nizam

Duaya başladı, inci, dür saçdı:
"Necə ki, yaşıla bürünüb hər bağ.
Hər qızıl gül olur yanar bir çıraq.
Gül kimi parlasın üzün hər zaman,
Tək səndən yaşıllıq alsın bu cahan.
Qazılsın dünyanın möhrü adına.
Çatasan dövlətə, öz muradına.
Zənnimcə tanıyır məni şəhriyar,
Daha yalvarmağa nə ehtiyac var
Sirrimdən əgər o tutmamış xəbər.
Bilirəm, İskəndər doğruluq sevər.
Sənə öz yanımdan elçi gəldim mən,
Əsirin olmuşam, əsir etmədən.
Mənəm Çin xaqanı, qoşun sərvəri.
Sənin xidmətində öpürəm yeri."
Pozuldu bu cəsur işdən tacidar.
Xoşuna gəlmədi belə bir rəftar.
Acıqlı bağırdı ona hökmüran:
"Seçilir qumaşın üzü astardan.
Tərlandan seçirəm aciz sərçəni,
Bağrından tanıram müşkü, nafəni.
Ancaq saxlayıram həya və hicab,
Örtülü kəslərdən açmaram niqab.
Anlat ki, nə məcbur eyləmiş səni,
Gizlində qalmadın, yırtdın pərdəni
Indi Rum şahından heç qorxmayaraq,
Poladı mum kimi sandınmı yumşaq
Sarsılmaz qolumdan qorxmadınmı sən
Mənim tərəzimə torpaq tökürsən! 230
Gənc maral nə qədər olsa da cəsur,
Cilovu aslandan çəkməsi xoşdur.
Bir cavab olaraq söylədi xaqan:
Yüz min afərinə ey layiq olan,
Bilirəm amansız deyil padişah,
Dərgaha onunçun gətirdim pənah.
Başımı hansı düşmənim kəsər
288