Terazniejsza Prawda nr 243-244/1969 - Epifania

Marzec - Czerwiec 1969 TERAŹNIEJSZA PRAWDA 33gotowanie i to nawet zniszczone w jego składziechemicznym, jak to wykazano powyżej co się tyczypewnych witamin; podczas gdy dobrze przygotowanypokarm, właściwie zrównoważony jest pożywny ismaczny. Liczne gospodynie nauczyły siębłogosławieństwa z dobrego gotowania, jak jest topokazane w przysłowiu: „Droga do serca mężczyznyprowadzi przez jego żołądek”. Nie tylko chorobafizyczna jest spowodowana złym gotowaniem, aletakże często przy tym jest zniszczone szczęście życiadomowego, a przez to niemało karier zostałozniweczonych. Gotowanie jest sztuką, w którejprawdziwa gospodyni powinna być biegłą, ponieważzdrowie, szczęście i pomyślność rodziny zależy mniejlub więcej od tego. Uwagi te stosują się również doduchowego gotowania. Kucharzami duchowymi sągeneralni i lokalni słudzy Kościoła, szczególnie sąnimi członkowie gwiezdni. Oni powinni byćstarannymi w przygotowaniu pokarmu dladomowników wiary w sposób odpowiedni, potrzebny,smaczny, odżywczy i zrównoważony. „A czymwięcej kaznodzieja był mędrszym tym więcej nauczałumiejętności ludu, a rozważał, i wywiadywał się, iskładał wiele przypowieści. Starał się kaznodziejajakoby znalazł powieści wdzięczne... i słowaprawdziwe... podobne ościeniom i podobne gwoździomwbitym; słowa tych, którzy je złożyli podane są odpasterza [Boga] jednego. A tak, synu mój! z tych słówsię dostatecznie upomnieć możesz” (Kaz. 12:9-12).Duchowe gotowanie jest niewątpliwie sztuką i kucharzeduchowi powinni bardzo starannie badać je i uczyć sięgo. Liczni fałszywi kucharze, którzy podają trującepotrawy, są szeroko i daleko rozpowszechnieni wświecie i wśród ludu Bożego i już wyrządzili onidomownikom wiary niezliczone szkody. Tym hardziejwięc starannie powinni kucharze przygotowywaćpokarm duchowy dla ludu Bożego, który by był zdrowy,smaczny, potrzebny, odpowiedni i zrównoważony,ponieważ od niego zależy duchowe zdrowie, radość ipomyślność ludu Bożego.Oba rodzaje pokarmu powinny być odpowiednio izadowalająco żute. Właściwe i zadowalające żuciepokarmu naturalnego nie tylko czyni go smaczniejszym,ale także czyni go strawniejszym i łatwiejszym doprzyswojenia oraz prowadzi do lepszego zdrowia;podczas gdy połykanie pokarmu bez żucia, szczególniew nieszczęśliwym nastroju umysłu, prowadzi dozniszczenia jego smaku, zakłóca jego trawienie iprzyswajanie oraz zatruwa go dla organizmu, awynikiem tego jest złe zdrowie i zły humor. Zasady teodnoszą się do pokarmu naturalnego, ale jeszcze więcejodnoszą się one do pokarmu duchowego, którypowinien być całkowicie żuty z sercem pełnym radościPańskiej. Takie żucie oznacza staranne badanie naukprzedstawionych przez naszych wodzów i stałepoddawanie ich zasadom, które wymagają, aby były onezgodne same ze sobą, zgodne ze wszystkimi ustępamiPisma Św., z doktrynami biblijnymi, z charakteremBożym, z ofiarami za grzech, z faktami i z celamiplanuBożego i aby stale wprowadzać je w czyn wewszystkich sprawach życia. Czyniąc to, jeżeli naszympokarmem będzie Prawda, będziemy zdolni trawić,przyswajać i używać go do każdego dobrego słowa iczynu.Jednak każdy rodzaj pokarmu może być nadużytyi jest nadużywany ze złymi w konsekwencji skutkami.Pokarm naturalny jest nadużywany, gdy się nimprzejadamy lub niedojadamy, gdy tylko dogadzamyapetytowi, gdy stale jemy ten sam pokarm, gdyprzyswajamy sobie pokarm o jednostronnych tylkoskładnikach, gdy nie ma w nim równowagi co siętyczy chemicznych składników, gdy nie ma regularnościw jedzeniu i gdy w zwyczaju jest połykaniebez żucia. Każde z tych nadużyć sprowadza za sobąszczególną miarę zła, które nie potrzeba tu omawiać.Aby wyzbyć się objadania należy uprawiaćumiarkowanie; aby pozbyć się niedojadania należyrozwijać apetyt, czyli zamiłowanie do pokarmu; abyzwalczyć dogadzanie apetytowi należy zdobywaćznajomość i używanie wartości pokarmu; stale tesame pokarmy zwalczyć urozmaiceniem;jednostronne pokarmy zastąpić wielostronnymi;niezrównoważone pokarmy pod względemchemicznych składników zastąpić zrównoważonądietą; a połykanie pokarmu bez żucia zastąpićstarannym żuciem go. W te i inne sposobyprzezwycięża się nadużycia pokarmowe. Te samenadużycia zachodzą w pokarmie duchowym.Niektórzy nadmiernie badają Prawdę, a w wynikutego stają się w sposób zarozumiały całkiem głową,mając serce zaniedbane. To czyni ich wątłymi isłabymi duchowo tak, iż nie są w stanie podołaćciężkiej pracy życia chrześcijańskiego, czy to wsłużbie, czy w rozwijaniu i ćwiczeniu charakteru, czyteż w znoszeniu przykrych doświadczeń. Oni więcpowinni ograniczyć swój zwyczaj badania do granicwymaganych zdobyciem niezbędnej znajomości ienergii, aby żyć według Prawdy. Inni znowu niedojadają duchowo i dlatego są wygłodzeni, a to osłabiaich w głowie i sercu. Nie są oni w stanie podołaćciężkiej pracy życia chrześcijańskiego w badaniu,rozpowszechnianiu i praktykowaniu Prawdy oraz wznoszeniu prób i pokus. Oni więc powinni wzmóc swójzwyczaj badania aż do stopnia zdobycia wystarczającejsiły w znajomości, łasce i służbie celem podołaniawymogom swego poświęcenia.Jeszcze inni ograniczają się wyłącznie do badaniapewnych ulubionych przedmiotów Prawdy, a w wynikutego następuje słabość w głowie i sercu w tychkierunkach, w których oni nie badają. Oni powinnirozszerzyć swoje jedzenie duchowe na takie przedmioty,które dotychczas zaniedbywali, aż w końcu staną sięwszechstronnymi badaczami Słowa Bożego. Spotykamyrównież braci, którzy będą badać tylko jeden zarysPrawdy. Niektórzy ograniczają się do doktryn, inni doprzykazań, inni jeszcze do proroctw, szczególnie dochronologii, niektórzy zaś do typów, itp. To równieżprowadzi do szkody lub co najmniej do opieszałości wgłowie i sercu. Ci, którzy to czynią,