Terazniejsza Prawda nr 243-244/1969 - Epifania

20 TERAŹNIEJSZA PRAWDA Marzec - Czerwiec 1969kowie powtórzyli Jego słowa dokładnie, to nie było wnich nic takiego na podstawie czego jakiekolwiekprawo mogłoby Go potępić.„JEŻLIŚ TY JEST CHRYSTUS”Wreszcie, niezdolny wciągnąć Jezusa do dyskusjina temat świątyni, podczas której mógłby powiedziećcoś co by Go w tych warunkach obciążyło –Najwyższy Kapłan myślał, że przewodnie pytaniepostawione w uroczystej formie mogłobyspowodować przyznanie Jezusa obwiniające Go.Pytanie to brzmiało: „powiedz nam, jeźliś ty jestChrystus, on syn Boży?” Kajfasz prawdopodobniewiedział, że Jezus nie chełpił się swym Mesjanizmem,że raczej wykonywał swe dzieło spokojnie, czyniącdobrze i nauczając lud i pozwalał swoim dziełomświadczyć, że „nigdy tak nie mówił [i czynił]człowiek, jako ten człowiek” — że On wykonywałdzieło Tego, który Go posłał i dlatego był Mesjaszem.Było to więc kwestią, czy Jezus oskarży samegosiebie czy nie, przyznając się do Swego Mesjanizmu.Gdyby się był zaparł, jaki pozostałby zarzutprzeciwko Niemu? Jezus nie zaprzeczył temu pytaniu.Gdyby pozostał milczący zaprzeczyłby nawetsamemu Sobie, zaprzeczyłby prawdzie, najwyższemukapłanowi narodu, posiadanej wiedzy i wynikającej ztego odpowiedzialności związanej z tą godziną. Tobyło w każdym razie ważne dla głowy narodu, onpowinien wiedzieć, że Jezus twierdził, iż byłMesjaszem. Nasz Pan dlatego odpowiedział: „Tyśpowiedział”, tzn., ja zgadzam się z tym co typowiedziałeś lub ja jestem Mesjaszem, Synem Boga,a w przyszłości ochotniczo, od czasu do czasu, wdalszym ciągu będę o tym zapewniać ciebie i ujrzyszsyna człowieczego, siedzącego na prawicy mocyBożej i przychodzącego na obłokach niebieskich.W tym stwierdzeniu, jak i w prawie wszystkichSwoich wypowiedziach nasz Pan wiele wyrażał wkilku słowach. Nie było Jego zamiarem, ani niebyłoby to właściwe, ażeby w tym czasie wytłumaczyćprzyszłość Boskiego planu, w tych warunkach tymludziom. „Tajemnica Pańska objawiona jest tym, którzysię Go boją [czczą] a przymierze swoje oznajmuje im”(Ps. 25:14). Z tego powodu Jezus im nie powiedział,choć mógł powiedzieć „Wy mnie potępiacie; będęukrzyżowany dzisiaj między dwoma złodziejami;zmartwychwstanę trzeciego dnia; po tym, po 40 dniachwstąpię do mego Ojca; ześlę Świętego Ducha w dniuZielonych Świątek i rozpocznie się dzieło duchowegokrólestwa, które będzie wyszukiwać jedynie wybranychna całej ziemi. Kiedy już ci będą znalezieni, wrócęponownie podczas mego Wtórego Przyjścia w mocy iwielkiej chwale nie, ażeby być sądzonym przez was,lecz być waszym Sędzią oraz Królem i Władcą całegoświata i udzielać błogosławieństw Tysiącletniegokrólestwa wszystkim stworzeniom z zupełnąsposobnością osiągnięcia pełnej wiedzy i pełnegobłogosławieństwa”. Widzimy, że to co nasz Panstwierdził wskazywało, iż wie-dział o tym wszystkim, lecz nie był właściwy czas naoświadczenie tego.Jakie lekcje wypływają dla nas z tych faktów? Popierwsze, gdy staramy się o informacje w związku zjakąś sprawą, powinniśmy być na wskroś uczciwi, nawskroś sprawiedliwi, nie szukać okazji do błędnegoprzedstawienia drugiego, bez względu na to, jakkorzystnym celom według naszego przypuszczeniamogłoby służyć takie postępowanie. Dla wszystkichbędących Pańskim ludem, w każdym znaczeniu tegosłowa, sprawiedliwość musi dominować. Ona jestprawdziwym fundamentem Boskiego tronu i zpewnością musi być fundamentem charakterów tychwszystkich, którzy są Pańskimi i którzy mają nadziejęw obecnym czasie dojść do mety jako zwycięzcy.Tylko uczciwi, tylko sprawiedliwi zdają się być poddobrym wpływem posłannictwa Pańskiego Słowa; ci,którzy tracą swą bezstronność, swą uczciwość, swąszczerość z pewnością tracą także Prawdę. Przetostrzeżmy się wszyscy jakiejkolwiek niedbałości wsprawach sprawiedliwości — w stosunku do Boga,nas samych, naszych przyjaciół i wrogów. Niemożemy być mniej niż sprawiedliwi w stosunku dokażdego, choć możemy i powinniśmy być więcej niżsprawiedliwi w stosunku do wszystkich — tak,miłujący i wielkoduszni.UDANIE SPRAWIEDLIWEGO OBURZENIANajwyższy Kapłan słysząc przyznanie się Jezusa,iż jest Mesjaszem zdawał sobie sprawę, że było tonajsilniejsze i jedyne oskarżenie, jakie mógł wytoczyćprzeciwko Niemu ze wszystkiego co miało pozórzłego. Nie było w tym nic złego, ponieważ to byłoprawdą; lecz on udał wielką pobożność, wielkiszacunek dla Boga, wielką cześć dla obietnic Boga wodniesieniu do Mesjasza — udał, że tymstwierdzeniem Jezusa został rażony niby gromem.Powstał, jego twarz była pełna rzekomego oburzenia igniewu przeciwko takiemu twierdzeniu, które - udał— tak obraża Boga, iż jest bluźnierstwem, rozdarłswoją szatę, jako wyraz swego rzekomosprawiedliwego oburzenia. Po czym zawołał do ludu„to jest bluźnierstwo — czy jeszcze potrzebujemyświadków? Oto teraz słyszeliście Jego bluźnierstwo.Co myślicie? Jaką powinna być właściwa kara za takąstraszną zbrodnię jak ta? Jak odstraszymy wprzyszłości występującego podobnie i twierdzącegopodobnie, że jest Mesjaszem, Synem Boga,uzdrawiającym słabych, dającym przykłady jegomocy w budzeniu umarłych i wypędzaniu diabłów zludzi?” Starsi, zebrani w celu zamordowania Jezusa— odpowiedzieli „winien jest śmierci”.Jezus musiał czekać, a niektórzy w tym czasieprzezywali Go — jeśli nie starsi i słudzy to jednak zich wiedzą i bez przeszkód z ich strony — i bili Go,pluli na Niego i wyśmiewali Go; nazywając GoProrokiem mówili, ażeby okazał swoje zdolnościMesjasza i Proroka wymieniając po imieniu Swoichdręczy-