان براا محرو شدن ه ان راههایی را برمیگزینند که مع وال براا موف،‏ شدن،‏ ‏»جلب دویتان بیرتر و نفوذ در مردم«‏ توصیه میشود.‏ در ح ی ت،‏ آنچه ازلب مردم در فرهنگ امروزا ما از محرو بودن میفه ند،‏ ایایاً‏ معجونی ایت از مردم پسند بودن و جاذبه جنسی.‏ بلت اینکه میگویند در بالم بر،‏ هیچ نکته آموختنی وجود ندارد،‏ ای ایت که مردم گ ان میکنند که مرکل بر،‏ مرکل معروق ایت،‏ نه مرکل ایتعداد.‏ مردم دویت داشت را یادد میانرارند و برآنند که مسئله تنها پیدا کردن یک معروق منایب-‏ یا محرو دیرران بودن ایت-‏ که به آیانی میسر نیست.‏ ای طرز فکر دالیلی چند دارد که گسترک اجت اک کنونی ما یرچر ه آنهایت.‏ از آن ج له ایت تحولی که در مورد انتخا معروق در قرن بیستم بوجود آمدد ایت.‏ در بهد ویکتوریا،‏ ه انند بسیارا از فرهنرهاا بایتانی،‏ بر،‏ یک احساس بی پیرایه و شخصی نرود که احت االً‏ در آیندد به ازدوا منجر شود.‏ بربکس،‏ ازدوا برحسب ریوم متداول انجام میگرفت-‏ یعنی به وییله خانوادد طرفی ، یا به وییله داللها.‏ گاد نیز ازدوا ، بدون دخالت وایطه ها،‏ مطل اً‏ برایاس م حرات اجت ابی صورت میگرفت و بر،‏ میبایست بعد از ازدوا بوجود آید.‏ از یه چهار نسل گذشته به ای طرف،‏ مفهوم بر،‏ ‏»رومانتیک«‏ در دنیاا زر ب ومیت یافت.‏ در ایاالت متحدد،‏ گرچه هنوز م حرات و ینتهاا گذشته به کلی از بی نرفته بود،‏ باز میبینیم که مردم بطور روز افزون به دنرال ‏»بر،‏ رومانتیک«‏ میگردند،‏ یعنی میخواهند شخصاً‏ بر،‏ خود را بیابند و آن را به ازدوا منتهی کنند.‏ ای مفهوم تازد آزادا در بر،‏ معروق را،‏ در قرال کنش بر،،‏ اه یت بسیار بخریدد ایت . در اینجا جنره دیررا که بستری نزدیک با بامل فوق دارد و باز از خصیصه هاا فرهنگ معاصر ایت،‏ مطرح میشود.‏ ایاس فرهنگ ما ول خزیدن و مرادله ایت-‏ مرادله اا که براا طرفی مطلو باشد.‏ خوشرختی انسان امروز در لذت ت اشاا مغازد ها و خرید اجناس از آن،‏ به ن د یا به اقساط،‏ خ صه میشود.‏ زن و مر دیرران را نیز با ه ی دید مینررند.‏ براا مرد یک زن جالب-‏ و براا زن،‏ یک مرد جالب-‏ ه ان زنی تی ایت که هریک از آنان در جستجوا آن ایت.‏ ‏»جالب«‏ مع والً‏ یعنی یک مرت صفاتی که مردم آنها را میپسندند و در بازار شخصیت،‏ خریدارشان هستند.‏ آنچه بطور مرخ آدمیرا ازنرر جس یو ب لی جالب مییازد،‏ بستری به آن دارد که چه صفاتی با روز باشد.‏ بی یالهاا و که ییرار میکرید و مررو الکلی مینوشید و خرونت و جاذبه جنسی داشت،‏ در نرر مردان جالب بود؛ امروز اقتضاا روز حجب و ب قه به زندگی خانوادگی ایت.‏ در اواخر قرن نوزدهم و آزاز قرن بیستم،‏ مردان بایستی پرخاشرر و جاد طلب باشند،‏ در حالی که امروز باید اجت ابی و صرور باشند-‏ تا ‏»کاال«ا جالری بن ایند.