Terazniejsza Prawda nr 243-244/1969 - Epifania

Marzec - Czerwiec 1969 TERAŹNIEJSZA PRAWDA 35i ciasnego serca, żeby nie zboczyć od niego w myśli,pobudce, słowie lub czynie. Bowiem wielkodusznośćna tym polu zmusi nas by podeptać nogami prawo iprawdę, pogwałcić sumienie i igrać z prawdą orazprzykazaniami Bożymi. Zatem jej pole działania niemoże być polem obowiązku i prawdy. Ale wsprawach swoich przywilejów, w sprawach rzeczy,które nie należą do moralnego zobowiązania, tj.rzeczy moralnie obojętnych, w rzeczach, któremożemy uczynić lub nie, znajdujemy jej poledziałania. Jeżeli czyjeś prawa są naruszonenieświadomością, brakami, upadkami, słabościami iwadami drugich, to z właściwością tak długo, jakdająca się uniknąć szkoda nie jest przez towyrządzana przestępcy lub nieznośna szkoda nie jestprzez to wyrządzona jemu samemu, może onwielkodusznością zignorować naruszenie praw,czyniąc wszelkiego rodzaju uniewinnienie dlaprzestępcy. W ten sposób możemy być wielkodusznymina przerywania mowy, na niegrzeczne zachowanie się,obrażające przycinki, niesłuszne oskarżenia, opryskliweodprawy, omyłki, osobiste dziwactwa i zwyczaje,różnice zdań i smaków, przeciwieństwa, niewygody itd.,ignorując je jako nie istniejące albo przeoczając je bezurażania się i znosząc je ze szczerością serca, bezwzględu jakąkolwiek nieprzyjemność mogłyby onenaturalnie wzniecać w czyichś myślach i uczuciach. Wtakich czynach oczywiście jesteśmy skłonni przyjąćpogląd ciasnego umysłu i ciasnego serca winowajcy.Jeżeli przyłączymy się do tej skłonności, to tracimynaszą wielkoduszność, ale jeżeli jesteśmy o szerokimzakresie poglądów i hojnymi w takich doświadczeniach,to wielkoduszność uprawia się na jej właściwym poludziałania w błogosławieniu wszystkich.Powinno się zauważyć, że ani wyraz wielkoduszność,ani wyraz wielkoduszny nie znajduje się wBiblii; jej równoważnikiem jest dobroć (Gal. 5:22). Alemyśl mieszczącą się w tych słowach często się tamznajduje co się tyczy Boga, Chrystusa i innych.Zwłaszcza Bóg jest w niej pokazany jako mający tęwielką zaletę w bardzo wielkim stopniu. Szeroki zakreswolności, jaki przyznaje On Szatanowi, demonom iupadłym ludziom, potwierdza ten fakt. Dając wolnośćwoli Swoim istotom obdarzonym wolną wolą izezwalając im na okazywanie jej, dostarcza On innegodowodu posiadania przez Niego tej zalety. To, że dajeOn ją hojnie sprawiedliwym i niesprawiedliwym bezwymawiania, również świadczy o istnieniu tej zalety wNim. Niezliczone okazje, w których On „patrzył przezpalce” na ludzką nieświadomość i słabość, również jąpokazują. Wyjątkowe przywileje i wolność, które Onprzyznaje dobrym, koronują tę zaletę w Nim. Jakdalekim jest od Niego wynajdywanie wad i krytykującyduch! Jak brak Mu jest ducha tego, który jest zaciętymstronnikiem drobnostek i samych formalności,szantażystą w sprawach niepodstawowych i uporczywieobstającym przy niepotrzebnych i bezowocnychprzepisach. Drażliwość i braki konsekwencji nieznajdują żadnego miejsca w Jego myślach,pobudkach, sło-wach i czynach. Jego praktyczna natura nakazuje Muprzeoczać i ignorować moralnie niepodstawowe,nieznaczne, niekonsekwentne i marne rzeczy. Anawet tam gdzie sprawiedliwość wymaga ścisłości wNim w stosunku do grzeszników, Bóg przez zasługęChrystusową jako zadośćuczynienie sprawiedliwościuczynił rzeczywistym usprawiedliwienie złoczyńcy ipamiętał, że jest on tylko prochem, czyniąc w tensposób w miłości wszelkie pobłażania dla niego przedstolicą ścisłej sprawiedliwości. Jak wielkoduszny Onbył wobec głębokiej nieświadomości i głębszejzarozumiałości, braków, uchybień i słabości! Jakszlachetny On był w pozostaniu spokojnym, pozornienie pamiętającym i na pewno wspaniałomyślnymwśród przerywań, niegrzecznego zachowania się,obrażających przycinków, niesłusznych oskarżeń,ofuknięć, omyłek, osobistych dziwactw i zwyczajów,różnic zdań i gustów, przeciwieństw itd.! I jak często,mówiąc obrazowo, nastawiał On drugi policzekzłoczyńcom, a potem zwracał się do nich ibłogosławił ich jakby nigdy nie wyrządzili Mu zła!Niewątpliwie Bóg jest najwyższą ilustracjąwielkoduszności!Spotykamy przykłady Jego wielkoduszności zewszystkich stron w biblijnych i pozabiblijnychdoświadczeniach. Był On wielkoduszny w stosunku doSwoich nie upadłych stworzeń anielskich i doczłowieka. Ale Jego wielkoduszność błyszczyprzeważnie w Jego postępowaniu z grzesznikamianielskimi i ludzkimi. Na pewno przyznanie Szatanowi iupadłym aniołom tego stopnia wolności, jaką oni mająjest wielkodusznością z Jego strony. To staje sięoczywiste, gdy rozważamy nad złym biegiem ichsprzeciwiania się Jemu i złymi skutkami, jakie ściągnęlina siebie i na rodzaj ludzki. Tym więcej okazuje się to,gdy dowiadujemy się o Jego dobroczynnym zamiarzetak w stosunku do upadłych aniołów jak i rodzajuludzkiego. Niewątpliwie, skazanie człowieka za grzech,z równoczesnym daniem mu promyka nadziei wproroctwie o ostatecznym zwycięstwie iwyswobodzeniu, pokazuje wielkoduszność Bożą.Ochronienie przez Niego złego Kaina przed nie dającąsię znieść karą, także ją pokazuje. Jego liniapostępowania przez Noego ze światem przed potopemdowodzi o niej. Jego ciągłe obniżanie wymaganej liczbysprawiedliwych dusz w Sodomie itd., jako warunku dlazachowania wszystkich na prośbę Abrahamową,pokazuje ją. Jego szczodrobliwość dla Labana i Ezawaco się tyczy Jakuba uwidacznia ją. Jego pobłażliwość wstosunku do braci Józefowych przez Józefa, wykazujeją. Jak Jego wielkoduszność ujawnia się w powtarzanymuwalnianiu coraz bardziej zatwardziałego Faraona odplag, nie patrząc na świadomość o złym i zdradzieckimsercu tego ostatniego. Jak wielkoduszny On był dlaIzraela w wyswobodzeniu go z Egiptu, wdziesięciokrotnym specjalnym i narodowym kpieniu zBoga podczas pierwszego półtora roku na puszczy, wJego staraniu i zaopatrywaniu ich przez cały okrespuszczy, w daniu im Chanaanu za dziedzictwo, w ichczęstych odstępstwach od