imzot rrok mirdita në 70 vjetorin e lindjes së tij - kishadhejeta.com

shtator 2009 Kisha dhe jeta
10
Intervistë me shën Palin (5)
Nën kujdesin e Atë Carlo Colonna s.j.
vijon nga numri i ardhshëm
Pas një heshtjeje të gjatë, në të cilën shijuam
Praninë Hyjnore, vazhduam intervistën
tonë. E pyeta, pra, Palin, i shtyrë nga dëshira
që të na fliste për thirrjen e tij si Apostull i
Jezu Krishtit:
Pyetja: Pal, në Letrat që na ke lënë, gjëja e
pare që na thua, pas emrit tënd, është apelativi
“apostull i Jezu Krishtit” (1 Kor. 1, 1; 2 Kor.
1, 1; etj.; shih edhe fillimin e Letrave të tjera).
Duke u shkruar Galatasve e pohon në mënyrë
akoma më të prerë: “Pali – apostull, jo prej
njerëzve as me anë të ndonjë njeriu, por me anë
të Jezu Krishtit edhe të Hyjit Atë, që e ngjalli
Jezusin prej të vdekurve” (Gal. 1, 1) dhe në vijim
u thua atyre se gjërat që ti shpall “I kishe
marrë jo prej ndonjë njeriu, por prej zbulimit
të Jezu Krishtit (Gal. 1, 12). Tani të pyes: çfarë
donte të thoshte për ty të ishe “apostull i Jezu
Krishtit”
Përgjigjja: Duhet t’i dalloni dy hiret, që
ranë mbi mua që në fillim të jetës sime në
Krishtin: kthimi dhe thirrja që të jem apostull.
Shumë kthehen, por nuk e marrin thirrjen
apostolike. Unë i mora të dyja këto hire.
E kuptova se Hyji më ktheu në mënyrë kaq të
zhurmshme dhe të befasishme sepse më kishte
zgjedhur që të isha apostull i Jezu Krishtit. Kjo
thirrje më qe dhënë drejtpërsëdrejti prej Hyjit,
jo nga një njeri, që më pare e kishte pasur thirrjen
apostolike, siç ishin apostujt e parë të Jezusit.
Unë personalisht qeshë i ndërgjegjshëm
për këtë thirrjen time që më erdhi jo nëpërmjet
një njeriu. Prandaj u shkrova Galatasve: “Porse,
kur Atij, që më zgjodhi që nkraharorin e nënës
dhe më thirri me hirin e vet, i pëlqeu ta zbulojë
në mua Birin e vet për ta shpallur ndër paganë
– unë, menjëherë, pa u këshilluar me asnjë njeri
e pa u ngjjitur aspak në Jeruzalem te ata që para
meje ishin apostuj, shkova në Arabi dhe përsëri
u ktheva në Damask. E vetëm pas tri vjetësh u
ngjita në Jeruzalem, për t’u njohur me Kefën
e ndenja te ai pesëmbëdhjetë ditë.” (Gal 1,15-
18). Nëse do një krahasim, mua më ndodhi siç
ndodhi me nënën e shenjtë të Hyjit, me Marinë
e Nazaretit. Thirrja e saj për t’u bërë nënë e
virgjër dhe hyjnore, i erdhi drejtpërsëdrejti nga
Hyji dhe nuk pati nevojë që t’ia vërtetonte një
njeri që të ishte e sigurtë për këtë. Sii thirrja e
saj që qe e jshtëzakonshme, ashtu edhe thirrja
ime për të qenë apostull qe e jashtëzakonshme.
Nuk u gjet hapësirë për njeriun në ato thirrje,
por qenë vetëm vepër e drejtpërdrejtë e Hyjit.
Pyetja: Pal, sa gjëra të mrekullueshme na
thua! Me të vërtetë Hyji ka bërë në ty punë të
mëdha. I madh është Emri i Tij! Je një vepër
tejet e pastër e Hyjit, e menduar dhe e realizuar
nga Hyji që të shfaqë pasuritë e pashqyrtueshme,
që Krishti do të kishte hedhur mbi
popujt e tokës, tek të cilët po të dërgonte.
Përgjigjja: Bën mirë që e lidh thirrjen time
të jashtëzakonshme me hiret e jashtëzakonshme
që Hyji do t’i kishte hedhur mbi kombet
e tokës nëpërmjet Jezu Krishtit. Nëse nga
njëra anë përzgjedhja ime që të jem apostull
është e jashtëzakonshme, edhe thirrja juaj për
të qenë bij të Hyjit është e jashtëzakonshme.
Për shumicën prej jush kjo thirrje ka një fillim
më modest se sa thirrja ime. Ishit të sapolindur,
kur prindërit tuaj u kanë përcjellur në burimin
pagëzimor, por merreni me mend se si ai gjest
i përvuajtur manifestonte për ju përzgjedhjen
dhe paracaktimin e Atit, që ju bënte “të jeni
të ngjashëm me Birin e vet, kështu që Biri i tij
të jetë vëllai i parë në mes të shumë vëllezërve.
Ata që i paracaktoi, ata edhe i grishi; ata që i
grishi, ata edhe i shfajësoi, ata që i shfajësoi,
ata edhe i lavdëroi” (Rom. 8, 29-30). Shikoni
me sa hire me të vërtetë të pabesueshme dhe të
jashtëzakonshme jut ë krishterët jeni të mbushur
nga ana e Atit, e Birit dhe e Shpirtit Shenjt
Pastaj Efesianëve u shkrova: “Në Krishtin Ati
na zgjodhi para krijimit të botës që të jemi të
shenjtë e të papërlyer para Tij në dashuri. Ai
na parashënoi për vete të jemi bij në shpirt në
saje të Jezu Krishtit me pëlqimin e vullnetit të
vet” (Ef. 1, 4-6). Prashënimi dhe përzgjedhja e
Hyjit përballë nesh është një nga misteret më
të larta të Hyjit, që ne mjaft pak mund ta kuptojmë.