‏ به هر صورت احساس باش،‏ شدن مع والً‏ با توجه به ای ح ی ت بوجود میآید که چه کاالا انسانی در دیت داریم و چرونه میتوانیم آنها را با دیرران مرادله کنیم.‏ م خوایتار معامله هستم؛ متاک باید از دیدگاد ارزشهاا اجت ابی مطلو باشد و در بی حال با توجه به دارایی و امکانات نهان و آشکار م ، مرا هم بخواهد.‏ بدی ترتیب،‏ دو نفر با توجه به ن ای ارزک کاالا خود جهت مرادله،‏ دل در گرو بر،‏ یکدیرر مییپراند و احساس میکنند که بهتری متاک موجود در بازار را یافته اند . در ازلب موارد،‏ دریت مانند موردا که ملک را خریدارا میکنیم،‏ امکانات بال ود اا که احت ال گسترک و بروز دارند،‏ ن ش بزرگی در ای معامله بازا میکنند.‏ در دنیایی که در ه ه راهها فکر بازاریابی زلره دارد و توفی،‏ مادا ارزشی مهم ایت،‏ دیرر جاا شرفتی باقی نیست که چرا انسانها در روابط باش انه خود نیز ه ان روال داد و یتد رایج در بازار کار و کاال را به کار میبندند.‏ اشتراد دیرر که بابث میشود گ ان کنیم بر،‏ نیازا به آموخت ندارد،‏ از اینجا یرچر ه میگیرد که احساس اولیه ‏»باش،‏ شدن«‏ را با حالت دائ یباش،‏ بودن،‏ یا بهتر بروئیم،‏ در بر،‏ ‏»ماندن«‏ اشتراد میکنیم.‏ اگر دو نفر که ه وارد نسرت به هم بیرانه بودد اند،‏ چنانکه ه ه ما هستیم،‏ مان را از میان خود بردارند و احساس نزدیکی و یرانری کنند،‏ ای لحره یرانری یکی از شادیرخش تری و هیجان انریزتری تجار زندگیران میشوذ؛ و به خصوص وقتی یحرآمیزتر و معجزد آیاتر مین اید که آن دو نفر قر ً ه یره محدود و تنها و بی بر،‏ بودد باشند.‏ ای معجزد دلداگی ناگهانی،‏ اگر با جاذبه جنسی ه راد یا با من کامجوئی توام باشد،‏ زالراً‏ به آیانی حاصل میشود.‏ اما ای نوک بر،‏ به اقتضاا ماهیت خود هرگز پایدار ن یماند.‏ باش،‏ و معروق با هم خو آشنا میشوند،‏ دلرستری آنان اندز اندز حالت معجزد آیاا نخستی را از دیت میدهد و یرانجام اخت فها و یرخوردگیها و م لتهاا دو جانره ته ماندد هیجانهاا نخستی را میکرد.‏ اما در ابتدا هیچکدام از ای پایان کار با خرر نیستند.‏ در ح ی ت،‏ آنها شدت ای شیفتری اح انه و ای ‏»دیوانه«‏ یکدیرر بودن را دلیلی بر شدت ب قه شان میپندارند،‏ درصورتی که ای ف ط درجه آن تنهایی گذشته ایران را نران میدهد.‏ ای طرز تفکر-‏ که هیچ چیز آیانتر از بر،‏ ورزیدن نیست-‏ گرچه هر روز شواهد بیر ارا خ ف آن را اثرات میکند،‏ ه چنان بی مردم رایج ایت.‏ هیچ فعالیتی،‏ هیچ کار مه یوجود ندارد که مانند بر،‏ با چنی امیدها و آرزوهاا فراوان شروک شود و بدی یان ه وارد به شکست بینجامد.‏ اگر ای وض در کارهاا دیرر پیش میآمد،‏ مردم مرتاقانه به دنرال دالیل شکست میرفتند و راد ترمیم آن را در مییافتند-‏ یا اینکه به کلی از آن صرف نرر میکردند.‏ از آنجا که رفت از راد دوم در مورد بر،‏ زیرم ک ایت،‏ پس براا زلره بر شکست تنها یک راد باقی میماند و آن مطالعه دقی،‏ بلت شکست و دریافت معنی واقعی بر،‏ ایت . ادامه مقاله در ص 50 ادامه در صفحه 23 1111، دخترا 1111 --
