Gänc ailälärä ipoteka krediti verilmäsi qaydaları sadäläşdiriläcäk

10MÝZAH30 APREL - 2 MAY 2011 ZAMANMutluluðu tatmanýn tek çaresi, onu paylaþmaktýr1Hayatýn içindenOSMAN TURHANYiyeceklerneden tuzlanýr?Yiyeceði tuzlamak insanlýk tarihindebilinen en eski koruma metodudur.Arkeolojik kazýlarda bu usulüntaþ devrinde bile bilindiðine dairbulgular elde edilmiþ, hatta Çin’deM.Ö. 2000 yýllarýna kadar dayanankayýtlar bulunmuþtur. Romalýlar eti,zeytini, karidesi, balýðý ve peynirituzlayarak saklýyorlardý. Eski Mýsýr’daölülerin vücutlarý bozulmamalarýiçin tuzla kaplanýyordu. Tuzsuyu çok seven bir kimyasaldýr. Yiyecektekisuyu emerek, bakterileringeliþmek için muhtaç olduklarýnemli ortamý ortadan kaldýrýr vebakterilerin yiyeceði bozmalarýnýönler. Tuz ayný zamanda bu bakterileride kendisi doðrudan öldürür.Günümüzde eti muhafaza etmekiçin, tuza kuvvetli bir bakteri düþmanýolan “potasyum nitrat” da eklenmektedir.Aslýnda tuzlama birtür piþirmedir. Et ve balýðý tuzladýðýmýzdaaynen onlarý piþirmiþiz gibibir kimyasal reaksiyon oluþur. Tuzlananette proteinler gevþer, çözünürki bu da et ýsýtýldýðýnda olanolay ile aynýdýr.Köpekler besinlerinineden gömerler?Köpekler, çevrelerine yakýn yerlere,ihtiyaçlarý olacak yiyecekleri gömerek,besinlerini depolarlar. Bu, insanlartarafýndan istifçilik veya besindepolama olarak adlandýrýlýr. Evhayvanlarý arasýnda sadece köpekler,kemiklerini gömmeye eðilimiolan hayvanlardýr. Vahþi hayatta yaþayankurtlar, yakaladýklarý küçükavlarý, daha sonra kullanmak üzeregömerler. Evcil köpekler ise kemiklerinigömdükten sonra onunla ilgilenmez,yani daha sonra çýkarýp,kullanmaz ve unuturlar. Evde yaþayanköpekler de gýdalarýný koltukaralarý, halý veya elbiselerin altýnavs. saklar ve koku yardýmýyla tesadüfenbulmazlarsa, unuturlar. Demekoluyor ki, evcil köpekler gömmeiþlemini besin ihtiyaçlarýný garantialtýna almak için yapmamaktadýrlar.Bu, tamamen vahþi hayattankalma bir içgüdüdür...Asýl sevinçBir zamanlar, bilgeligiyle meþhur olan ve bildikleriniöðrencilerine de aktaran bir alim vardý. Bu alim, ayný zamandabir tacirdi ve adamlarý vasýtasýyla uzak diyarlarlaticaret yapardý. Bir gün talebelerine ders verirken, biradam yanýna gelip “kötü bir haber” verdi: “Haber aldýk ki,senin de mallarýný taþýyan gemi batmýþ! Hiçbir mal kurtarýlamamýþ.”Bilge bir an dersi kesti. Etrafýndaki talebeleronun dudaklarýnda küçük bir gülümsemenin belirdiðinifarkettiler. O ise hiçbir þey olmamýþ gibi dersine kaldýðýyerden devam etti. Bir hafta kadar sonra, bilge yine talebeleriylebirlikte dersteyken, ayný adam bu defa “müjde”getirdi: “Gözün aydýn! O gemi senin mallarýný taþýyan gemideðilmiþ. Senin mallarýn sapasaðlam limana ulaþtý!”Bilge yine bir-iki saniye durdu, talebeleri onun yüzündeyine küçücük bir gülümsemenin patladýðýný farkettiler.