7. Zastosowania fotogrametrii bliskiego zasięgu - AGH

Było to możliwe dzięki rozpowszechnieniu komputerów w różnych dziedzinach życia.
Obecnie dysponują nimi zarówno wykonawcy inwentaryzacji jak i jej odbiorcy – architekci,
konserwatorzy, rzeźbiarze. Ostateczne opracowanie nie musi już więc być rysunkiem czy
wydrukiem, ale może być plikiem czytanym przez program dostępny odbiorcy.
Główną zaletą dokumentacji cyfrowej jest to, że straty dokładności i jakości opracowania
zostały zmniejszone do minimum. Do tej pory, pomimo że jakość obrazów i pomiarów
wykorzystanych do opracowania były wysokie, to wydruk rysunków i fotoplanów
uzależniony był od skali wydruku, a więc i jakość i dokładność były mniejsze. Dokumentacja
w formie cyfrowej jest bez skali, a jej dokładność zależy od jakości materiałów
wykorzystanych do jej sporządzenia. Skale nadaje się dopiero w momencie wykonywania
wydruku.
Sporządzenie cyfrowej dokumentacji sprowadza się obecnie - w wielu wypadkach - do
stworzenia numerycznego modelu obiektu, który pozwala na zrekonstruowanie tego obiektu
jako całości. Można z niego wydzielić żądane plany fasad, widoki perspektywiczne zewnętrza
i wnętrz, przekroje, rzuty, widoki detali architektonicznych. Model ten może być wzbogacony
o inne informacje takie jak atrybuty słowne, opisy dotyczące historii obiektu, wizualne
realistycne animacje itd.
7.3.3.1. Dwuwymiarowe formy prezentacji wyników
Podstawową dwuwymiarową formą dokumentacji obiektów są plany, które mogą
zawierać informacje w postaci kreskowej lub w formie obrazów półtonalnych (fotoplanów).
Stosowane jest też ich połączenie. Dwuwymiarowe formy prezentacji można zatem podzielić
na formy wektorowe, fotograficzne oraz hybrydowe – będące ich połączeniem.
Do wektorowych form prezentacji wyników możemy zaliczyć plany kreskowe
elewacji (widoki), przekroje i rzuty obiektu oraz w przypadku innych niż budynki obiektów,
obrysy konturów rzeźb, płaskorzeźb bądź malowideł. Wymienione formy wektorowe są
obecnie najczęściej pochodnymi wektorowego modelu obiektu, opracowywanego w
programach typu CAD.
Wektorowy zapis linii konturowych może powstać w wyniku pomiarów
bezpośrednich lub fotogrametrycznych. Wektoryzacja linii konturowych znajdujących się na
płaskiej ścianie może być przeprowadzana na pojedynczych zdjęciach o ile linie te leżą w licu
ściany. Jednakże w przypadku elementów wypukłych lub wklęsłych oraz form
przestrzennych linie konturowe powinny być interpretowane na obrazach stereoskopowych.
Wektoryzację stereoskopowego modelu obiektu przeprowadza się obecnie na
fotogrametrycznych stacjach cyfrowych. Powstały plik wektorowy można następnie
zaimportować w programie typu CAD i tam wykonać jego dalszą obróbkę.
Zgodnie z Wytycznymi Technicznymi G-3.4 podstawowe dokumenty „wektorowe”
sporządzane podczas inwentaryzacji można zdefiniować następująco:
• Rzut podstawowy to przekrój poziomy budynku lub budynków w poziomie parteru, na
wysokości ok. 1.20m od podłogi z oznaczeniem linii zewnętrznej zabudowy,
wszystkich otworów występujących również na innych wysokościach niż 1,20m w tej
kondygnacji, stopni zewnętrznych i wewnętrznych, z rzutami krawędzi sklepień, belek
stropowych, wystroju sufitów itp. oraz charakterystycznych elementów
konstrukcyjno-budowlanych. W pomieszczeniach sklepionych podaje się kłady
geometryczne sklepień.
• Rzut poziomy to przekrój budynku w poziomie każdej kondygnacji na wysokości ok.
1.20m od podłogi, z oznaczeniem wszystkich szczegółów jak w rzucie podstawowym.
• Rzut więźby dachowej to rzut na płaszczyznę poziomą układu konstrukcyjnego dachu
budynku, z zaznaczeniem obrysu krawędzi przecięcia połaci dachowych
100