1 17 Rowshangar Publication Vol. 4, Issue No. 65 DEC 2012 راه پنجم لی لی اصالح طلب در رابطه با روز خشونت بر علیه زنان ادامه در صفحه 23 1 : یهو از جشا کشه نشه،‏ از خشوا پشریشدم،‏ تش شام بشدنشم مشثشل بشیشد میلرزید.‏ یابت 1 صرح بود،‏ خدا بخواد دیرشه بشایشد ششرّششو میکند و مشیرفشت یشر کشار.‏ از تشو آششپشزخشونشه صشداهشایشی میاومد،‏ پاشدم و از الا در نشرشاد کشردم.‏ یشر یشخشچشال بشود،‏ لرایاشم تشنشش.‏ پشس داششت مشیرفشت.‏ بشه طشرف در رفشت و صداا محکم بسته شدن در رو شنیدم.‏ به در اتاق خوا تکیه دادم و نفس ب ی ی کریدم.‏ فوراً‏ بیرون رفتم و یرا بشه اتشاق پسرم زدم،‏ امید خوا بود.‏ با نراد ه ه جاشو واریی کشردم،‏ زندد و یالم بود.‏ خدا رو شکر.‏ در رو از پرت قفل کردم و از روا جا کفری نراد چپ چپشی به ش ریر،‏ که نه،‏ کوچکتر از اون،‏ چاقو برم،‏ نه بلندتشر از اون،‏ دشنه برم،‏ نه باریکتر از اون.‏ خ صه هر چی که بود آلت قتاله اک کشردم و بشه اتشاقشم بشرگرشتشم.‏ کشنشار دیشتشم طشفشل یکسالهام رو نوازشی کردم،‏ دخترکم خوا بود.‏ تا صرح چنشد بار بیدار میشد و شیر میخورد،‏ چه شیرا،‏ آنقدر ایشتشرس داشتم که فکر میکنم تلخ بود.‏ اگر جا داشتم امید را هم با اون وضعیتش کنارم میخوابوندم که شب تا صرح مجشرشور نشرشاششم مدام بهش یر بزنم و نفسهاشو بر رم و مط ئش برشم بشابشاا هیچی ندارک ب یی یرک نیاوردد باشه.‏ شش ماهی بود که تو هال میخوابید و با ما چشپ بسشتشه بشود.‏ آنقدر طوالنی که شدد،‏ حتی یادم نیست،‏ براا چی؟!‏ آروم دراز کریدد بودم ولی درونم زوزایی بود که نرو.‏ حالشم از خودم و ای ه ه بی برضری به هم میخورد.‏ یاد دوران بچریم افتادد بودم که هیچ وقت یراغ دبوا ن یرفتشم.‏ هشر جشا صداا کسی بلند میشد با وحرشت گشوششه اا قشایشم مشیششدم،‏ مرادا پَرِشون بهم بریرد.‏ یادمه یه دفعه که براا خرید المپاا گردیوز یر کوچه رفتشه بودم،‏ موق برگرت چند تشا پسشر بشچشه کشوچشیشک هشم یش و یالهاا خودم،‏ ‏)آخه هنوز مدریه ن یرفتم(‏ جلوم رو گرفت و گفت که یاال پولِ‏ تو دیتتو بدد وگرنه المپاتو مشیششکشنشیشم!‏ منم از ترس به دیوار چسریدد بودم و مشیلشرزیشدم.‏ یشه خشانشوم چادرا رد شد و با ترر ه رون رو فرارا داد.‏ م تا خشونشه چنان میدویدم که دهانم خرک شدد بود و از اشک هش شه جشا رو تار میدیدم.