Terazniejsza Prawda nr 243-244/1969 - Epifania

Marzec - Czerwiec 1969 TERAŹNIEJSZA PRAWDA 21cieli. „Jako owca przed tymi, którzy ją strzygąoniemiał i nie otworzył ust Swoich”, ażeby się bronić,nie użył posiadanej mocy, ani nie wezwał dwunastulegionów aniołów, o których pierwotnie mówił jakogotowych zareagować na Jego wezwanie w celuuwolnienia Go. Przeciwnie On zdawał sobie sprawę ztego, że przyszedł wypełnić przymierze ofiary iodpowiednio mu się podporządkować, pragnąc, aby wtej sprawie jak i w każdej innej wypełniała się w Nimwola Ojcowska.Jaka w tym jest zawarta lekcja dla nas?Zawarliśmy przymierze, aby uczyć się od Niego,naśladować Jego wzoru? Jak moglibyśmyotrzymywać ciosy, próby, „sprzeciwianiagrzeszników”? Czy jesteśmy podobnie cierpliwi,długoznoszący? Czy trwamy w tym zdając sobiesprawę, że nic nie może się nam przydarzyć bezwiedzy naszego Ojca — nic, w czym On nie byłbyzdolny i chętny kierować wszystkim dla naszegodobra? To nie będzie miało w naszym przypadkuznaczenia, jeśli zasłużymy na złe traktowanie icierpliwie będziemy je znosić, ale my powinniśmyzawsze pamiętać o prawdzie jaką wyznał jeden z dwuzłodziei: „Ten człowiek nic złego nie uczynił” (Łuk.23:41).Nie możemy powiedzieć, że byliśmy doskonali wewszystkich naszych stosunkach z tymi, którzymogliby złośliwie nam szkodzić i prześladować nas,choćby nawet nasze intencje były najlepszechoćbyśmy nawet w pewnym stopniu oddawalidobrem za zło jakiego doznaliśmy. Pamiętajmy osłowach Apostoła: ,,Bo cóż jest za chwała, jeślibyściegrzesząc, cierpliwie znosili, by was i pięściami bito? Alejeśli dobrze czyniąc i cierpiąc znosicie, to jest łaska uBoga. Albowiem na to też powołani jesteście, ponieważi Chrystus cierpiał za was, zostawiwszy wam przykład,abyście naśladowali stóp Jego. Który grzechu nieuczynił, ani znaleziona jest zdrada w ustach Jego.Któremu gdy złorzeczono nie odzłorzeczył, gdy cierpiałnie groził, ale poruczył krzywdę temu, którysprawiedliwie sądzi” (1 Piotra 2:20-23).Nie patrzmy jedynie na to, że jesteśmy na ile tylkomożliwe nienaganni i niezasługujący na zarzuty i ciosy,lecz gdy te doświadczenia nas spotykają pamiętajmy,ażeby je znosić cierpliwie, nie narzekając i tak corazbardziej rozwijać i okazywać charakter podobny donaszego Pana. Ci, którzy tak postępują mają Pańskiezapewnienie, że wszystkie takie doświadczenia będą nakońcu błogosławieństwem. Ci zaś, którzy przeciwniepodejmują „walkę o swoje prawa” pokazują, że albo nierozumieją natury przymierza jakie zawarli, ażebydźwigać krzyż albo, że nie chcą podporządkować sięwarunkom tego przymierza.Ufamy, że powyższe myśli będą pomocne wnaszych przygotowaniach przed, podczas uczestniczeniai w rozmyślaniach po Wieczerzy Pańskiej. Utrzymujmynasze myśli z Panem w Getsemane, na dworzeNajwyższego Kapłana, przed Piłatem, przed Herodem iw drodze do i na Kalwarii — bitym, skazanym,przezywanym, dźwigającym swój krzyż, ukrzyżowanymi w końcu umierającym za nasze grzechy. Te myśli zpewnością spowodują w nas większą ocenę naszegoPana, większą nienawiść do grzechu a tym samympomogą nam lepiej zdać sobie sprawę z tego „jakimiżwy macie być w świętych obcowaniach ipobożnościach”.W naszych przygotowaniach nie zaniedbujmy (1)samoegzaminacji, (2) oczyszczania i (3) napełniania sięDuchem. Samoegzaminacja (1 Kor. 11:28; 2 Kor. 13:5)jest antytypem Izraelitów poszukujących kwasu wswych domach. Wiernie przeprowadzana da onarezultaty w naszych poszukiwaniach symbolicznegokwasu — grzechów, błędów, samolubstwa iświatowości, szczególnie naszych oszańcowanych wad— w naszych sercach i umysłach. Usuwajmy i niszczmyje Duchem Bożym (Rzym. 8:12, 13; 1 Kor. 5:7, 8), Tobędzie drugą rzeczą w naszych przygotowaniach dogodnego obchodzenia Pamiątki. Trzecią rzeczą jestnapełnianie się Duchem, napełnianie naszych serc iumysłów Duchem Pańskim, szczególnie duchem wiary,odwagi, samokontroli, cierpliwości, pobożności,braterskiej miłości i bezinteresownej miłości.Napełniajmy, drodzy bracia i siostry, nasze serca iumysły tymi łaskami. Starajmy się utrzymać je w nasindywidualnie bardzo aktywnymi, indywidualnie izbiorowo obfitującymi w naszych sercach i umysłach wkażdym dobrym słowie i czynie. - To spowoduje, że niebędziemy próżnymi i niepożytecznymi w znajomościPana. A gdy będą obfitować w nas, to uzdolnią nas nietylko do zachowania symbolicznego święta wprzaśnikach szczerości i prawdy lecz także do wiernegozachowania w przaśnikach szczerości i prawdy świętajakie my symbolizujemy w Pamiątce — naszeusprawiedliwienie i poświęcenie — będąc aktywnymi wprzynoszeniu owoców, aż będziemy w stanie nadającymsię do udziału w Królestwie, do którego zostaliśmyłaskawie zaproszeni.Prosimy o podanie nam waszych zborowych iindywidualnych sprawozdań z obchodzenia Pamiątki.Niech Pan błogosławi nasze przygotowania do Pamiątki,uczestniczenie w niej i w doświadczeniach po Pamiątce!Amen. To będzie dla nas nowym startem do następnegoroku Boskiej łaski i błogosławieństw w odnowieniunaszych ślubów poświęcenia.ONASZE PIĘĆDZIESIĄTE ROCZNE SPRAWOZDANIESIEMNAŚCIE lat minęło od ukończenia sięwesela Barankowego (tj. od połączenia sięOblubieńca z Jego Oblubienicą w PierwszymZmartwychwstaniu), a Oblubienica zu-pełnie nagotowała się (Obj. 19:7; T. P. '50, 80,'51, 19,20). Nie mamy myśleć, że święci poza zasłonąpróżnują. Oni mają wielką pracę do wykonania,pomagając naszemu Panu w znisz-