ForthLogic inst prog H P.1.2 120113.pdf - F&F

Sterowniki programowalne MAX Logic
> 32 124 < .
‐1 (OK)
> 2.4e‐2 124.904 F< .
‐1 (OK)
> 1.23 56.5678 F> 34 35 < AND .
0 (OK)
> ‐1 DUP NOT . NOT NOT .
0 ‐1 (OK)
>
Do logicznych operacji na wartościach służą również słowa LSHIFT i RSHIFT. Dokonują one operacji przesunięcia bitowego
ekwiwalentu dwójkowego wartości ze stosu danych. Przesunięcie bitowe jest to operacja na liczbach w systemie
dwójkowym polegająca na przesunięciu wszystkich cyfr o n pozycji w lewo lub prawo. Jest to działanie powszechnie
stosowane w informatyce. Najczęściej przesunięcie wykorzystuje się do szybkiego mnożenia/dzielenia przez liczbę 2 i jej
potęgi, do sekwencyjnego testowania wartości poszczególnych bitów lub do logarytmicznych mechanizmów tworzenia
masek bitowych, które są potrzebne przy ustalaniu pojedynczych bitów w logicznych operacjach.
Słowo LSHIFT zdejmuje ze stosu danych dwa górne znaczenia ‐ pierwsze jako liczbę pozycji, o którą przesuwamy bity, a
drugie jako wartość, na której dokonujemy logicznego przesunięcia bitowego w lewo. Na najmłodsze pozycje dopisywane
są bit o wartości zero, natomiast najstarsze bity są tracone. Na stos danych kładzie się wynik wykonania, czyli nowa
wartość, jaką otrzymaliśmy w wyniku przesunięcia bitowego.
Słowo RSHIFT zdejmuje ze stosu danych dwa górne znaczenia ‐ pierwsze jako liczbę pozycji, o którą przesuwamy bity, a
drugie jako wartość, na której dokonujemy logicznego przesunięcia bitowego w prawo. Na najstarsze pozycje dopisywane
są bit o wartości zero, natomiast najmłodsze bity są tracone. Na stos danych kładzie się wynik wykonania, czyli nowa
wartość, jaką otrzymaliśmy w wyniku przesunięcia bitowego.
LSHIFT A,B ‐‐‐> (A (A >> B) logiczne przesunięcie w prawo bitów wartości B o A pozycji
Przykład operacji przesunięcia logicznego:
> 1 1 LSHIFT .
2 (OK)
> 2 1 RSHIFT .
1 (OK)
> 1 20 LSHIFT .
1048576 (OK)
> ‐1048576 20 RSHIFT .
4095 (OK)
>
4.5 STRUKTURA STEROWANIA
W języku ForthLogic jest tylko jeden typ struktury sterowania procesem wykonania algorytmu. Jest to operator
warunkowy. Operator warunkowy jest budowany przy pomocy słów IF, ELSE i THEN. Tworzą one czytelny schemat
warunkowego wykonywania słów zawartych miedzy nimi. Słowa te możemy wykorzystać tylko podczas definicji nowego
słowa. Same słowa IF, ELSE i THEN nie mają samodzielnego znaczenia. Razem wyznaczają odpowiednie pola dla słów,
które maja być wykonane przy zachodzących warunkach. Całe wyrażenie operatora ma następujący schemat: IF ELSE THEN. Słowo IF zdejmuje element ze szczytu stosu i rozpatruje go jako wartość logiczną ‐ jeżeli
jest to PRAWDA (jakakolwiek wartość nie zerowa), to wykonywane są słowa z pola , czyli słowa znajdujące się
między IF a ELSE; jeżeli FAŁSZ (równa się zeru), to wykonywane są słowa z pola , czyli słowa znajdujące się między
ELSE a THEN.
Istnieje szczególna postać operatora warunkowego. Polega na tym, że pola wraz ze słowem ELSE może nie być.
Wtedy operator warunkowy ma postać skróconą IF THEN. Jeżeli element logiczny zdjęty ze stosu przed
‐ 22 ‐