Γλωσσική ετερότητα στην Ελλάδα

. ΚΛΕΙ∆ΙΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΛΕΙ∆ΙΑαλλά και η κοινωνική περιχαράκωση του πληθυσµούµέσα από µια πολιτική διακρίσεων, η εµφάνιση ενόςακόµη εθνικισµού στην περιοχή, του µακεδονικού, συνθέτουνκοµµάτια από έναν καµβά έντασης στο Μεσοπόλεµοπου φτάνει µέχρι τον Εµφύλιο και ακόµη µέχρι καιµετά τη µεταπολίτευση. Η απόλυτη απόκρυψη, έστω και«φολκλοροποιηµένα» (όπως, για παράδειγµα, γίνεται µετους Βλάχους και τα βλάχικα), της ύπαρξης ανθρώπωνπου µιλούν µακεδονικά (/βουλγαρικά), µέχρι και σήµεραακόµη, µπορεί εν µέρει να γίνει κατανοητή από τα προαναφερθένταεπεισόδια, κατά τα οποία το ελληνικό κράτοςκινδύνευσε να χάσει τµήµα της επικράτειάς του.Οι φοβίες που έρχονται από το παρελθόν, η «εξαιρετικάάκαµπτη εκδοχή γλωσσικού προτύπου-γλωσσικής οµοιογένειας»που χαρακτηρίζει το ελληνικό κράτος από τηνίδρυσή του, 6 η αναπαραγωγή ολόκληρων µηχανισµώνεθνικοφροσύνης µε στόχο τη δαιµονοποίηση της γλωσσικήςδιαφοράς αλλά και εξαιτίας αυτής της δαιµονοποίησηςείναι οι σηµαντικότεροι και αλληλοτροφοδοτούµενοιπαράγοντες µιας πολιτικής εχθρικής µέχρι πρόσφατα― όχι µόνο απέναντι στη γλωσσική ετερότητα αλλά, σεµερικές περιπτώσεις, απέναντι και στα υποκείµενα, τους6 Η θεώρηση αυτή του Τάσου Χριστίδη αναφέρεται όχι µόνοστις άλλες γλώσσες αλλά ακόµη και στις διαλέκτους.20