7. Zastosowania fotogrametrii bliskiego zasięgu - AGH

Rys. 7.23. Pomiar odkształceń oblatywanego prototypu samolotu – w trakcie startu, lotu i
lądowania; rozmieszczenie punktów kontrolowanych i zdjęcie startu. [Wg. Fraser C.S. 1980]
Aktualne sprawozdania z prac wykonywanych w najbardziej zaawansowanych
ośrodkach świadczą, że głównymi kierunkami rozwoju fotogrametrii przemysłowej są:
metody cyfrowe, automatyzacja pomiaru, opracowania w czasie rzeczywistym, robotyka.
7.3. Fotogrametria architektoniczna
Szczegółowa i profesjonalnie sporządzona dokumentacja zabytku architektury jest
punktem wyjścia do wszelkich prac renowacyjnych; stanowi również zabezpieczenie przed
bezpowrotną utratą lub zniekształceniem zabytku w trakcie prac rewaloryzacyjnych.
Stosowanych jest kilka technik rejestrowania umożliwiających stworzenie dokładnych
cyfrowych modeli tych obiektów. Są to przede wszystkim techniki fotogrametryczne lub
skaning laserowy; ze względu na fakt iż obiekty zabytkowe charakteryzują nieregularne
kształty, klasyczne metody geodezyjne są stosowane sporadycznie. Fotogrametria stwarza
możliwość przestrzennego rejestrowania obiektów (3D) i pozwala uzyskać wysoką
dokładność. Na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat nastąpił znaczny rozwój tych metod.
7.3.1. Fotogrametryczne metody pozyskiwania danych
Fotogrametria architektoniczna, podobnie jak fotogrametria inżynieryjna, nie
ogranicza się do stereogramów wykonywanych analogowymi kamerami metrycznymi. W
ostatnich latach rozwinęły się nowe sposoby pozyskiwania zdjęć (CCD, skanery), sposoby
prezentacji wyników (symulacje, animacje i wizualizacje), archiwizacji, prezentacji i analiz,
prowadzące do powstawania nowoczesnych systemów i produktów.
Podobnie jak i w innych dziedzinach tak i w fotogrametrii upowszechniły się metody
cyfrowe do czego przyczyniła się powszechność komputerów i prostota przetwarzania.
Cyfrowa dokumentacja ma tę zaletę, że można ją w każdej chwili uzupełniać i zaktualizować.
W podejściu tradycyjnym zdjęcia stereo wykonywane były kamerami metrycznymi a
model stereoskopowy budowano w analogowym lub analitycznym autografie. Cyfrowa
fotogrametria bliskiego zasięgu zaoferowała automatyczny proces pomiarowy, dane
wektorowe 3D, cyfrowe ortofoto i modele obiektów 3D. Drogie autografy analityczne zostały
wyparte przez łatwo dostępne komputery i fotogrametryczne stacje cyfrowe, a metody
matchingu i korelacji obrazów ułatwiły przeprowadzanie orientacji stereogramów oraz
przetwarzanie danych pomiarowych.
Nie zostały natomiast wyeliminowane (dotychczas) analogowe metody pozyskiwania
zdjęć. Główną zaletą systemów cyfrowych jest możliwość łatwego pozyskiwania i
95