rozprawa doktorska - Wydział Fizyki, Astronomii i Informatyki ...

tłumienie wpływu względnego szumu natężenia światła RIN, co prowadzi z jednejstrony do zwiększenia użytecznego zakresu obrazowania przez redukcję wyrazówautokorelacyjnych oraz do poprawy czułości układu [59]. Polega ona na rejestracjisygnału za pomocą dwóch detektorów z przesunięciem fazy o π, po czym sygnałyelektryczne są odejmowane. Należy przede wszystkim zmodyfikować układinterferometru oraz dodać drugi detektor. Detekcję różnicową łatwo jest zrealizować dlaukładów pracujących z laserem strojonym. Dodanie drugiej fotodiody jest proste i niewymaga wielu zabiegów. Dodatkowo możliwe jest użycie dostępnych komercyjniemodułów diod różnicowych. Inaczej sprawa wygląda w przypadku spektralnejtomografii optycznej. Dodanie drugiego spektrometru [60] powoduje znaczny wzrostkomplikacji oraz kosztów układu. Ponadto wymaga dokładnego zestrojeniespektrometrów, tak aby pokrywały one dokładnie ten sam zakres rejestrowanychczęstości optycznych.Przykładowa realizacja układu interferometrycznego, który pozwala na zastosowaniedetekcji różnicowej przedstawiona została na Rys. 2. 4. Zaprezentowana konfiguracjajest jedną z wielu używanych w układach z laserami strojonymi [61-65]. Jedną z jejzalet jest możliwość dostosowania układu do laserów o względnie niskich optycznychmocach wyjściowych. Dobranie współczynnika transmisji pierwszego sprzęgaczakierunkowego, umożliwia osiągnięcie pożądanych mocy optycznych w ramieniuobiektowym.Ponieważ jak wspomniano sygnał prążków interferencyjnych jest tożsamy dla obumetod fourierowskiej OCT, skupimy się na początek na przypadku ogólnym. Nawejściu układu mamy zatem pewne szerokopasmowe źródło światła o widmowejgęstości mocy S 0 (k), zaś rejestracja sygnału OCT odbywa się przy pomocy dwóchdetektorów D1 oraz D2 (może to być para fotodiod lub spektrometrów).Zespolona wartość pola E padającego na sprzęgacz kierunkowy opisana jest zależnością(2.1). Podział na sprzęgaczu kierunkowym opisany natężeniowym współczynnikiemtransmisji β 1 dobrany jest najczęściej w taki sposób, aby większa część światłaemitowanego przez źródło prorogowała się dalej w ramieniu obiektowym układuinterferometrycznego.24