Terazniejsza Prawda nr 243-244/1969 - Epifania

Marzec - Czerwiec 1969 TERAŹNIEJSZA PRAWDA 37Jego zalet. Tak jak Pan błogosławił nas wprzygotowaniu tej rozprawy o przymiotach Bożychtak podobnie ufamy, że pobłogosławił On naszychczytelników w badaniu tychże.Na początku tego rozdziału opisaliśmypochodzenie wierności jak następuje: Wiernośćpowstaje z działalności jakiejkolwiek pojedynczejłaski lub z połączenia dwu lub więcej, albo zewszystkich łask co się tyczy lojalności zasadom,osobom lub rzeczom. Wierność więc ma do czynieniaz zasadami, osobami i rzeczami. To samo czynią innezalety. Ale to, co odróżnia ją od innych zalet w jejstosunku do zasad, osób lub rzeczy to lojalność. Onaokazuje wierność w stosunku do nich; wierność ta jestokazywana z wytrwałością, nie patrząc na wszystkieniepomyślne rzeczy, warunki i doświadczenia, zktórymi się styka. Gdyby nastąpiło załamanie sięwśród takich niepomyślnych rzeczy, warunków idoświadczeń, byłby to upadek wierności. Jeżeli ktośnie utrzymuje tej zalety wytrwale, to wierność niemogłaby mu być prawdziwie przypisana. Zatem tylkoci, którzy okazują się lojalni do końca, są wiernymi(Obj. 2:10). Zasady, w stosunku do których wiernośćokazuje się w lojalności, należą do prawdy isprawiedliwości. Rzeczami, w stosunku do którychona okazuje się w lojalności, są czyjeś przywileje,obowiązki, zajęcia i obietnice. A osobami, w stosunkudo których ona okazuje się w lojalności, są te, doktórych prawda i sprawiedliwość zobowiązują kogoś,lub którym ktoś się zobowiązał umową lub obietnicą.Z tych uwag i opisów wierności możemy wyciągnąćco następuje jako nasze określenie jej: Jest to zaletacharakteru, przez którą ktoś pomimo wszelkichtrudności wytrwale okazuje lojalność względemprawdy, sprawiedliwości, osób i rzeczy, którym sięzobowiązał. Wierność więc Boża oznacza Jegocharakterystykę, dzięki której pomimo wszelkichprzeszkód okazuje On wytrwale lojalność względemprawdy, sprawiedliwości, Swoich przymierzy,obietnic i osób, którym On je czyni.Myśl o wierności można lepiej uchwycić rozważaniemnad jej przeciwieństwem — niewiernością,która jest sprzeniewierzeniem się prawdzie isprawiedliwości, osobom i rzeczom, którym się ktośzobowiązał bez względu na to, czy taka niewiernośćjest okazywana wśród trudności lub nie. Nominalnychrześcijanin, który dla ukrycia się przed ziemskimzłem lub dla zaawansowania się w ziemskich dobrach,kompromituje, opuszcza lub zdradza prawdę albosprawiedliwość, swoje zobowiązania, swoje obietnicei tych, którym się zobowiązał, jest niewiernymchrześcijaninem. Obywatel, który dla ukrycia się lubzdobycia korzyści, nie potrafi popierać i bronić swegokraju, gwałci jego prawa, spiskuje przeciwko jegopokojowi i powodzeniu, buntuje się przeciwko jegoistnieniu lub zdradza go jego wrogom, jestniewiernym obywatelem. Mąż lub żona, który lubktóra nie potrafi być prawdziwym małżonkiem lubmałżonką, który lub która gwałci swoje ślubymałżeńskie i który, opuszcza swą małżon-kę i na odwrót pod jakimkolwiek pretekstem jestniewiernym mężem lub żoną. Urzędnik, który niespełnia obowiązków swego urzędu i który zbojaźliwości lub dla zysku, hańbi lub zdradza swójurząd, jest niewiernym urzędnikiem. Pracownik, którynie wywiązuje się ze swoich obowiązków lub któryużywa swego stanowiska, aby wyrządzać szkodyswemu pracodawcy lub drugim, jest pracownikiemniewiernym swemu pracodawcy. Policjanci,sędziowie lub politycy, którzy używają swegostanowiska dla ochronienia ulubieńców albo napatrzenie przez palce na gwałcenie prawa lub którzyułaskawiają naruszających prawa za łapówkę, sąniewiernymi sługami społecznymi. Człowiek, którygwałci ważne kontrakty, układy lub obietnice, jestniewierny swemu gwarantowanemu słowu. Wkrótkości, każdy grzech zaniechania lub wystąpieniaprzeciwko prawdzie i sprawiedliwości i każde dającesię uniknąć uchybienie dotrzymania czyichśzobowiązań lub obietnic i każde dające się uniknąćwykroczenie są licznymi dowodami i wyrazaminiewierności.Bóg nigdy nie był winien takowych rzeczy.Zbadaj Jego czyny jako główne źródło Chrześcijaństwa;żadne z nich nie dowodzą o brakuokazywania lojalności względem prawdy lubsprawiedliwości, albo względem Jego zobowiązań iobietnic, nie mówiąc już o gwałceniu tychże. Jakosymboliczny Małżonek przymierzy, był On bezsprzeniewierzenia Swoim symbolicznym żonom. JakoKról wszechświata, nie zaniedbywał On ani nie gwałciłobowiązków takowego urzędu w jakiejkolwiekokoliczności. Żaden zysk nie mógł przekupić Go, abyzaniedbał zarządzania prawami Swego królestwa; żadnabojaźń przed niebezpieczeństwem lub stratą nie mogłaMu osłabić takiego zarządzania. Jako Twórcaprzymierzy nie zaniedbuje On dotrzymać Swoich w nichzobowiązań, o wiele mniej nie gwałci On Swychzobowiązań w nich zawartych. Jako Twórca obietnic,nie okazuje się On im niewierny przez gwałcenie ich lubzaniedbywanie spełnienia ich. Niewierność jest bardziejoddalona od Niego niż Wschód od Zachodu. Jeśliby taknie było, nie mógłby On prawnie zwracać się do nas,abyśmy okazywali wiarę w Niego ani nie czyniłby tego.Jeśliby On był niewierny, wszystko co jest celem naszejwiary, nadziei stałoby się niepewnym i moglibyśmysłusznie rozpaczać i popaść w niewierność.Czterema szeregami myśli Biblia podkreśla wiernośćBoga. Zacytujemy listę ustępów Pisma Św. pod każdymnagłówkiem, których przeglądnięcie okaże siębłogosławieństwem dla naszych czytelników. Napierwszej liście jest ogólne przypisywanie wiernościBogu jako jednej z Jego charakterystyk. Niektóre z tychustępów są następujące: 5 Moj. 7:9; Ps. 36:6; 40:11;89:2, 3, 6, 9, 25, 29, 34; 92:3, 16; 119: 65, 89, 90) wjęzyku hebrajskim wyrazy oznaczające wierność brzmiąemunah i one w tym brzmieniu znajdują się w wyżejwymienionych tekstach, zaś słowo prawda brzmi wjęzyku hebrajskim emeth; w polskim przekładzie nie-