1982_Glos_nadpopradzia_5-6_2009.pdf

More documents

Recommendations

Info

Str. 8 Maj - Czerwiec 2009 Wyjść naprzeciw Maria Żuchowicz prowadzi Powiatowy Ośrodek Wsparcia dla Osób z Zaburzeniami Psychicznymi w Muszynie od samego początku. Zawsze oddana, służąca wszelką radą i pomocą swoim podopiecznym, wśród których znajduje się grupa osiemnaściorga niepełnosprawnych z Piwnicznej Zdroju. Pani Dyrektor, proszę opowiedzieć jak wyglądały pierwsze kroki? Koncepcja utworzenia u nas tego typu placówki powstała po wstępnym rozeznaniu potrzeb środowiska. Ośrodek został powołany w październiku 2006 roku, podpisano umowy najmu lokalu, wykonano prace remontowe i adaptacyjne, w styczniu 2007 roku rozpoczął się nabór pracowników, a następnie pojawili się pierwsi uczestnicy. Nie ukrywam, że miałam chwilę zwątpienia i bałam Wywiady, Rozmowy się czy ośrodek zostanie dobrze przyjęty przez tutejsze środowisko. Okazało się jednak, że obawy były niepotrzebnie. Uczestnicy są rozpoznawalni pozytywnie, nikt z nikogo się nie wyśmiewa, możemy liczyć na pełną akceptację i zrozumienie społeczne. A jakie są cele i założenia ośrodka? W społeczeństwie nadal funkcjonuje błędne przekonanie, że środki �nansowe i rzeczowe są jedyną forma pomocy, jaką może zapewnić Opieka Społeczna. Natomiast tego typu ośrodek, choć nie daje pieniędzy, to służy wsparciem, uczy, przygotowuje ludzi do samodzielnego funkcjonowania w środowisku. Naszym podstawowym celem jest integracja osób niepełnosprawnych ze środowiskiem, aby nauczyły się funkcjonować w grupie i nabyły niezbędnych w życiu umiejętno- ści. Trzeba osobę niepełnosprawną zmotywować i przekonać, że można żyć inaczej niż do tej pory. Jakie zajęcia prowadzone są w ośrodku? Każdy uczestnik posiada inne predyspozycje, dlatego też staramy się zajęcia zróżnicować oraz dostosować do potrzeb indywidualnych. Uczestnicy mają do dyspozycji dobrze wyposażoną salę komputerową z dostępem do Internetu, pełne zaple- fot. Michał Szymczyk cze kuchenne, prowadzone są zajęcia dydaktyczne, ruchowe, manualne oraz różne spotkania z ciekawymi ludźmi. Prowadzone są także zajęcia grupowe oraz indywidualne z psychologiem i psychoterapeutą. Uczestnicy biorą udział w różnego typu kursach, szkoleniach, spotkaniach integracyjnych i wycieczkach. A jak odnoszą się gminy do działalności Ośrodka? Jak układa się współpraca z władzami, zwłaszcza �nansującymi Ośrodek? fot. Michał Szymczyk
Maj - Czerwiec 2009 Ośrodek powstał po to, by pomagać osobom niepełnosprawnym,wspólnie z innymi, mam tutaj na myśli daleko posuniętą współpracę z instytucjami, urzędnikami, pracownikami socjalnymi oraz stowarzyszeniami. Natomiast jeżeli chodzi o możliwość porozumienia się, wygląda to różnie. Jedni podchodzą do problemu ze zrozumieniem, a inni uważają, że np. ośrodek powinien załatwić sprawę uczestników kompleksowo. Życzyłabym sobie, żeby ta współpraca na przyszłość była lepsza i mam nadzieję, że tak będzie. Nie mogę powiedzieć, że władze lokalne są jakoś optymistycznie do tego nastawione. Ośrodek działa, spełnia wszelkie wymogi standaryzacyjne, realizuje założenia statutowe i cieszy się dużym zainteresowaniem osób niepełnosprawnych. Muszyna jest położona w znacznej odległości od Nowego Sącza, co ogranicza bezpośredni kontakt z władzami samorządowymi powiatu. Realizujemy zadanie rządowe. Dysponentem środków jest wojewoda. Dotacja na działalność ośrodka jest przekazywana przez Starostwo Powiatowe w Nowym Sączu. Budżet roczny ośrodka jest niewielki, lecz musi nam na wszystko wystarczyć. Jakimi cechami powinien odznaczać się personel pracujący z osobami niepełnosprawnymi? Praca, jaką na co dzień wykonujemy, jest bardzo trudna i odpowiedzialna, dlatego osoby zatrudnione w ośrodku powinny być odporne na