LITERACKI - Biblioteka Multimedialna Teatrnn.pl

ROZBIERANIE
SIĘ
Powoli. Bez światła
w pomroce pokoju
z pachnącą i cichą nocą
za oknem rozwartym
naprzeciw w błękit.
Słodycz.
Pogoda.
Bieg myśli skory.
Nie tak jak wczoraj
i buty padają z hałasem
umęczone ciężkimi marszami
poprzez drogi ku życia nowszemu.
Lekko mi.
Wyłuskać guziki chłodnymi palcami
i czuć świeżości powiew na szyi i piersiach.
Oczy od gwiazdy
ku wspomnieniom płyną.
Obrazy chwil minionych,
sens rzeczy uchwyconych
muzyką dnia, co minął.
Panna ubrana,
ubrana fiołkowo.
Smutne wyrazy
i ręce dwie młodości,
które zostawiły
na moich stygmat wiosny.
Dreszcz.
Cichy szelest zrzuconej odzieży,
którą pył codzienności zbrukał.
Miękki obłok materii
przesiąkniętej jeszcze chłodem
i ciało wolne, nagie.
O, czystości tej chwili,
kiedy z radością dziecięcą
kocha się powiew
pieszczący me włosy
może jak przyjaciółka,
z pewnością—jak kobieta.
Dochodzi do mojego łóżka,
oczy przymknięte.
Między rzęsami trochę owego połysku
zebranego z powietrza
i trzymanego jak rosę światłości.
Zapach świeżego prześcieradła.
Otom w obliczu nocy.
Żadnego pytania,
tylko miłość niewymowna
między mną i liśćmi,
między mną i wiatrem,
między mną i błękitem.
LUCIANO FOLGORE
Z włoskiego spolszczył K. A. Jaworski
ROSALBINA
„Rosalbino, zdajesz się madonną.
Gdyby chustka twoja była biała,
mógłbym myśleć, że ty jesteś tamtą,
która stoi na kamieniu czarnym
i owieczkę ma za siostrę swoją."
ENRICO PEA
Z włoskiego spolszczył K. A. Jaworski