Terazniejsza Prawda nr 243-244/1969 - Epifania

Marzec - Czerwiec 1969 TERAŹNIEJSZA PRAWDA 43PODZIELENIE KAPŁANÓW I LEWITÓW(4) Jeszcze jednym z poselstw naszego Pana przyJego Wtórej Obecności jest rozdzielenie WielkiegoGrona od Maluczkiego Stadka. Przez ostrożnezegzaminowanie drugiego pytania okaże się toprawdziwe. Powyżej zwróciliśmy już uwagę nawłaściwe tłumaczenie drugiego pytania: „Kto sięostoi, gdy się On objawi?” i na właściwe tłumaczeniewyrażenia „gdy się On objawi” odnoszące się doszczególnego okresu Epifanii. A więc to pytaniezawiera w sobie główny cel Epifanii wprzeciwieństwie do głównego celu Parousii,załączonego w pierwszym pytaniu. Że drugie pytanieodnosi się do rozdzielenia Wielkiego Grona odMaluczkiego Stadka, które jest czynnością Epifanii,wskazuje znaczenie jego słowa ostoi wprzeciwieństwie do znaczenia przetłumaczonegosłowa znieść w pierwszym pytaniu. Co więc obejmujew sobie słowo „ostoi” jak jest w tym wierszu użyte?Rzym. 5:2 daje nam odpowiedź na to pytanie.Mówiąc w pierwszym wierszu o usprawiedliwieniu zwiary, jako pierwszym stopniu zbawienia WiekuEwangelii Św. Paweł mówi o wysokim powołaniu wdrugim wierszu, jako o drugim stopniu zbawienia w tychsłowach: „Przez któregośmy [Chrystusa] też przystępotrzymali wiarą ku tej łasce [wysokiego powołania] wktórej stoimy”. Tu Św. Paweł pokazuje nam, że wiernistoją przed Bogiem w wysokim powołaniu. Wedługtego ci, którzy zatrzymają stanowisko w wysokimpowołaniu ostoją się, zaś ci, którzy utracą wysokiepowołanie, nie stoją więcej, lecz odpadają od niego.Dlatego według drugiego pytania 2-go wierszaszczególna rzecz rozstrzyga się podczas Epifanii, czy ci,którzy utrzymali się w dniu przyjścia Chrystusa,Parousii, ostoją się w Epifanii w wysokim powołaniu,czy upadną. To znaczy, że Epifania jest okresem czasudla rozdzielenia Wielkiego Grona od MaluczkiegoStadka. Z tego wnioskujemy, że nasz tekst, jako drugieposelstwo Wtórej Obecności naszego Pana, podajewłaśnie rozdzielenie Wielkiego Grona od MaluczkiegoStadka.(5) Inne Pisma pokazują także tę myśl. Mając nauwadze, że czas ucisku i Epifania są identyczne oraz zpunktu widzenia faktu, że Wielkie Grono jako klasa,różniąc się od indywidualnych utracicieli koronżyjących podczas Wieku (1 Kor. 5:5; 1 Tym. 1:19, 20),najprzód przychodzi do egzystencji i rozwija się wczasie ucisku (Obj. 7:14) wnioskujemy, że Epifania jestwłaśnie tym okresem czasu, w którym odbywa siędziałalność nad Wielkim Gronem, i że jako jeden zpierwszych stopni tej działalności musi się wypełnićjego odłączenie od Maluczkiego Stadka. Tak więc Obj.7:14 podobnie do naszego tekstu dowodzi, że Epifaniajest czasem na rozdzielenie Wielkiego Grona odMaluczkiego Stadka. Ta myśl jest także podana wdrugim liście Apostoła Pawła do Tymoteusza 4:1:„Jezus Chrystus ma sądzić żywych i umarłych w JegoEpifanii i Królestwie”. Umarłymi tego wiersza jestpotomstwo Adama pod przekleństwem śmierci. Ciotrzymają ichsąd, rozdzielenie owiec od kozłów (Mat. 25:31-47),podczas Królestwa czyli Tysiąclecia. Dlatego żywi ztego tekstu muszą otrzymać ich sąd podczas Epifanii.Którzy to są żywi? Odpowiadamy, że są to ci, którzynie podlegają Adamowemu wyrokowi śmierci; np.Nowe Stworzenia są między żyjącymi (Jana 5:24; 1Jana 3:14; 5:11-13). Ci składają się z trzymającychswe korony (Maluczkiego Stadka) i utracjuszy koron(Wielkiego Grona). Tekst mówi, że oni otrzymająswój sąd, rozłączenie jedni od drugich (ponieważrozdzielenie znaczy sąd, Mat. 25:32), podczasEpifanii. Jak podczas Parousii, patrząc naprzesiewania, widzieliśmy jak klasa Wtórej Śmiercizostała wyłączona od tych, którzy zatrzymali swojestanowisko jako Nowe Stworzenia, tak teraz wEpifanii, patrząc wokoło nas widzimy, jak utracjuszekoron (Wielkie Grono) bywają rozłączani od tych,którzy trzymają swe korony (Maluczkiego Stadka)przez przesiewania w Epifanii. Wszędzie, przez ichbunt przeciwko Pańskim naukom i zarządzeniomupadek utracjuszy koron może być widziany; ponieważoni jako pozaobrazowy Beniamin (syn prawej ręki) sątymi 10 000, którzy padają po prawej stronie Kościoła(Ps. 91:7). Teraz odniesiemy się do drugiego pytanianaszego tekstu: „Kto się ostoi [zatrzyma stan wysokiegopowołania] gdy On się objawi?” To pytanie zawiera wsobie także trzy myśli: (1) że lud Boży w Epifanii będziesrogo wypróbowany; (2) że niektórzy z trudnościąutrzymają ich stanowisko w wysokim powołaniu i (3) żeniektórzy przez te trudności odpadną od wysokiegopowołania i będą jawni, jako członkowie WielkiegoGrona.(6) Te dwa pytania zawierają w sobie dwieprzeciwne rzeczy: (1) że nie było Boskim celemrozdzielić Wielkie Grono od Maluczkiego Stadkapodczas Parousii; i (2) że nie jest celem Boskim, abytrzymać razem Maluczkie Stadko i Wielkie Gronopodczas Epifanii. Z tych rzeczy powinniśmy wyciągnąćkilka wniosków. Pierwszy jest właściwą przestrogąnaszego Pastora do braci w Parousii, aby nie posądzali,kto należy do Wielkiego Grona. Właściwość tejprzestrogi polega na fakcie, że w tym czasie nie byłojeszcze Wielkiego Grona, bo Wielkie Grono miało byćrozwinięte w Epifanii, choć już egzystowałynieobjawione jednostki utracjuszy koron. Było dlategozłem sądzić kto należał do Wielkiego Grona i to zdwóch przyczyn: (1) Nikt z nas nie jest w stanie czytać ipróbować serca, a gdyby jednakowy czyn byłpopełniony przez dwie osoby, to może być dla jednejosoby utratą korony, lecz dla drugiej nie być, z powoduróżnych duchowych zdolności itp., lub może być dlajednej i drugiej osoby utratą korony, lub też nie być dlażadnej; to objawia, że w owym czasie nie mogliśmywiedzieć jaki czyn był powodem utraty korony i dlategonie mogliśmy wiedzieć, kto ją utracił. (2) Bóg w owymczasie nie objawił nam co jest tym czynnikiem, któryobjawia Wielkie Grono, nie wiedzieliśmy jakimsposobem moglibyśmy zadecydować, kto utraciłkoronę. Według tego nie mieliśmy tej znajomości,aby