Shkëlqen në mënyrë të mrekullueshme
në të zgjedhurit e mëdhenj, ndër të cilët jam
edhe unë, por është i pranishëm në mënyrë të
përgjithshme në të gjithë ata që janë të thirrur
në shpëtim dhe shoqëron jetën e të shpëtuarve
gjer në arritjen e lavdisë përfundimtare.
Pyetja: Pal, e falënderoj me gjithë zemër
Atin për gjithçka po më thua. Duke u krenuar
për thirrjen tënde si Apostull i Jezu Krishtit,
është sikur të krenoheshim për thirrjen tonë si
bij të Hyji. Jemi në të njëjtën barkë, në të njëjtin
plan të përzgjedhjes e të parashënimit hyjnor,
që ka Jezu Krishtin si qendër dhe qëllim.
Përgjigjja: Shoh se e njeh mirë zbulesën që
më është bërë nga ana e Hyjit. Duhet të flasësh
e të shkruash, pa u lodhur, në të gjitha format që
Shpirti do të të frymëzojë. Vepra e Hyjit shkon
përpara në të gjitha breznitë pa lodhje, me pushtetin
e Shpirtit Shenjt që e mbështet dhe e çon
përpara. Ashtu sikurse unë isha plot me Shpirtin
Shenjt, kështu edhe ju duhet të jeni plot me
Shpirtin Shenjt. Në ditët tuaja ka nevojë për një
ungjillëzim të ri, sepse njerëzit janë ftohur në
lidhje me dashurinë e Krishtit dhe kënaqen në
veprat e errëta të së keqes në vend që të kënaqen
me veprat e dritës së Krishtit. Atë që ia shkrova
Timoteut, ta përsëris edhe ty dhe gjithë atyre
që kanë për zemër çështjen e Ungjillit: “Po të
përbej para Hyjit dhe para Krishtit Jezus, i cili
do të gjykojë të gjallët e të vdekurit: pash Ardhjen
e tij dhe Mbretërinë e tij: predikoje Fjalën,
nxit në rast të volitshëm dhe në rast të pavolitshëm,
këshillo, qorto, urdhëro me plot duresë
dhe mësim! Sepse do të vijë koha, kur njerëzit
nuk do ta durojnë mësimin e shëndoshë, por, sipas
ëndjeve të veta, do të bashkojnë rreth vetes
mësues për të kënaqur veshin; do t’i largojnë
veshët prej së vërtetës dhe do t’i sjellin drejt
përrallave. Ti veç rri zgjuar në çdo gjë me kujdes,
duroji të vështirat, kryeje mirë detyrën e
ungjilltarit, kryeje plotësisht shërbesën tënde!”
(2 Tim. 4, 1-5).
Pyetja: Pal, ndërsa ne ungjillëzojmë mbi
tokë, ti na shoqëro me lutjen tënde! E dimë se
sa për zemër e ke çështjen e Ungjillit, për të
cilin ke dhënë vetë jetën tënde. Lutu kryesisht
për ungjillëzuesit që të mbushen me vetë dijen
e Hyjit dhe dashurinë e Krishtit, me të cilat ti
ishe i mbushur plot.
Përgjigjja: Eja, dua të të mësoj një lutje për
ungjillëzim! Është e shkurtër por efikase: Atë,
gjithë toka qoftë e mbushur me lavdinë tënde!
Në emër të Krishtit qofsh lëvduar prej njerëzve
që ai i do aq shumë! Shpirti Shenjt e plotësoftë
veprën për të cilën e ke dërguar mbi tokë! Pastaj
shpalle Ungjillin me besim! Do të jesh anëtar i
asaj ushtrie të qiellit, që ndjek Kalorësin e Hyjit
në luftën kundër armiqve të Hyjit, për të cilën
flet Gjoni në Apokalips1 (Ap. 19, 14). Kalorësi
është “Fjala e Hyjit” (Ap. 19, 13).
Në atë moment ndjeva një prani të veçantë
të Shpirtit Shenjt mbi mua. Ishte sikurse Shpirti
të vinte të më përforcojë porosinë e Palit për
të ungjillëzuar e të më mbushte me energji për
një vrull të ri në shpalljen e Ungjillit. Ndjeja se
më mbushte edhe me një krijimtari të re që të
shpall misterin e Hyjit, për të cilin Pali ka qenë
zbuluesi i madh. Atëherë u gjunjëzova para
Palit dhe i thashë të më jepte bekimin e vet:
Pal, apostull i madh i Jezu Krishtit, më beko,
sepse tashmë më takon mua, gjersa të jetoj në
tokë, ta vazhdoj veprën që ti me shumë dhurim
të vetvetes e ke kryer në kohën tënde, dhe, si
mua, beko gjithësa janë sot të thirrur prej Hyjit
për të njëjtën vepër! Pali atëherë më mbuloi
me duart e veta, plot me një ngrohtësi dhe me
një parfum të pashpjegueshëm, dhe u lut për
mua me gjithë shpirt. Në fund më tha: Atë që ia
shkrova Timoteut ta them edhe ty: “Ringjalle
dhuratën e hirit të Hyjit që është në ty në saje të
1 Me Apokalips nënkuptojmë librin
e Zbulesës (shën. i përkth.).