czerwiec 2012 r. - Rzecznik Praw Obywatelskich

o konieczności unormowania w przepisach rangi ustawowej ogólnych zasad
dotyczących wideonadzoru, może podjąć stosowne działania w tym zakresie.
15. Ministra Sportu i Turystyki (RPO-701283-V/12) z dnia 13 kwietnia 2012 r.
- w sprawie odpowiedzialności biura podróży za szkodę niemajątkową poniesioną na
skutek niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania przez organizatora
imprezy turystycznej.
Zagadnienie odpowiedzialności biura podróży za szkodę niemajątkową w postaci
zmarnowanego urlopu podczas podróży turystycznej było rozstrzygane
w orzecznictwie Sądu Najwyższego. W uchwale z dnia 19 listopada 2010 r. (sygn. akt
III CZP 79/10, OSNC z 2011 r., Nr 4, poz. 41) oraz w wyroku z dnia 24 marca 2011 r.
(sygn. akt I CSK 372/10, OSP z 2012 r., Nr 1, poz. 3) Sąd Najwyższy uznał,
że art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych może być
podstawą odpowiedzialności organizatora turystyki za szkodę niemajątkową w postaci
tzw. zmarnowanego urlopu. Zdaniem Rzecznika Praw Obywatelskich zagadnienie
odpowiedzialności biura podróży za szkodę polegającą na zmarnowanym urlopie
powinno zostać uregulowane w ustawie o usługach turystycznych. W ten sposób
zostaną implementowane przez polskiego prawodawcę postanowienia dyrektywy
90/314/EWG z dnia 13 czerwca 1990 r. w sprawie organizowania podróży, wakacji i
wycieczek. Regulacja taka będzie miała ochronny charakter z punktu widzenia
konsumenta, spowoduje mianowicie uzupełnienie jego wiedzy i orientacji o
przysługującym mu roszczeniach w przypadku niewykonania lub nienależytego
wykonania umowy o świadczenie usług turystycznych. Obecnie wiedza ta jest
rekonstruowana na podstawie orzeczeń sądowych, które są znane profesjonalistom, ale
już niekoniecznie klientom biur podróży. Rzecznik Praw Obywatelskich zwraca się o
rozważenie potrzeby dokonania odpowiednich zmian w ustawie o usługach
turystycznych.
Minister Sportu i Turystyki (05.06.2012 r.) poinformowała, że dyrektywa Rady
z dnia 13 czerwca 1990 r. w sprawie zorganizowanych podróży, wakacji i wycieczek,
w swoim literalnym brzmieniu nie określa wprost obowiązku uregulowania w prawach
państw członkowskich odpowiedzialności biura podróży za tzw. zmarnowany urlop.
Polska wdrożyła do swojego porządku prawnego przepisy dyrektywy 90/314 w sposób
literalny tj. poprzez przepisy zawarte w art. 11a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o
usługach turystycznych. Ponadto zgodnie z art. 11 ustawy o usługach turystycznych w
zakresie nieuregulowanym tą ustawą do umów z klientami zawieranych przez
organizatorów turystyki i pośredników turystycznych stosuje się przepisy Kodeksu
cywilnego oraz inne przepisy dotyczące ochrony konsumenta. Zarówno przepisy
dyrektywy, jak i przepisy ustawy o usługach turystycznych nie różnicują
odpowiedzialności odszkodowawczej za niewykonanie lub nienależyte wykonanie
umowy o świadczenie usług turystycznych na odpowiedzialność za szkodę majątkową
oraz na szkodę niemajątkową w postaci tzw. zmarnowanego urlopu. Tym samym
odpowiedzialność ta obejmuje obydwa rodzaje odpowiedzialności, co znajduje
potwierdzenie w stosowaniu ww. przepisów przez sądy powszechne, a także
34