stres, wy- Wywiady, Rozmowy kazać się dużą wiedzą, wytrwałością i umiejętnością w nawiązywaniu kontaktów z osobami niepełnosprawnymi i instytucjami pomocowymi. Personel ośrodka to w większości osoby młode z wykształceniem wyższym specjalistycznym, chętne do pracy, którą wykonują z pasją i poświęceniem, kreatywni, konsekwentni w działaniu, wrażliwi na drugiego człowieka. Proszę podsumować dwa lata działalności ośrodka. W momencie rozpoczęcia działalności dysponowaliśmy dwudziestoma miejscami dotowanymi, a obecnie mamy czterdziestu uczestników. Pod względem intelektualnym i w perspektywie potrzeb są to osoby bardzo zróżnicowane. Proponując różne formy wsparcia i organizując różnego rodzaju spotkania integracyjne, próbujemy wydobyć talenty z osób, które mogą pracować na pewnej płaszczyźnie. Tych spotkań jest dość dużo. Od początku brakuje mi działki rehabilitacyjnej. Myślę, że przez te dwa lata bardzo dużo się zmieniło w ośrodku, nie tylko jeśli chodzi o wyposażenie, ale także o atmosferę oraz samopoczucie uczestników. Ośrodek spełnia wymogi standaryzacyjne i myślę, że w którymś momencie stać nas będzie na sprzęt rehabilitacyjny i zatrudnienie �zjoterapeuty. Całe Pani życie zawodowe związane jest z niesieniem pomocy osobom niepełnosprawnym i uzależnionym. Czy z perspektywy czasu widzi Pani pozytywne zmiany w tym kierunku? Brak dotyku coraz mniej czasu na miłość internetowa gra wstępna rozbudza zmysły wznieca pragnienia oszustwo jest prawie doskonałe wierzymy ufamy nadzieja wypełza zaskrońcem nieważna jest odległość czas i realność najboleśniejszy jest brak dotyku i spojrzenia w oczy Na pewno dużo się zmieniło, chociażby to, że powstaje dużo różnych instytucji, stowarzyszeń. Media piszą o osobach niepełnosprawnych, zmieniając tym samym sposób myślenia i nastawienie społeczne. To nie są już tematy tabu. Niezrozumiałe dla mnie jest postrzeganie przez niektórych naszego ośrodka, który w nazwie ma etykietę „Dla osób z zaburzeniami psychicznymi” i wcale nie boję się powiedzieć, że osoby funkcyjne, które powinny wiedzieć jaką rolę spełnia nasz ośrodek, nie rozumieją zjawiska. Natomiast ktoś, kto wszedł już do tego ośrodka, wie, że tak naprawdę to są normalni ludzie, serdeczni, często zagubieni, potrzebujący akceptacji i kontaktu z Str. 9 Joanna Babiarz drugim człowiekiem. Nieważny jest szyld, ważne jest to, co jest w środku, ważny jest człowiek, rozeznanie jego potrzeb i życzliwe podejście. Od siebie i uczestników dodam, że ośrodek daje poczucie bezpieczeństwa, a przede wszystkim duże zrozumienie co dla nas niepełnosprawnych jest bardzo ważne. Niezmiernie cenię u Pani gotowość do przyjęcia w każdej chwili każdego, kto tego potrzebuje. Inaczej jest porozmawiać z opiekunem, a inaczej z Panią Dyrektor. Ośrodek prowadzi Pani wspaniale i jest to fakt potwierdzony przez wszystkich uczestników. Za rozmowę dziękuje podopieczna ośrodka Jolanta Gorczowska
Page 1 and 2: LISTY, KOMENTARZE - WESOŁE, NIEWES
Page 3 and 4: Maj - Czerwiec 2009 Życie Gminy 20
Page 5 and 6: Maj - Czerwiec 2009 Życie Gminy Se
Page 7: Maj - Czerwiec 2009 Życie Gminy OS
Page 11 and 12: Maj - Czerwiec 2009 Wywiady, Rozmow
Page 13 and 14: Maj - Czerwiec 2009 Historia. Wspom
Page 15 and 16: Maj - Czerwiec 2009 Edukacja Klasy
Page 17 and 18: Maj - Czerwiec 2009 Edukacja Eko-te
Page 19 and 20: Maj - Czerwiec 2009 Społeczeństwo
Page 21 and 22: Maj - Czerwiec 2009 Społeczeństwo
Page 23 and 24: Maj - Czerwiec 2009 Literatura. Szt
Page 25 and 26: Maj - Czerwiec 2009 Sąsiedzi Spotk
Page 27 and 28: Maj - Czerwiec 2009 Listy, Kontrowe
Page 29 and 30: Maj - Czerwiec 2009 Wesołe - Niewi
Page 31 and 32: Tamburmajorki z Wierchomli K.R. Pok

1982_Glos_nadpopradzia_5-6_2009.pdf

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?