6,72MB - Otwock, UrzÄ d Miasta

Z czasem to nasze wyposa¿enie zniknê³o,bo kierownictwo zdobywszy fundusze mog³okupiæ normalne meble szkolne.Szko³a nie by³a skanalizowana, na jejterenie sta³o WC – drewniana budka dwukabinowa(damska i mêska), tzw. s³awojka.Pod³ogi w szkole by³y z drewnianychdesek, które zosta³y posmarowane na czarnotzw. py³och³onem, poniewa¿ nie obowi¹zywa³yjeszcze pantofle szkolne. Boiskoto by³ plac, na którym w pierwszymokresie bramki do gry w pi³kê stanowi³yz³o¿one na kupkê ubrania i teczki. By³aza to sala gimnastyczna z pod³og¹ z klepki,choæ na pocz¹tku bez wyposa¿enia.Dopiero z czasem pojawi³ siê pierwszysprzêt: ³aweczki szwedzkie i drabinkiprzyœcienne.Ka¿dy dzieñ nauki zaczyna³ siê odœpiewaniem„Kiedy ranne wstaj¹ zorze”. Potem,gdy zlikwidowano w szko³ach religiê ikrzy¿e w klasach, tê pieœñ zast¹piono inn¹– „Naprzód m³odzie¿y œwiata”...Atrakcj¹ by³a kolejka w¹skotorowa, jad¹cado Karczewa lub z powrotem. Ogrodzenieszko³y liczy³o na pewno ponad 100metrów i rozrywka polega³a na tym, ¿e wskakiwa³osiê na stopieñ wagonika kolejki i poprzejechaniu wzd³u¿ ogrodzenia wyskakiwa³oz poci¹gu. Niestety by³o parê wypadków– na szczêœcie nie œmiertelnych – i ustanowionowówczas dy¿ury przy furtkach.Okres okupacji zam¹ci³ nie tylko normalnytryb nauczania w szko³ach, ale równie¿tryb przystêpowania do I komunii œwiêtej.Pierwsza zbiorowa komunia powojennaodby³a siê w maju 1946 roku. Poniewa¿w minionych latach takie uroczystoœci nieodbywa³y siê, zebra³a siê nas, pierwszokomunijnychca³kiem du¿a gromada, tak ¿ejedyny istniej¹cy koœció³ – œwiêtego Wincentegoa’ Paulo by³ zapchany po brzegi.Nie wszyscy doroœli zmieœcili siê w koœciele.Ubrani byliœmy bardzo ró¿nie, ale bardzoschludnie. Najczêœciej w bia³e bluzki iciemne spódnice – to dziewczêta, a ch³opcyw bia³e koszule i jakieœ spodenki (z regu-³y krótkie). Jedynym obowi¹zkowym strojemby³y bia³e skarpetki. Ja mia³em ponadtokupione pierwsze sanda³y. Po uroczystoœciachkoœcielnych prezentami, które otrzymaliœmy,by³y zwykle obrazki, czasem ³añcuszkiz medalikami i ksi¹¿eczki do nabo-¿eñstwa. To by³y dla nas wspania³e prezenty.Niektórzy z nas zostali zaproszeni przezrodziny do kawiarni Adamkiewicza na lodylub ciastka – to by³y przyjêcia komunijne.W okresie nauki szkolnej nie tylko uczyliœmysiê, ale wykonywaliœmy ró¿ne po¿ytecznerzeczy. By³a wówczas np. akcja odbudowanialasów zniszczonych przez dzia-³ania wojenne. Robi³o siê tzw. zalesianie.My te¿ zostaliœmy w³¹czeni w tê akcjê.Zasadziliœmy ca³y teren pomiêdzy ul. Andriollegoa Poniatowskiego (klin, na którymobecnie stoj¹ bloki). Byliœmy dumni widz¹c,jak te drzewa rosn¹, a potem smutni, kiedylasek znikn¹³.Naukê w Szkole nr 1 im. W³. Reymontazakoñczyliœmy w roku 1949. Nasze drogirozesz³y siê w ró¿ne strony, ale wielu z nasdo dzisiaj utrzymuje kontakty, bo przyjaŸnies¹ najwa¿niejsze. Minê³o od pierwszegodzwonka ponad 60 lat. Jak¿e inaczej brzmion dziœ, a ci, co teraz zaczynaj¹ szko³ê, doceni¹to wydarzenie te¿, gdy bêd¹ doroœli.Jerzy I³owiecki38GAZETAZakoñczenie nauki w szkole podstawowej, rok 1949. Nasi nauczyciele: 1. Miœniakiewicz, 2. Scheibletowa, 3. Musia³ówna, 4. Oœko, 5. ks. Krajewski, 6. Kosicka,7. wychowawczyni kl. VII – Pieczyñska, 8. kierownik szko³y – L. Scheiblet, 9. Miœniakiewicz, 10. Wyr¹bkiewicz, 11. Witczak