imzot rrok mirdita në 70 vjetorin e lindjes së tij - kishadhejeta.com

shtator 2009
Kisha dhe jeta
3
Urime Shkëlqesi
Imzot Rrok Mirdita në 70-vjetorin e tij
Me datë 28 shtator 2009 Arqipeshkvi ynë
mbushi 70 vjet. Një përvjetor i cili u
festua në Katedralen e shën Palit në meshën
e shenjtë. Në meshë morën pjesë ipeshkvij si
Nunci Apostolik Mons. Ramirez ()…, Arqipeshkvi
i Shkodrës Mons. Angelo Massafra,
Arqipeshkvi i Tivarit Mons. Zef Gashi, Ipeshkvi
i Sapës Mons. Lucjan Avgustini, Administratori
Apostolik i Jugut Mons. Hil Kabashi,
meshtarë, rregulltarë e rregulltare e një numër
i madh besimtarësh. Ishin gjithashtu të pranishëm
edhe ambasadorë të vendeve të ndryshme
si ambasadori i SHBA Z. John Uithers,
ambasadorja e Çekisë Znj. Marketa Fialkovà
dhe zv/ambasadori i Polonisë si dhe deputetë të
Kuvendit të Shqipërisë si Znj. Mesila Doda e
Znj. Paulina Hoti e Z. Tritan Shehu.
Në fjalën e tij, në fillim të meshës së shenjtë,
Arqipeshkvi falënderoi Zotin për dhuratën
e jetës si dhe të gjithë të pranishmit për afërsinë
dhe praninë e tyre. Ai theksoi se gjithçka në
këto vite ka qenë një dhuratë e Zotit. Homelinë
për këtë rast e mbajti Sh. T. Mons. Imzot
George Frendo, ipeshkv ndihmës i Arkidioqezës
Tiranë-Durrës. Në homelinë e tij Mons.
Frendo vuri theksin në faktin që jemi në këtë
meshë për të falënderuar Zotin për shërbimin
baritor që Arqipeshkvi ka bërë në këto vite në
dioqezë. Më tej ipeshkvi ndihmës u ndal në
jetën e Mons. Mirditës duke e ndarë atë në tre
etapa kryesore: atë të fëmijërisë, pranë familjes
Mirdita në Ulqin, atë të meshtarisë të ndarë
ndërmjet Arkidioqezës së Tivarit dhe asaj të
Fjala e Arqipeshkvit tonë në fillim e meshës
New York-t dhe kohën pas shugurimit ipeshkvnor
si bari i Arkidioqezës Tiranë – Durrës.
Duke folur për takimin e Jezusit me Nikodemin
Imzot Frendo theksoi se ka një lindje
natyrore dhe një mbinatyrore, pikërisht si ajo
që Zoti Jezus i kërkoi Nikodemit. Zoti nuk
vjetrohet kurrë dhe as ata që në të rilindin nuk
vjetrohen kurrë.
Në fund të meshës u lexuan edhe urimet
që i kishin ardhur Mons. Mirditës prej personaliteteve
më të larta të vendit. Për të gjithë u
lexua teksti integral i letrës që Presidenti i Republikës
së Shqipërisë Zoti Bamir Topi i kishte
dërguar Imzot. Mirditës me këtë rast. Ndër të
tjera presidenti përmendte kontributin që Arqipeshkvi
ka dhënë jo vetëm në fushën fetare,
por edhe në atë kombëtare e shoqërore.
Më pas festimet vazhduan me një koktej
ishte organizuar në nder të Arqipeshkvit, ku
morën pjesë shumë të ftuar.
