Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna - Bibliotekarz Opolski

.TANINA KOŚCIÓW
WiMBP — Opole
Reportaż bez fotografii głównego bohatera
(Rzecz o nowej bibliotece w Namysłowie)
Wostatnie dni kwietnia zajeżdżam przed nową bibliotekę w Namysłowie,
gdzie niebieski jeszcze nie podłączony neon zawiadamia społeczeństwo
o nowej placówce „Bibliotek a". Kierownika, mgr
Henryka Ostrowskiego, zastaję z pękiem kluczy w garści dyrygującego
ostatnimi, można powiedzieć, już „kosmetycznymi" pracami wykoczeniowymi.
Data otwarcia ustalona: 8 maja. Inauguracja DO KIP. Zawieść niepodobna.
Znając jego i załogę biblioteki można być spokojnym, że zdążą,
że wszsytko będzie wykończone. Namysłowski kierownik nie lubi prowizorki.
Rozwój budownictwa bibliotecznego jest sprawą ostatniego dziesięciolecia.
Z ciasnych adaptowanych budynków, w których z konieczności organizowano
powojenną sieć bibliotek powszechnych zaczęto wychodzić na
szersze wody i budować biblioteki obszerne, funkcjonalne, nowoczesne,
gdzie wreszcie droga książki nie musi się krzyżować z drogą czytelnika
dosłownie lecz w przenośni. Nasi bibliotekarze jeździli oglądać te pierwsze
jaskółki do Nowego Tomyśla, Zielonej Góry, Rzeszowa, Łodzi.
Ministerstwo Kultury i Sztuki chcąc wyjść naprzeciw zapotrzebowaniom,
zleciło opracowanie typowych projektów budynków bibliotecznych dla
miast od 15 do 20 tys. mieszkańców. Wodze fantazji można zatem popuścić
wyłącznie w wyposażeniu biblioteki i funkcjonalnym rozwiązaniu wnętrza.
Realizacja i budowa tego gotowego projektu jest jednak przedsięwzięciem
na tak zwaną „miarę".
Biblioteka wbrew pozorom jest organizmem b. złożonym i popełnienie jednego
błędu przy projektowaniu rozwiązania wnętrza może być bolesne
w skutkach przez długie lata. Bohater mojego reportażu nie był jeszcze
zmęczony i po decyzji Wydziału Kultury WRN-u o budowie biblioteki
w Namysłowie, przystąpił energicznie do działań. Eył to rok 1965. Miał
szczęście, że biblioteka weszła jeszcze w korzystnym momencie do planów
inwestycyjnej ubiegłej 5-latki. Pytam kierownika co było najtrudniejsze
w tej całej budowie. Uśmiecha się swoim charakterystycznym uśmiechem
romantyka-filozofa i mówi: Najważniejsze i najtrudniejsze dla mnie było
przełamanie muru obojętności społeczeństwa małego miasteczka. Budowa
szkoły to zrozumiałe. Ogniska muzycznego czy plastycznego to efektowne,
Domu Klutury — wszyscy uznają wiadomo — konieczne. Ale biblioteka?
Czy to aby nie przerost ambicji? Książki można czytać wszędzie. Ja nie
chciałem tego robić r.a siłę. Chciałem, mówi Henryk, aby budowa biblioteki