‏ پاهاا کوچیکم یارا نش شیکشرد و زیشر دنشدد هام تیر میکرید و مییوخت.‏ ن یدونم چرا دفشاک کشردن رو بلد نرودم،‏ جنریدن پیشکشم.‏ کشم کشم داششتشم بشراا خشودم جشوک مشیآوردم.‏ تشنشهشا زمشانشی میتونستم داد بزنم که قید جونَش شو زدد بشاششم.‏ بشا چشه امشیشد و آرزویی به خونهک اومدم و حاال ناامیشد فشکشر مشیکشنشم،‏ هش شه امیدام یرابی بودد که خودم یاختم.‏ پاشدم و امید رو صدا زدم و راهی مدریه ک کردم.‏ طشفشلشکشم تا صداک میکردم از جا میپرید،‏ هُل تو تشنشش بشود.‏ بشیشرشتشر براا خواهرک میتریید که اون رو هم مثل خشودک کُشتشکشی کنه.‏ آخه چند بار بهش ح له کردد بود.‏ بهش گشفشتشم ظشهشر بشیشا خونها مامان جونی و خوشحال شد.‏ حدوداا بود که ی ح یرد آقا رو با بچه و کوله برداشتشم و رفتم خونه بابام.‏ از راد رییدم و باباا پیرم،‏ که مشردتشر از اون ندیدم،‏ نرسته بود و بعد از روبویشی رفشتشم و یش ح رو آوردم و بهش دادم.‏ نراهی بهش کرد و گفشت ایش چشیشه؟ بشا بغ گفتم از ز فش در بیار و بری بَچَهت یک هفته ت وم دارد هر شب از ترس تکه تکه شدن با ای ن یخوابه.‏ زدم زیر گریه.‏ باباا ریش یفیدم نراهی بهش کرد و گفت براا زن و بچهک قدّارد کش شدد؟!‏ دیتامو جلو آوردم و لرزشش رو نرون دادم.‏ گفتم دیره برام ابصا نذاشته،‏ دیره تح ل کتکاک رو ندارم : . اون وحری وقتی امید رو میزنه انرار به یه متکا مرشت و لشرشد میزنه و میدونم اگه یه بشار دیشرشه دیشت روم بشلشنشد کشنشه یشا رو ویلچرم یا تو ک ا و اگه شانس بیشارم تشو قشرشرم.‏ بشازم مشیگشی بشرو زندگی ک ؟!‏ به خاطر بچههات،‏ کدوم بچهها؟ بچه هشایشی کشه هشر کدومرون فردا دیوونه و جانی میش و میافتش بشه جشون مشردم.‏ خدا رو خوک مییاد؟!‏ به خدا یر بارتون ن یشم.‏ اصش مشیذارم از ای شهر میرم که نرید آبروتون رو بردم.‏ ف ط بچههامو داشتشه باشم...‏ خدا بزرگه،‏ کری ه،‏ روزاِ‏ منو کس دیشرشهاا مشیدد،‏ ایش مرتیکه که نذاشت درس بخونم.‏ نذاشت یر کار برم.‏ نرشسشتشم فش شط فرمون بردم و اطابت کردم و چرم گفتم...‏ آقا رو با وام و قشر ازتون بایواد و ک االتش کردم،‏ نذاشتم آ تو دلش تکون بخورد.‏ مادرمَم اون طرف اتاق روبشروم نرشسشتشه بشود و هشاا و هشاا بشا روضه هاا م گریه میکرد و دماغ میگرفت و مشیگشفشت بسشه دیره نرو،‏ م االن حالم به هم میخورد.‏ ‏)آخه یاب ه یکته قلری و مغزا داشت(‏ گفتم ش ا حتی حاضر به شنیدن ذکر مصیشرشت مش نیستید پس چطور توق دارا که م ای مصیرت رو ادامشه بشدم؟!‏ بابام یرا تکون داد و گفت بهش برو بصر بیاد اینجا.‏ گفتم نه مییاد و نه م میگم بیاد.‏ گفت خب م مییشام اونشجشا.‏ گفتم پدر جون فایدد ندارد،‏ چرا باور ن یکنید؟ مره اون دفعه کشه باهاک حرف زدا ویط حرفات بلند نرد و رفت یشنشگ روا یشخ شدا؟ مامانم با دیتش دمازش رو پاز میکرد و مشیگشفشت آخشه مره چی کم دارا؟ کدبانویی،‏ خوشرلی،‏ دو تا بچه مثل دیشتشه گشل دارا،‏ خونه زندگیدارک کردا.‏ مره چی داشت؟ از روز اول به خوابم ن یدید که خونهدار و ماششیش دار برشه.‏ یشادک رفشتشه نَشنَشهک هنوز مستاجرد؟!‏ گفتم مامان جون ای حشرفشا رو ول کش ، اون االن میگه اونقد دمازرو یرباال میریرد که جلو پاشم نش شیبشیشنشه و امیدوارم ه یروزا بخورد زمی ش ا هم ای قشدرحشکشایشت مشاد ‏ِر یویکه و دیت و پاا بلشورا بشچشهک رو نشرشو.‏ پشدر مشا رو در آوردد،‏ م دروغ مشیگشم و گشنشدد اک مشیکشنشم،‏ بشچشهم کشه دروغ ن یگه.‏ اومد ازک بپرس.‏ بابام گفت آخه بابا جون زندگی انار ترک و ششیشریش نشیشسشت کشه ترشیش دلتو بزنه بندازیش دور،‏ بری شیرینش رو بدد.‏ اا خدا!‏ میخوایتم خودمو تیکه پارد کنم.‏ دنیا بشا هش شه بشزرگشیشش برام ییاد چالهاا شدد بود که هر آن بیرتر توک فرو میرفتم و از ه ه باورام دور میشدم.‏ ه ه با م بیشرشانشه بشودن و ایش وحرشت تنهایی بدتر از مرگه،‏ بدتر از ج و دیو و هیوال و هر چیز زششت دیره اا که ظاهر تریناکی دارد.‏ چطورا حالیه اینا میکردم که بابا جان!‏ مادر جان!‏ ای مشرتشیشکشه از م متنفرد.‏ زیر یرک بلند شدد.‏ ش ا بچهتون رو دویت داریشد،‏ دلیلی ندارد که اونم دویتش داشته باشه.‏ بچه دوم که اومد،‏ دیره با م کارا ندارد.‏ به قولی از چر ش افتادم.‏ مدل جدیدشو میخشواد.‏ از اونا که مانتوا کوتاد چسرون میپوش ، شال رو مثل تشل روا یرشون میذارن،‏ الکاا آنچنانی میزن ، موق راد رفت - دیتاشونو توا جیراشون میکن و قر مشیدن.‏ چشرا شش شا فشکشر میکنید که زن نشجشیشب و خشونشهدار کشه یشرک بشه بشچشه هشا و زندگیره ایش زمشونشه طشرفشدار دارد؟!‏ االن دیشرشه دورد فشرق کردد،‏ خوایتههاشون هم ه ی طور.‏ آقا تازد به چلچلشی افشتشادد و با دختراا زیر 17 یال قرار میذارد.‏ خدایا خودم کردم کشه لعنت بر خودم باد.‏ هر کارا ای مرتیکه بی تربیت و بصشرشی کرد،‏ یه جورا ماله کریدم و رف و رجشوک کشردم کشه دیشرشه کسی خودم رو قرول ندارد.‏ چطورا حالیشون کنم که پریرشب بهم گفت یه تا کتا جنراا روانی خوندد تا منو دیوونه کنه و با مدرز جنون بدون مهریه،‏ نف ه و اجرت ال شثشل طش قشم بشدد.‏ اا خدا به کی برم به کدوم قانشون گشذار بشرشم کشه اگشه مشادرا بخواد بچهک رو نره دارد باید بشا پشول مشعشامشلشش کشنشه و حش،‏ شربی رو که میگ تا به مادر و یکی به پشدر مشیریشه رو گدایی کنه.‏ هر چی دارد بدد تا بره لَلَ‏ ِ ا بچه ا خودک و یشر آخر هم اجازد ه ه چیزک با باباا هیچی ندارک بشاششه و اونشم مدام ای طورا اخاذا کنه.