7. Zastosowania fotogrametrii bliskiego zasiÄgu - AGH
7. Zastosowania fotogrametrii bliskiego zasiÄgu - AGH
7. Zastosowania fotogrametrii bliskiego zasiÄgu - AGH
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
• Widok połaci dachowych to rzut na płaszczyznę poziomą obrysu dachu oraz krawędzi<br />
załamań połaci dachu.<br />
• Widok elewacji to rzut ortogonalny widoku budynku wraz z wystrojem<br />
architektonicznym na płaszczyznę pionową<br />
• Przekrój to przekrój pionowy poprzeczny lub podłużny budynku prowadzony<br />
w charakterystycznych miejscach, najczęściej przez ciągi komunikacji pionowej,<br />
z widokami poza płaszczyznę przekroju. Na rysunku przekroju przedstawia się<br />
krawędzie przecięcia ścian, stropów i sklepień z płaszczyzną przekroju oraz widoki w<br />
wybranym kierunku. W razie potrzeby sporządza się przekroje z widokami w obu<br />
kierunkach. Miejsca przebiegu przekrojów i kierunki widoków zaznacza się na<br />
rysunkach rzutów poziomych poszczególnych kondygnacji.<br />
Fotograficzną formą prezentacji wyników pomiarów jest fotoplan; jest to rastrowy<br />
sposób prezentacji obiektu - rozwinięć powierzchni niepłaskich (np. walcowych) jak i<br />
fotoplanów obiektów płaskich. W terminologii fotogrametrycznej stosuje się także pojęcia<br />
ortofotoplanu, true-ortofotoplanu oraz fotografii przetworzonej. Nazwy te wynikają z<br />
technologii zastosowanej do ich wytworzenia.<br />
Przetwarzanie pojedynczych zdjęć jest klasyczną metodą stosowaną w <strong>fotogrametrii</strong> i<br />
sprowadza się transformacji rzutowej zdjęcia. Niewielkie odchylenia od płaskości<br />
powierzchni powodują powstawanie błędów skali, które jednak mogą być akceptowane w<br />
ramach przyjętej tolerancji pomiaru.<br />
Przetwarzanie zdjęć jest ekonomiczną i szybką metodą dokumentowania płaskich<br />
obiektów. Stosowane jest do sporządzania obrazowej dokumentacji pomiarowej elewacji<br />
budynków lub pierzei ulic, posadzek, prawie płaskich detali, wystroju architektonicznego<br />
ścian i sufitów. Początkowo przetwarzano tylko obiekty płaskie. Potem pojawiła się technika<br />
przetwarzania ortorektyfikacji zdjęć, pozwalająca przetwarzać powierzchnie niepłaskie.<br />
Ortorektyfikacja<br />
W przypadku, gdy końcowym produktem ma być ortofotoplan, konieczne jest<br />
wykorzystanie zdjęć stereoskopowych. Wykonanie ortofotoplanu sprowadza się więc do<br />
stworzenia numerycznego modelu powierzchni obiektu, który następnie - podobnie jak w<br />
przypadku <strong>fotogrametrii</strong> lotniczej - służy do wykonania ortofotografii. Ortofotoplany są<br />
odpowiednim rozwiązaniem w przypadku, gdy obiekty będące przedmiotem inwentaryzacji<br />
mają duże różnice głębokości, dużo elementów ozdobnych lub też w znacznym stopniu ich<br />
powierzchnie są uszkodzone. Ortorektyfikacja pozwala usunąć zakłócenia spowodowane tymi<br />
różnicami głębokości i pozwala osiągnąć taką samą dokładność jak mapa kreskowa.<br />
Rozwinięcia<br />
W przypadku, gdy do czynienia mamy z powierzchniami gładkimi, ale niepłaskimi,<br />
które można aproksymować powierzchniami drugiego stopnia (stożek, walec, cylinder)<br />
wykonywanie przetwarzania czy tez ortorektyfikacji zdjęć mija się z celem. W takich<br />
przypadkach na spływach obiektu uzyskamy duże skróty treści, a co za tym idzie skala<br />
fotoplanu nie będzie jednorodna. Dlatego też dla powierzchni walcowych i stożkowych<br />
stosuje się tzw. rozwinięcia. Z kolei powierzchnie nierozwijalne (w większości sferyczne)<br />
mogą być spłaszczane tylko poprzez przedstawienie ich w odpowiednim odwzorowaniu<br />
kartograficznym.Rozwinięcia stosuje się przede wszystkim dla malowideł ściennych<br />
położonych na powierzchniach niepłaskich, ale rozwijalnych. Można je także stosować dla<br />
innych obiektów takich jak np. wieże, baszty, rotundy.<br />
<strong>7.</strong>3.3.2. Niemetryczne fotograficzne formy prezentacji obiektu – panoramy<br />
101
Change language