Önceki gibi, yine hiçbir þey söylemeden dersine devametti. Öðrencileri birbirine zýt iki durumda da ayný tepkiyiveren hocalarýna dayanamayýp þu soruyu sordular: “Geminizinbattýðý haberine de, batmayýp limana ulaþtýðý haberinede gülümsediniz, neden?” Bilgenin cevabý þöyle oldu:“Geminin battýðý, mallarýmýn denize döküldüðü haberinialdýðýmda, kalbimi yokladým. Gelip-geçici olan vemezarýn ötesinde bana arkadaþlýk etmeyecek dünya malýnýkaybetmekten dolayý içten içe üzülüyor muyum diyekendime baktým. Kalbimde küçücük de olsa bir üzüntügörmeyince sevindim ve þükrettim. “Geminin aslýnda batmadýðýve sað-salim geri döndüðü haberi karþýsýnda, budefa, dünya malýný kazanmaktan dolayý seviniyor muyumdiye kalbime baktým. O malý tekrar kazanmaktan dolayýbir sevinç ve mutluluk göremediðim için yine sevindim veþükrettim...”Býrak! Korkma gitmez!..Bir çocuk bir gün çok deðerli bir vazoyla oynuyordu.Elini vazonun içine soktu, ama çýkaramadý. Annesi herþeyidenediyse de, çocuðun elini vazodan bir türlü çýkaramadý.Sonunda vazoyu kýrmaya karar verdi. Anne son çare olarakoðluna þöyle dedi: “Oðlum elini aç ve parmaklarýnýileriye doðru uzat. Bak böyle. Sonra da elini çek.” Fakatçocuk atýldý: “Olur mu hiç anneciðim? Elimi öyle açarsam,tuttuðum parayý düþürürüm!”Çoðumuz aslýnda o çocuða benzemiyor muyuz? Dünyanýngelip geçici mallarýný elimizde sýmsýký tutmaya çalýþýrken,hürriyetimizi, yani öteki dünyanýn sonsuzluðunufeda ediyoruz. Çocuðun býrakacaðý parayý vazonun muhafazaedeceðini unutmasý gibi, biz de öteki dünyanýn budünyayý da kuþattýðýný ya unutuyoruz, ya da unutmuþ gibiyapýyoruz...“Fincanýn dolu...”Bir üniversite profesörü ünlü bir maneviyat ustasýný ziyaretegitmiþti. Bilge sessizce çay ikram ederken, profesörmaneviyat üzerine konuþuyordu. Bilge profesörün uzattýðýfincaný önce aðzýna kadar doldurdu. Ama doldurmaya devametti. Çay fincandan taþtý, tabaða döküldü, oradan dayere. Ama bilge çayý koymaya devam ediyordu. Çayýn fincandantaþýp yere dökülmesini hayretle izleyen profesörsonunda kendisini tutamadý: “Doldu taþtý! Daha fazla alamaz!”“Sen de bu fincan gibisin.” dedi bilge. “Zihin fincanýndoluyken sana maneviyatý nasýl anlatabilirim?..”Her türlü yazýlarýnýzý bekliyoruz: info@zaman.az,a.ucal@zaman.az Hazýrlayan: Aydýn UcalÝlk hataKendisine verilen Ocakmaaþýnýn fazla olduðunu anlayanadam, sesini çýkarmamýþ.Bunu fark eden muhasebe Þubatmaaþýný eksik ödemiþ.Adam hemen muhasebeye giderekbaðýrýp çaðýrmaya baþlamýþ:- Nasýl yanlýþlýk yaparsýnýz,hakkýmý yemeye utanmýyormusunuz?- Bir önceki maaþýnýz fazlaödenmiþ, o zaman neden sesçýkarmadýnýz?- Ben, insanlarýn ilk hatalarýnýaffederim de ondan...ZararDelikanlý ünlü bir holdingin sahibinimahkemeye vermiþ ve:- Bu adam benim 10 milyon dolarsahibi olmamý engelledi. demiþ.- Peki, ne yaptý sana? diye hakimsormuþ...- Kýzýný istedim vermedi...