Akoma janë të paqarta pikëpamjet e para për shoqërinë ... - Gazetaria

Ligjërata nga lënda e Sociologjisëudhëheqësia, e cila përbëhet nga njerëz inteligjent dhe njohës të problemeve të udhëheqjes. Prakoncepti themelor i tij mbetet oligarkizmi – përqendrimi i pushtetit në duar të pakicës sunduese etë udhëheqësisë. Organizata është e domosdoshme dhe organizata domosdo është oligarkike.Oligarkia do të thotë kontrolli i shoqërisë nga ata në krye. Një parti cilado qoftë ajo nuk mund t’ishmanget as vetë tendencës imanente partiake të zhdemokratizimit. Si rezultat i veprimit të ligjittë oligarkizmit të partive, funksionet kryesore përqendrohen në duar të pak udhëheqësve. Shtohetdistanca në mes udhëheqësve dhe anëtarëve të partisë. Kështu lind një ndarje e re klasore. Pozitadhe interesat e këtyre shtresave janë të veçanta dhe shpesh politika e organizatave të masaveshpreh jo interesat e masave, por të prijësve të tyre. Interesat e masave, të anëtarëve shpesh nukpërputhen me interesat e burokracisë, e cila personifikon dhe përfaqëson partinë. Liderët partiakëkur u rrezikohet autoriteti ose pozita brenda organizatës, bëhen ekstremistë agresivë dhe nukngurrojnë të shkelin të drejtat dhe normat demokratike të jetës partiake. Liderët më shumëmbrojnë pozitën dhe interesat e tyre sesa ideologjinë dhe interesat e shumicës. Anëtarëve tëpartisë s’u mbetet tjetër përpos që ta ndjekin prijësin e tyre verbërisht. Në parti nuk ka sinqeritet,përzemërsi e besim reciprok, por rivalitet e luftë të përhershme të grupeve udhëheqëse përruajtjen e pozitave dhe pretendentëve të rinj. Partinë e karakterizon monopolizimi i funksioneveudhëheqëse, nepotizmi, monopoli financiar dhe i shtypit. Burokracia është armik i përbetuar ilirisë individuale dhe i çdo iniciative të guximshme. Fryma burokratike korrupton karakterin dheshkakton varfërinë morale. Në çdo burokraci ne i shohim qartë gjuetarët e posteve, sëmundjen eavancimit dhe nënshtrimit ndaj atyre prej të cilëve varet avancimi, aty gjejmë arrogancën ndajinferiorëve dhe servilitetin ndaj superiorëve. Sa më tepër të rritet organizata, lufta për principe tëmëdha bëhet e pamundshme. Dobësia e partive konsiston edhe në koncentrimin për tubimin evotave në luftën parlamentare. Kështu organizata e cila do të duhej të ishte mjet për realizimin enjë qëllimi, shndërrohet në qëllim për vete. Organizata prej mjetit shndërrohet në qëllim. Ruajtjae partisë bëhet qëllimi kryesor i aksionit politik. Për shkak të natyrës së oligarkisë demokraciadhe socializmi është i pamundshëm. Demokracia shpie kah oligarkia dhe medoemos ka bërthamëoligarkike.~ Karl Poperi njihet si kritik i historicizmit, doktrinës e cila konsideron se profecitë historike janëtë nevojshme në qoftë se ne dëshirojmë ta futim politikën në një rrugë racionale. Teoriamarksiste e revolucionit bazohet në pohime historiciste. Nuk mund të nxirren profeci historikenga parashikimi shkencor i pakushtëzuar dhe profecitë me kohëzgjatje të madhe mund tëdevijojnë nga parashikimet shkencore të kushtëzuara. Shoqëria është në ndryshim dhe nëzhvillim. Zhvillimi i saj nuk është një zhvillim përsëritës. Po të ishte përsëritës ne do të mund tëbënim disa profeci. Kushtet që ndryshojnë na shfaqin situata, të cilat janë të ndryshme ngagjithçka që ka ndodhur më parë. Fakti se ne mund të profetizojmë eklipset nuk do të thotë se këtëgjë mund ta bëjmë edhe me revolucionet. Ajo që kemi nevojë nuk është edhe aq të kemi njerëz tëmirë, sa institucione të mira. Madje edhe njeriu më i mirë mund të korruptohet. Institucionet janëato që do ta detyronin edhe njeriun më të keq të sillet më mirë. Ka dy lloj institucioneshqeverisëse: ato që parashikojnë ndërrimin me gjakderdhje – tiranitë dhe tipin e qeverisjes qëmund të lëvizet pa dhunë (përmes votës) – demokracia.15