Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna - Bibliotekarz Opolski

yła sprawą wszystkich ludzi myślących i patrzących perspektywicznie
w przyszłość. Za miedzą w Ostrzeszowie wybudowano piękny nowoczesny
obiekt. Pewnego ranka zaprosiłem ojców miasta do samochodu i zawiozłem
aby zobaczyli jak może wyglądać nowoczesna biblioteka. Dech im
zaparło, ale chwyciło. Władze z przykrością pomyślały o ciasnych 3 pokojach
i to nie własnych ale sublokatorskich w wypełnionym po brzegi
PDK-u, gdzie czytelnię stanowiły dwa stoły łącznie z wypożyczalnią, gdzie
nie było biblioteki dla dzieci, gdzie nie było miejsca zupełnie na szkolenie
kadr z terenu. Pierwsze lody zostały zatem przełamane. Przecież biblioteka
to podstawa pracy kulturalnej. To jest ta praca organiczna, baza nä
której dopiero można budować resztę. Swoje obserwcje poczynione w czasie
wyjazdów na wymianę doświadczeń i wiadoiriości z literatury fachowej
miał skrzętnie wynotowane od lat. Jeszcze fundamenty biblioteki krzepły
w cementowym uścisku, a w Henrykowym zeszycie każdy regał, każdy
stół miał już swoje miejsce. Projekty mebli również mają autorstwo Henryka
Ostrowskiego. Rysował, obliczał, malował, kreślił. Jego wiedza, fachowość
i uczciwość były tak powszechnie znane, że dano mu do rozliczenia ciężkie
pieniądze, milion złotych na wyposażenie. Sam prowadził olbrzymią korespondencję,
sam płacił rachunki, rozliczał się z bankiem. Robota dla sztabu
księgowych i zaopatrzeniowców była w jednym ręku. Stale byłem i jestem
na krawędzi kryminału — żartuje. Doba musiała mieć o wiele więcej
godzin, niż to przewiduje zegar. Na co najmniej dwa lata trzeba było wykreślić
z życia wszystkie osobiste sprawy. W tych godzinach trzeba było
zmieścić normalne obowiązki kierownika PiMBP i przyjąć na siebie dodatkowe
trudy prawie że kierownika budowy, nadzoru i wychowawcy.
Dopilnowanie terminów to była moja zmora. Koncepcja nowej biblioteki
pojęta została bardzo szeroko. Książka to podstawa. Ale tu musi do czytelnika
przemówić wszystko. Oryginalny obraz na ścianie i muzyka i tradycje
starej, śląskiej ziemi. Godziny snu i tak ograniczone wypełniał ślęczeniem
nad literaturą. Wizja otwarcia jeszcze daleka i mglista spędzała
sen z powiek. Co pokazać, jak przekonać jeszcze raz, że trud był opłacalny?
Imię biblioteki musi być związane z pisarzem, który przybył tu jak większość
mieszkańców ze Wschodu, ale był silnymi więzami związany ze Śląskiem.
Nie mogę wyprzedzać faktów, ale imię to znalazł i gromadził literaturę
do sylwetki pisarza bardzo ze Śląskiem Opolskim związanego. Na
otwarcie trzeba przygotować exlibrisy. Swoje umiejętności plastyczne i to
dużej klasy przelał w projektowanie kilku wersji exlibrisow. Opracował
wzór na papier listowy i koperty okolicznościowe, ale to jeszcze nie było
to o czym marzył. „Co pokazać, aby chwyciło za serca, aby przemówiło do
rozumu, napełniło dumą mieszkańców 11-tysięczinego Namysłowa. Henryk
jako długoletni sekretarz Towarzystwa regionalnego zna siłę lokalnego
patriotyzmu i nie lekceważy uczuć w ogóle. Wreszcie wpadł na wspaniały
pomysł. Wystawa autografów najwybitniejszych pisarzy polskich i obcych.
Ale wystawę jakiej jeszcze nie było nigdzie w żadnej bibliotece w Polsce!
I już następnego dnia zaczęto pisać listy w 5 wersjach językowych do
wszystkich wybitnych pisarzy polskich i obcych „Deer Str," „Mnogouwa-