imzot rrok mirdita në 70 vjetorin e lindjes së tij - kishadhejeta.com

shtator 2009 Kisha dhe jeta
6
Motrat e vogla e Jezusit kremtuan më 8 shtator 2009
70-vjetorin e themelimit të kongregatës së tyre.
Në këtë rast motra e vogla që
jetojnë në Tiranë na tregojnë jetën
e themeluesës së tyre, motrës së
vogël Madëlenë.
Tugurt 1940
«Jam e sigurt që mund të ekzistojë një miqësi
e vërtetë, një dashuri e thellë mes njerëzve që
nuk kanë të njëjtën fe, të njëjtën racë dhe që
nuk janë të të njëjtit vendi»
(motra vogël Madëlenë e Jezusit)
Madëlenë Hutin lindi në Paris më 26 prill
1898. Kur është fëmijë, çdo verë, shkon te gjyshja,
në një fshat 40 km larg kufirit gjerman.
Gjatë kësaj kohe zbulon, me plot dhimbje,
ndarjet dhe kufijtë që ndajnë popujt. Është
vajza e fundit e një familjeje prej gjashtë fëmijësh,
por në fund të Luftës së Parë Botërore
ajo jeton vetëm më prindërit, sepse të gjithë të
tjerët kanë vdekur nga lufta dhe nga sëmundja.
Prindërit e saj janë besimtarë të bindur dhe
ua kanë përçuar këtë besim edhe fëmijëve të
tyre.
Qysh kur ishte fëmijë Madëlenë ka pasur
dëshirë t’ia dhurojë jetën e vet Hyjit. Babai
i saj i ka përçuar dashurinë e tij për Afrikën
dhe arabët. Në vitin 1921 me një emocion të
thellë zbulon Sharl dë Fukonë (Vëlla Sharlin
e Jezusit) falë biografisë së shkruar nga René
Bazin. Në të gjen krejt idealin e saj të ëndërruar
prej kohësh: «Jezusin dashuri – Ungjillin
e jetuar».
Është e sigurt se Zoti po e thërret për t’u
bërë njëra prej motrave të vogla, aq të dëshiruara
nga Vëlla Sharli i Jezusit. Edhe pse kjo
udhë dukej absolutisht e pamundur, sidomos
për shkak të shëndetit, por me besimin e
çmendur në «Jezusin, Zotin e të pamundurës»,
i lutet Zotit çdo darkë, për të shpejtuar nisjen
e saj për në Afrikën e Veriut.
Në vitin 1935 u sëmur nga një artrit deformues.
Sëmundja u zhvillua me të shpejtë dhe
diagnoza është: brenda një kohe të shkurtër
mund të mos qëndrojë në shtrat, vetëm –
ndoshta – nëse jeton në një vend me klimë
absolutisht të thatë, ku nuk bie një pikë shi…
si Saharaja!
Për Drejtuesin e saj shpirtëror kjo është
shenja e shumëpritur: «Nisu menjëherë », i tha,
«Hyji i mirë do të të marrë për dore dhe ti do
ta lësh që Ai të veprojë në këtë mënyrë. Dhe
pikërisht se je njerëzisht e paaftë për të bërë
diçka po të them me kaq siguri që duhet të
nisesh, sepse në rast se ka diçka për të bërë do
të jetë Hyji i mirë që do të bëjë gjithçka, pasi
pa Të nuk mund të bësh absolutisht asgjë».
Krejt themelimi i Kongregatës bazohet mbi
këto fjalë profetike.
, një grup i vogël prej tre grash zbarkon në
Algjer: Madëlenë me nënën e saj të moshuar,
që nuk mund ta lërë vetëm, dhe Ana, një vajzë
që ka të njëjtat aspirate; me Anën shkon
në shtegtim në El Golea te varri i vëlla Sharlit
të Jezusit, për të kërkuar dritë. Aty, për herë
të parë, takon Atë Voillaume, me të cilin do
të bashkëpunojë gjatë gjithë jetës, dhe Imzot
Nouet prefekt apostolik i Saharasë të cilit i
tregon për dëshirat e veta.
Imzot Nouet i propozon të bëjë një vit
noviciat pranë Motrave të Bardha të Algjerit,
kështu mund t’i pranojë në Sahara si rregulltare.
I kërkon Madëlenës të shkruajë Kushtetutën
e Motrave të Vogla të Jezusit, gjatë
vitit të rishtarisë.
Më 8 shtator 1939, disa ditë pas shpalljes
së Luftës së Dytë Botërore, motra e vogël
Madëlenë e Jezusit bën në Algjer Kushtet e saj
të para (kushtin e varfërisë, të bindjes dhe të
dëlirësisë).
Kjo datë është data zyrtare e themelimit të
Motrave të Vogla të Jezusit.
Në tetor të po këtij viti, lind Vëllazëria e
parë në Tugurt, një oaz në mes të shkretëtirës,
600 km nga Algjeri. Rreth 100 familje nomadësh,
nën çadra, të grupuara për shkak të
varfërisë së tyre, banojnë rreth oazit.
