12.07.2015 Views

rozprawa doktorska - Wydział Fizyki, Astronomii i Informatyki ...

rozprawa doktorska - Wydział Fizyki, Astronomii i Informatyki ...

rozprawa doktorska - Wydział Fizyki, Astronomii i Informatyki ...

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

Wiązka światła o częściowej spójności czasowej i spójna przestrzennie kierowana jestza pomocą dzielnika wiązki do ramion: referencyjnego i obiektowego interferometru.W ramieniu referencyjnym światło odbija się od zwierciadła, w ramieniu obiektowymzaś rozprasza się na centrach rozpraszających (warstwach) badanego obiektu. Obiewiązki nakładają się po ponownym przejściu przez dzielnik wiązki. Wynik interferencjiobu wiązek rejestrowany jest w czasie za pomocą spektrometru z kamerą CCD dlaukładu spektralnej tomografii optycznej lub za pomocą fotodiody dla układu z laseremstrojonym. Sygnał interferencyjny w postaci prążków interferencyjnych jest tożsamydla obu układów (różnice wynikające ze sposobu detekcji omówione zostanąw kolejnych rozdziałach). W wyniku analizy numerycznej prążków interferencyjnychotrzymuje się jednowymiarowy skan osiowy (A-skan) zawierający informacjeo położeniach centrów rozpraszających wzdłuż biegu wiązki obrazującej (oś Z układu).Za pomocą układu skanerów optycznych przesuwa się wiązkę obrazującąw płaszczyźnie XY, rejestrując prążki interferencyjne dla kolejnych kroków tegoprzesunięcia. Przekroje poprzeczne (B-skany) otrzymuje się analizując prążkiinterferencyjne dla ruchu wiązki wzdłuż osi X. Zbiór B-scanów dla różnych położeńw osi Y pozwala na trójwymiarową wizualizację badanego obiektu. Możliwe sąrównież inne tryby prezentacji struktury badanego obiektu: C-skan (przekrójw płaszczyźnie XY dla wybranych pozycji w osi Z; ), M-skan (zbiór A-skanów wczasie przy braku skanowania wiązką obrazującą).Dla układu tomografu optycznego przedstawionego na Rys. 2. 2, zespoloną wartośćpola, które pada na sprzęgacz kierunkowy od strony źródła światła możemy zapisaćw postaci:(2.1)gdzie A o (k,t) jest amplitudą fali emitowanej przez strojone źródło światła, ω i k sąodpowiednio częstością optyczną i liczbą falową światła w próżni, zaś t oraz z sązmiennymi czasową i przestrzenną.Światło propagując się w układzie ulega podziałowi na sprzęgaczu kierunkowymw stosunku określonym natężeniowym współczynnikiem transmisji β d (0≤ β d ≤1). Częśćtrafia do ramienia referencyjnego, gdzie odbija się od ustawionego w odległości z rzwierciadła o natężeniowym współczynniku odbicia R r (0≤ R r ≤1). Zespoloną wartość15

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!