7. Zastosowania fotogrametrii bliskiego zasiÄgu - AGH
7. Zastosowania fotogrametrii bliskiego zasiÄgu - AGH
7. Zastosowania fotogrametrii bliskiego zasiÄgu - AGH
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
ezpośredniego przetwarzania obrazów na komputerze. Z kolei zaletą kamer analogowych<br />
jest ich wysoka metryczność i rozdzielczość materiału fotograficznego. Skanowanie materiału<br />
fotograficznego pozwala na połączenie zalet wysokorozdzielczego obrazu analogowego z<br />
zaletami przetwarzania cyfrowego. Niemniej jednak dodatkowy czas potrzebny na<br />
skanowanie oraz strata na jakości obrazu podczas skanowania są wadami tego rozwiązania.<br />
Główną wadą aparatów cyfrowych w stosunku do kamer analogowych jest ich<br />
niewystarczająca rozdzielczość. Nisko i średnio rozdzielcze aparaty cyfrowe są obecnie<br />
dostępne w umiarkowanych cenach, nie zawsze jednak są one odpowiednie do zastosowań<br />
fotogrametrycznych. Poza niską rozdzielczością maja także inne wady: zbyt mała pamięć<br />
uniemożliwiająca przechowywanie dużej liczby obrazów, automatyczna kompresja, czy też<br />
niestałość elementów orientacji wewnętrznej (zoomy, automatyczne ustawianie ostrości).<br />
Będą one jednak coraz częściej wykorzystywane w związku z rosnącą potrzebą tworzenia<br />
cyfrowych modeli obiektów i ich wizualizacji, zwłaszcza przez niefotogrametrów.<br />
Wysoka rozdzielczość oznacza tu przede wszystkim:<br />
- większe wymagania w stosunku do pamięci aparatu oraz komputerów, na których<br />
przetwarza się pozyskane obrazy,<br />
- większe zdolności rozpoznawania obiektu i interpretacji obrazu,<br />
- wyższą dokładność rekonstruowanego obiektu,<br />
- wyższą cenę aparatu o wysokiej rozdzielczości.<br />
Rozważając zastosowanie skanerów w <strong>fotogrametrii</strong>, trzeba przede wszystkim określić<br />
niezbędną rozdzielczość skanowania. Z jednej strony konieczne jest zapewnienie<br />
rozróżnialności szczegółów, z drugiej jednak strony możliwości przechowywania dużych<br />
plików są ograniczone; dotyczy to szczególnie dużych projektów.<br />
Aby zeskanować materiał fotograficzny z rozdzielczością odpowiadającą temu materiałowi,<br />
rozdzielczość skanowania musi wynosić około 12 µm (2100dpi). Tak wiec skanowany obraz<br />
o wymiarze 6 na 6 cm zajmie 5000 na 5000 pikseli. Przechowanie takich danych na dysku<br />
wymaga 25Mb dla zdjęcia czarno-białego a dla kolorowego 75Mb. Natomiast w przypadku<br />
kolorowego zdjęcia o wymiarach zbliżonych do zdjęcia lotniczego otrzymamy 20000 na<br />
20000 pikseli, co wymaga już 1.2 GB pamięci. Nawet w momencie wzrostu możliwości<br />
przechowywania danych oraz spadających cen pamięci komputerowej nie można nie<br />
uwzględniać tego czynnika.<br />
W <strong>fotogrametrii</strong> stosuje się przede wszystkim skanery fotogrametryczne, które umożliwiają<br />
skanowanie z wysoka rozdzielczością (5-14µm) i z wysoką dokładnością geometryczną (2-<br />
5µm). Standardowe skanery nie dają takich możliwości, w związku z czym ich stosowanie<br />
jest ograniczone; ich rozdzielczość skanowania to 300-1200 dpi, a dokładność geometryczna<br />
jest na poziomie 50 µm. Niemniej jednak ze względu na ich dostępność, niski koszt i łatwość<br />
obsługi są czasem stosowane do opracowań nie wymagających wysokich dokładności. W<br />
takim jednak wypadku niezbędna jest znajomość rozkładu błędów skanera , aby możliwe było<br />
wprowadzenie korekty do zniekształconego obrazu.<br />
<strong>7.</strong>3.2. Metody opracowania zdjęć<br />
<strong>7.</strong>3.2.1. Pojedyncze zdjęcia<br />
Ze względu na oszczędność pracy, metody jednoobrazowe są chętnie stosowane w<br />
<strong>fotogrametrii</strong> (jeśli tylko jest to dopuszczalne); metody te są stosowane zasadniczo w trzech<br />
przypadkach:<br />
- do rejestracji obiektów w płaskich, takich jak malowidła ścienne; wówczas stosuje się<br />
przetwarzanie oparte na transformacji rzutowej,<br />
96
Change language