Për ta bërë të njohur Vëllazërinë, motra e
vogël Madëlenë gjatë luftës, midis shumë rreziqeve
dhe vështirësive, do të bëjë më shumë
se 500 takim me një dokumentar “të vogël”
mbi nomadët e Tugurit, duke sjellë një frymë
dashurie dhe paqeje. Pa u lodhur, flet për Jezusin
dhe zbulon mesazhin e Vëlla Sharlit, që
është një mënyrë e re për të qenë të pranishëm,
si të krishterë, në botën e Islamit.
Një vit më vonë shkruan një libër të vogël,
adresuar «të gjithë atyre që janë të tërhequra
për të ndjekur Vëlla Sharlin e Jezusit, vëllanë
universal». I njohur me emrin «Buletini i
gjelbër», kjo broshurë u botua rastësisht - pa
dijeninë dhe dëshirën e saj - në një gazetë në
Francë, duke ngjallur shumë jehonë, që e bëri
të njohur shumë shpejt bashkësinë e re. Motra
e vogël Madëlenë shpreh dëshirën e madhe të
krejt jetës së saj: «ashtu si Jezusi, Hyji që u bë
njeri mes njerëzve,... përpara se të jesh rregulltare,
ji njerëzore dhe e krishterë me krejt forcën
dhe bukurinë e kësaj fjale».
Në fillim motrat e vogla ishin kushtuar
vetëm për popullin mysliman… por data 26
korrik 1946 shënon një kthesë të fortë. Motra
e Vogël Madëlenë e Jezusit ka sigurinë se Vëllazëria
duhet t’i shtrihet botës mbarë, të bëhet
universale. Themelimet e vëllazërive të vogla
shumohen. “Bëra udhëtimin rreth botës për të
sjellë mesazhin e vëllait Sharl të Jezusit dhe pë
të mbjellë bashkësitë e vogla - të ashtuquajtura
Vëllazëri - që të dëshmojnë Dashurinë e Zotit
për të gjithë njerëzit”.
Imzot Charles de Provenchères, tashmë
«ipeshkëv i Vëllazërisë», ndjek me kujdes dhe
nxit themelimet e ndryshme të Vëllazërisë dhe
përhapjen e tyre: Vëllazëri punëtore, Vëllazëri
lindore, Vëllazëri ciganësh, Vëllazëri kushtuar
të gërbulurve, Vëllazëri nën çadra me nomadët.
Kudo motra e vogël Madëlenë lufton
për të marrë lejen që ta vërë Eukaristinë në
qendër të çdo Vëllazërie, kudo qoftë banesa e
tyre.
“Duhet të kemi një dashuri të veçante për
ata që jetojnë në barakë, në çadra, në karvanë...
Për këta kam themeluar Vëllazërinë dhe ëndrra
ime do të ishte të jetoja gjithmonë me ta... ”
Me një “minibus” “Ylli i lëvizshëm” në të
cilin kishte marrë lejen për të ruajtur Eukaristinë,
motra e vogël Madëlenë, gati çdo verë,
duke filluar prej vitit 1956, përshkonte rrugët
e Lindjes, përtej “perdes së hekurt”, me përjashtim
të Shqipëri, dhe hedh themelet e Vëllazërisë...
U afrohet këtyre Vendeve që ndodhen
nën regjimin marksist me prirjen e saj të
zakonshme: pasionin e Bashkimit, dëshirën
për të përhapur përshpirtërinë e Vëlla Sharlit
të Jezusit, një miqësi përvujtërisht ofruar të
gjithëve. Këto udhëtime vjetore e ndihmojnë
të krijojë lidhje miqësore, si edhe të mbështesë
motrat e vogla që jetojnë në këto Vende.
Në 1979 ka shkuar deri në Kinë dhe një e
krishtere kineze e pyeti: “Kur do t’i shikojmë
motrat e vogla midis punëtorëve në orizore
dhe në uzinat tona Ejani te ne, populli i Kinës
ka vuajtur shumë…
Më në fund hyn në Bashkim sovjetik.
Motra e vogël Madëlenë i afrohet Kishës Ruse
me respekt të thellë, me një hapje të madhe
ekumenike, dhe aty mbjell vëllazërinë. U kujton
me forcë motrave të vogla që «Dashuria do
ta shpëtojë botën»
Më 8 shtator 1989, Vëllazëria e kremton
Jubileun e vet. Pas kthimit nga Bashkimi sovjetik,
motra e vogël Madëlenë e Jezusit sëmuret
rëndë dhe nuk e merr më veten. Vuajtjet e saj
zgjasin dy muaj, por mendja e saj gjithmonë
e kthjellët është e kujdesshme për të gjithë.
Deri në frymëmarrjen e fundit, ajo bashkon
me thjeshtësi dashurinë e saj për jetën dhe