Jeta e Mons. Mirditës në këto 70 vite ka qenë
një jetë në lëvizje të vazhdueshme. U lind në
Këllezën të Ulqinit. Kreu shkollën për meshtar
në Kroaci. Ushtroi për disa vite meshtarinë në
Dioqezën e Tivarit. Më pas u dërgua në New
York për t’i shërbyer atje diasporës shqiptare e
duke themeluar edhe qendrën baritore Zoja e
Shkodrës, që përfshinte Kishën dhe ambiente
të tjera përreth. Më pas u emërua Ipeshkëv nga
papa Gjon Pali II dhe po prej tij u shugurua më
25 prill 1993 në Shkodër bashkë me tre ipeshkvij
të tjerë. Prej vitit 1993 udhëheq Arkidioqezën
Tiranë Durrës.
Të nderuar Vëllezër në Episkopat,
Të dashur vëllezër e motra,
Para së gjithash ndjej nevojën të shpreh
mirënjohjen time për praninë tuaj në këtë
kremtim. Jeta e krishterë është një përpjekje e
përhershme për të falënderuar Hyjin për mrekullitë
që ai shfaq para syve tanë, për shpëtimin
dhe lumturinë tonë. Kremtimi i përvjetorit
të lindjes do të ishte një krenari boshe, po të
mos ishte një shprehje e thellë dhe e përvuajtë
e falënderimit ndaj Hyjit. Ai është protagonisti
kryesor i jetës sime. Ai është protagonisti kryesor
i këtij kremtimi.
Jeta e krishterë është në të njëjtën kohë jetë
me të tjerët. Nuk është e mundur të njohësh
Krishtin e të mbetesh i mbyllur në vetvete. Ai
e thyen rrethin e mbyllur të kujdesit vetëm për
veten, dhe hap horizontin e pafund të jetës.
Ky horizont nuk është i zbrazur, por është i
mbushur me njerëz dhe me takime. Të gjithë
njerëzit dhe të gjitha takimet e jetës sime i shoh
në një dritë të vetme: në dritën e Njeriut nga
Nazareti dhe në dritën e takimit tim me të.
Nëse, duke kujtuar vitet e jetës sime, që tani
janë bërë shtatëdhjetë, më dalin parasysh emra,
fytyra dhe histori të mijëra njerëzve që kam
takuar në jetë, më është e vështirë t’i shtjelloj
një nga një, nuk e kam të vështirë të them me
bindjen që më frymëzon besimi: çdo emër, çdo
fytyrë dhe çdo histori marrin dritë dhe jetë nga
emri, fytyra dhe historia e Jezu Krishtit, sepse
çdo njeri që ka mbushur jetën time, është për
mua një njeri i dashur dhe i shpëtuar nga Zoti
ynë i dashur Jezus.
Të tillë janë prindërit e mi të ndjerë, që më
kanë frymëzuar me ndjenjën e besimit dhe
që kanë kaluar nga kjo jetë; të tillë janë familjarët
e mi të dashur, që më kanë mbështetur në
shërbesën time kishtare dhe më kanë përçuar
ndjenja të thella njerëzore; të tillë janë vëllezërit
e mi në priftëri, me të cilët kam ndarë bukurinë
dhe sfidën e ndjekjes së Krishtit në thirrjen
shërbestare; të tillë janë edhe ata që nuk kanë
dashur të pranojnë Lajmin e Mirë që unë shpall
në emër të Krishtit, por që çdo ditë i porositem
Hyjit t’u hapë dyert e zemrës dhe të mendjes,
për të pranuar fjalët e jetës; të tillë janë fëmijët,
gratë dhe burrat që kam pasur hirin të takoj
gjatë shërbesës sime meshtarake.
Të tillë, dhe në një mënyrë krejtësisht të
veçantë, jeni ju të dashur vëllezër e motra të
pranishëm në këtë eukaristi, dhe të gjithë besimtarët
e shtrenjtë të Kryedioqezës Metropolitane
Tiranë-Durrës. Mes jush, me ju dhe për
ju, Kisha e Shenjtë me ka besuar shërbesën time
ipeshkvore. Hyji më ka thirrur për të qenë bari.