Nr 2 - Głos Biznesu

LIFESTYLE
Gentleman
z cygarem
Nazwisko Zino Davidoffa wymawiają
z czcią nie tylko wielbiciele i znawcy
cygar. Historia jego życia to biografia
bez pęknięć – od pierwszego do ostatniego
dnia konsekwentnie związana z tytoniem.
TEKST | Maciej Kasprzak
Urodzony 11 marca 1906 roku w Kijowie
Zino wspominał, że pierwszym zapachem,
jaki zapamiętał, był aromat tureckiego
tytoniu. Nic dziwnego, jego ojciec Henri
Davidoff, mimo surowego zakazu, skręcał
w mieszkaniu cygara dla swoich przyjaciół.
Ten aromat związał życie Zino – piątego dziecka w rodzinie
Davidoff – na zawsze z tytoniem.
W wyniku narastających konfliktów etnicznych (Dawidoffowie
byli Żydami) i coraz bardziej napiętej sytuacji politycznej
w carskiej Rosji rodzina Davidoff wraz z pięcioletnim wówczas
Zino podejmuje decyzję o ucieczce. Po wielu perturbacjach
i przygodach docierają do celu – neutralnej Szwajcarii,
gdzie już legalnie mogą kontynuować rodzinną tradycję.
W 1911 roku Henri Davidoff zakłada w Genewie na Place
des Philosophes pierwszy butik z cygarami. Choć nie jest
lekko, bo siedmioosobowa rodzina Davidoff musi pomieścić
się w dwóch niewielkich pokojach, to po latach Zino dobrze
wspomina tamte czasy: „Żyliśmy w dwóch małych pokojach,
wspólnie ze szczurami i myszami. Ale było to piękne dzieciństwo,
bo wszystko było fascynujące, nowe i piękne”.
Szkoła podstawowa znajduje się niedaleko od domu, ale po
lekcjach Zino nie gra z kolegami w piłkę – wraca szybko do
domu, by razem z braćmi i siostrami sortować liście tytoniu
i przygotowywać mieszanki. Pierwsze cygaro Zino wypala,
mając lat 12. Czy miało złotą opaskę (charakterystyczny
znak cygar Davidoff) – nie pamięta, ale jak wspomina wiele
lat później – smakowało mu.
Po kilkunastu latach ciężkiej pracy i studiowaniu gustów
klientów rodzinnego sklepu młody Zino wyrusza w świat
w poszukiwaniu nowych doświadczeń. Wyposażony jedynie
w smoking i listy polecające do przyjaciół – sprzedawców tytoniu
– wypływa statkiem do Ameryki Południowej.
Jedź na Kubę, synu
Od 1925 roku przez pięć lat Zino ciężko pracuje na plantacjach
tytoniu i w fabrykach cygar w Argentynie. Z Buenos Aires
przenosi się do Brazylii, gdzie poznaje czarny tytoń. Doznaje
olśnienia. „Wielkie, mocne liście to szlachectwo naszego rzemiosła”
– pisze w pamiętniku. Jego fascynację tytoniem zauważają
też inni. Kiedy pracuje na plantacji w Bahia, pewnego dnia stary
brazylijski plantator mówi mu: „Ty, synu, kochasz tytoń. Jedź na
38
GŁOS BIZNESU │ Nr 2│2009