‏ اا خدا ای ظل ه.‏ ولَل ظل شه.‏ چشرا مادرا را رو از بچه جدا میکن و بعد هم باباها زن مشیگشیشرن و بچه میافته زیر دیشت زن بشابشا و فشرار از خشونشه و آوارد خیابونا و اگه شانس بیارد گل فروک یا گداا یر چهار راهشهشا و اگه نیارد انواک بِزد ها.‏ از قدیم میگ مشادر بشچشش رو کُشپشه خاکستر میتونه بزرگ کنشه امشا پشدر تشو کشا هشم نش شیتشونشه.‏ با خشودم گشفشتشم نشه،‏ ایش طشورا نش شیششه.‏ بشایشد کشارا کشنشم کاریتون.‏ اینا هم حالیشون نیست.‏ باباهه گفت خب شاید بابشا جون اینو وایه کسی خریدد یا حاال...‏ دیره دادم در اومد و گفتم براا کی خشریشدد؟!‏ هشر ششب مشنشو تهدید میکنه که یهو پا میشی مشیبشیشنشی یشرت رو تشنشتشه.‏ اگشه خون دیدا هل نکنی!‏ شاید زبون بچت رو بشریشدم.‏ آخشه امشیشد،‏ دفعه آخرا که منو میزد خودشو یپر م کردد بود میگه تشیشم ترکیل دادی و بلیه م توطئه میکنی دیره حال و به هم زدد بودن،‏ پاشدم،‏ آرزو رو برداشتم و اومدم بیرون.‏ بابام داد میزد ه ی اخ ق گند رو دارا که اونم باهات ایش طورا میکنه.‏ مامان شم دنشرشالشم اومشد کشه خشب مشادر حشاال یشه طورا باهاک کنار بیا بری االن خواهرتم مثشل تشو گشیشرد ولشی محلش ن یذارد،‏ کار خودشو میکنشه و وایشه خشودک و بشچشه هشاک زنششدگششی مششیکششنششه.‏ بششابششام از اون طششرف داد مششیزد دبواهاتون رو بررید خونه خودتون به ما مربوط نیست.‏ تند تند لراسها و کفرام رو پشوششیشدم و زدم بشیشرون.‏ بشا بشغش رفتم،‏ با چرم گریون اومدم.‏ تو راد ه ش فکر مشیکشردم چش شدر زَنها بدبختند.‏ از دیت باباها شوهر میکن ، از دیت شوهرهشا ط ق میگیرن،‏ از دیت پسشرهشا یشکشتشه مشیکشنش خشدایشا کشی میشه روا آرامش رو دید؟ ای مشوجشود بشه ظشاهشر قشوا رو براا چی خشلش،‏ کشردا؟ چشه خشاصشیشتشی جشز دق دادن زنهشا دارن؟!‏ رییدم خونه،‏ آرزو رو خوابوندم،‏ به مدریه زنگ زدم کشه بشه امید برم بیادخونه.‏ نرسشتشم و فشکشر کشردم.‏ مشدام فرشارم بشاال و باالتر میرفت.‏ راد اول فرار کنم،‏ بچه هام رو و بردارم و برم.‏ کجا؟ امید مدریه دارد.‏ آرزو خر دارد.‏ پس انداز هم ندارم.‏ ادامه داستان در ص : . : . : 53 : : : : : . : : : : : : : - : 11
Page 1 and 2: فهرست مطالب ROWSHANGAR NO
Page 3 and 4: 1 Rowshangar Publication Vol. 4, Is
Page 5 and 6: 1 5 Rowshangar Publication Vol. 4,
Page 7 and 8: 1 Rowshangar Publication Vol. 4, Is
Page 13 and 14: هوا چند روزا ایت كه
Page 15: 1 15 Rowshangar Publication Vol. 4,

ÙÙØ±Ø³Øª Ù Ø·Ø§ÙØ¨ ÙÙØ±Ø³Øª Ù Ø·Ø§ÙØ¨ - ketab farsi

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?

ÙÙØ±Ø³Øª ÙØ·Ø§ÙØ¨ ÙÙØ±Ø³Øª ÙØ·Ø§ÙØ¨ - ketab farsi